Chapter 69: หนาวเยือก
ลอว์เลสดูจะหมดความอดทน เขาตอบกลับมาเร็วมาก
...
ลอว์เลส: 10,000 คะแนน เขาจะมัดจำก่อนครึ่งหนึ่ง รวมถึงรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่าง แต่นายจะไม่ได้รับคะแนนเมื่อปิดดันเจี้ยน นายแค่จัดการกับภารกิจหลัก ไม่ต้องทำอะไรอื่น
2567: นั่นคือจ่ายดี?
ลอว์เลส: ก็ไม่เชิงนะ ไอ้บ้านั่นมันนักธุรกิจชั่วร้าย จะให้นายได้เปรียบได้ยังไง?
ลอว์เลส: นายขายเครื่องยิงจรวด [Tekken-II] 2 กระบอก ได้ 10,000 คะแนน จาก Steam City กับ 5 คะแนนสกิล แล้วก็ 4,000 คะแนน กับ 2 คะแนนสกิล จากฉัน แล้วก็ [แบบแปลนแท่นผลิตยาพื้นฐาน] แถมด้วย [การ์ดล้างคูลดาวน์ดันเจี้ยนแบบเดี่ยว] อีก!
ลอว์เลส: จากการคำนวณของฉัน นายจะมีอย่างน้อย 14,000 คะแนน และ 6 คะแนนสกิล ถ้านายสามารถเอา [Tekken-II] ออกมาจากดันเจี้ยนได้ รางวัลที่นายได้คงจะดีมาก แม้ว่านายจะใช้ไปกับ [แท่นผลิตยา] อย่างน้อยนายก็น่าจะมีสกิลระดับมืออาชีพกับผู้มีฝีมืออย่างละสกิลอ่ะ!
ลอว์เลส: นี่ไม่พูดถึงว่านายเพิ่งขายอัญมณีไปอีกกองนึง! แค่นั้นก็พอให้ได้สกิลระดับมืออาชีพอีกสองสกิลอ่ะ!
ลอว์เลส: แต่ก็นะ ไอ้บ้านั่นไม่รู้เรื่องนี้นี่!
ลอว์เลส: สำหรับฉัน 10,000 คะแนน สำหรับทหารรับจ้างที่มีสกิลระดับมืออาชีพก็เป็นราคาที่แฟร์ ๆ อ่ะนะ!
...
ลอว์เลสเดาได้แม่นมากจนทำให้ฉินหรานรู้สึกหนาวเยือกขึ้นมา ไม่มีใครอยากให้คนอื่นรู้ความลับของตัวเองหรอก แต่ลอว์เลสก็พิเศษออกไป ในฐานะคนที่ฉินหรานทำการแลกเปลี่ยนด้วยเป็นครั้งที่สอง และยังแนะนำแบล็กสมิธให้เขา ทั้งหมดที่ต้องทำก็แค่ลองส่องดูว่าเขาจะใช้คะแนนยังไงก็สามารถประเมินความแข็งแกร่งของฉินหรานได้อย่างแม่นยำ
อย่างเดียวที่ลอว์เลสไม่รู้ก็คือฉินหรานได้อะไรจากดันเจี้ยนบ้าง นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉินหรานถึงยังติดต่อกับเขาอยู่ เพราะว่าเขาคงไม่คิดว่าฉินหรานจะได้รับการประเมินระดับ SS และยังได้สกิล [หลักการควบคุมร่างกายของอัศวินแห่งรุ่งอรุณ] และ [การเตะพื้นฐาน] นอกจากนี้ ลอว์เลสยังทำตัวได้น่าไว้วางใจในระดับหนึ่งเลยทีเดียว
ถ้าไม่เพราะสงครามระหว่าง Steam City และ Iron Chariots ยังไม่จบ ฉินหรานก็คงมุ่งหน้าไป "ตลาดลับ" ระหว่างรอคูลดาวน์ดันเจี้ยน ตามกำหนดแล้วตลาดควรจะเปิดแล้ว แต่ว่าเลื่อนออกไปเพราะสงครามกิลด์
โชคดี จากที่ดู ๆ แล้ว อีกไม่นานสงครามก็คงจบ ฉินหรานสามารถบอกได้จากเสียงระเบิดที่เบาลงเรื่อย ๆ ไม่รู้ว่าใครจะเป็นฝ่ายชนะ แม้ว่า Steam City จะเป็นฝ่ายซื้อเครื่องยิงจรวด [Tekken-II] ไปจากเขา แต่ใครจะรู้ว่า Iron Chariots จะมีไม้เด็ดอะไรซ่อนไว้บ้าง อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ธุระอะไรของฉินหราน เขาไม่ได้เป็นสมาชิกสองกิลด์นี้
เขารวบรวมความคิดและให้ความสนใจกับข้อความของลอว์เลส ไตร่ตรองสถานการณ์อย่างละเอียด
ถ้ามีสัญญา ฉินหรานก็ไม่ต้องกังวลเรื่องการเข้าดันเจี้ยนแบบกลุ่ม แม้ว่าจะเป็นดันเจี้ยนที่มีระดับความยากเกินระดับของเขาเอง เขาค่อนข้างมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเองแม้ว่าเขาจะไม่สามารถยืนยันได้ว่าเขาอยู่ที่ระดับประมาณไหนในกลุ่มผู้เล่นก็ตาม แต่ตามที่เขาคาดเดา เขาน่าจะแข็งแกร่งกว่าผู้เล่นทั่วไปที่ผ่านมาสามหรือสี่ดันเจี้ยนด้วยซ้ำ
ลอว์เลสบอกว่าผู้ว่าจ้างนั้นจะเข้าดันเจี้ยนที่ห้าและต้องการผู้เล่นที่เข้าดันเจี้ยนแล้วไม่เกินสี่ครั้ง ฉินหรานกะว่าค่าเฉลี่ยจำนวนครั้งการเข้าดันเจี้ยนในครั้งนี้น่าจะไม่เกินครั้งที่สี่ หรืออย่างมากก็ไม่เกินครั้งที่ห้าแน่ ๆ ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีเหตุผลให้ต้องจ้างเขานี่นา แม้ว่าจะเป็นระดับความยากที่ดันเจี้ยนครั้งที่สี่ ฉินหรานก็ยังมั่นใจว่าเขาสามารถผ่านดันเจี้ยนได้ และยังมีเหตุผลอื่นที่จูงใจเขา จำนวนครั้งของการเข้าดันเจี้ยนสูงขึ้น ความยากเพิ่มมากขึ้น แต่รางวัลก็มากตามไปด้วยเช่นกัน
ระหว่างดันเจี้ยนแบบเดี่ยวครั้งที่สองกับดันเจี้ยนแบบกลุ่มครั้งที่สี่ อย่างหลังนั้นการันตีรางวัลสูงกว่า
ต่อให้ไม่พูดถึงรางวัลจากดันเจี้ยน ฉินหรานก็รู้สึกว่า 10,000 คะแนน ช่างยั่วยวนใจ 10,000 คะแนนและค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ด้วย แต่ไม่ได้คะแนนจากดันเจี้ยน
วัดจากดันเจี้ยนแรกของเขา ประเมินระดับ SS ยังได้รางวัลแค่ 8,000 คะแนน กับ 5 คะแนนสกิล แล้วก็ 1 คะแนนสกิลระดับทอง และ 1 คะแนนสถานะระดับทอง เพราะอย่างนั้นมันเลยดูโอเคสำหรับค่าจ่างเท่านี้ เพราะไม่ว่าประเมินระดับสุดท้ายเป็นเท่าไหร่ ฉินหรานก็จะยังได้ 10,000 คะแนนรวมกับอื่น ๆ ที่เขาลูทได้เอง เขาไม่ทิ้งผลประโยชน์ส่วนตัวแน่ ๆ
เขาเขียนตอบลอว์เลส
2567: ฉันมีสกิลระดับมืออาชีพ 3 สกิล [การต่อสู้มือเปล่า], [อาวุธปืน (ปืนกลเบา)] และ [หลบหลีก]!"
หลังจากคิดเล็กน้อย ฉินหรานตัดสินใจเปิดเผยความสามารถบางส่วน เขาไม่สามารถปิดบังเรื่อง [กรงเล็บพยัคฆ์สายฟ้า] กับ [Viper-M1] จากกลุ่มได้ เช่นเดียวกับสกิล [หลบหลีก] ถ้ามีการต่อสู้เกิดขึ้น สกิล [หลบหลีก] ระดับมืออาชีพของเขาก็ไม่สามารถซ่อนไว้ได้ ดังนั้น จะดีกว่าถ้าให้พวกเขารู้ตอนนี้ไม่ใช่ไปรู้ทีหลังในดันเจี้ยน เขายังสามารถใช้ข้อมูลนี้เพิ่มสถานะของเขาและได้รับข้อเสนอที่ดีขึ้นมากขึ้น
ส่วนสกิลที่เหลือของเขา เขายังต้องการเก็บไว้เป็นความลับก่อน เขาไม่อยากให้คนอื่นรู้หรอกนะว่าเขาสามารถทำอะไรได้บ้าง โดยเฉพาะคนที่เรียกได้ว่าแปลกหน้าโดยสิ้นเชิง
...
ลอว์เลส: นายต้องการให้ฉันไปบอกไอ้บ้านั่นว่านายต้องการต่อรองค่าตัวของนายใช่ป่ะ?
...
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ลอว์เลสก็เข้าใจว่าฉินหรานต้องการอะไร
...
ลอว์เลส: นายเคลียร์ดันเจี้ยนไปกี่ครั้งแล้ว?
ลอว์เลส: ถ้ามันไม่มากเกินไป การขึ้นค่าตัวคราวนี้ก็ง่ายอย่างกับปอกกล้วยอ่ะ!
ลอว์เลส: กลุ่มนั้นมองหาคนที่มีความแข็งแกร่งและมีพลังสูงระดับนึงแต่มีจำนวนครั้งดันเจี้ยนต่ำ ๆ!
ลอว์เลส: ดังนั้น นี่จะเป็นดันเจี้ยนเท่าไหร่ของนายอ่ะ? สาม? หรือสี่?
2567: สอง
ลอว์เลส: ...
ลอว์เลส: ...
...
จุดสามจุดเป็นแถบที่ตอบกลับมาแสดงถึงความประหลาดใจของลอว์เลส หลังจากจุดครั้งที่ห้า ลอว์เลสก็ถล่มฉินหรานด้วยข้อความจำนวนมาก
...
ลอว์เลส: เหยดดดด! นี่หมายความนายได้ไอ้ [Tekken-II] สองกระบอกนั่นจากดันเจี้ยนมือใหม่อ่อ?
ลอว์เลส: แล้วอัญมณีกองนั้นก็ได้จากดันเจี้ยนแรก?
ลอว์เลส: มารดามันเหอะ! นี่นายเป็นแฮกเกอร์หรืออะไรแบบนั้นใช่มะ?
ลอว์เลส: หรือว่าพ่อของนายเป็นคนสร้างเกมฮะ? นายแนะนำฉันให้เขาหน่อยได้ป่าว?
2567: ฉันแค่โชคดี
2567: นายบอกนายหน้าให้ฉันหน่อยแล้วกัน
ลอว์เลส: ได้เลย!
ลอว์เลส: นายแน่ใจนะว่านายไม่ใช่แฮกเกอร์หรือมีความสัมพันธ์อะไรกับคนสร้างเกมอ่ะ??
...
ก่อนที่ลอว์เลสจะเริ่มไร้สาระอีกรอบ ฉินหรานก็หยุดเขาไว้ด้วยการระบุสิ่งที่เขาต้องการ ก่อนจะออกจากการสนทนาโดยไม่คิดซ้ำสอง สิบนาทีให้หลัง เขาเปิดกล่องข้อความอีกครั้ง
...
ลอว์เลส: ทำไมนายถึงได้เหมือนกับแบล็กสมิธขนาดนี้เนี่ย? บุ่ย!
ลอว์เลส: ทำไมถึงไม่แค่สนุกกะเกมอ้ะ?
(หลังจากไร้สาระตามปกติ ในที่สุดเขาก็เข้าเรื่อง)
ลอว์เลส: 20,000 คะแนน ที่เหลือเหมือนเดิม
2567: ตกลง
ลอว์เลส: ถ้างั้นก็มารวมกลุ่มแล้วก็เซ็นต์สัญญากัน!
...
หลังจากได้ยินราคาสองเท่าฉินหรานก็ตกลงทันที เขาทำตามที่ลอว์เลสบอก มีแท่นกลมสูงปรากฏขึ้นต่อหน้าฉินหราน แต่ที่ตามมาไม่ใช่แบบฟอร์มให้กรอก มันเป็นม้วนหนังแพะ ฉินหรานเปิดม้วนหนังแพะก็มีเสียงจากระบบเริ่มอธิบายสัญญาของทีม ทำให้ฉินหรานสบายใจขึ้นจากกรณีถูกหักหลัง
"สัญญากลุ่ม"
"ทุกคนที่ลงชื่อจะถูกผูกพันไว้ด้วยข้อตกลงนี้"
"หลังจากเข้าสู่ดันเจี้ยน คุณจะไม่สามารถยกเลิกสัญญาได้"
"สัญญาฉบับนี้ห้ามการต่อสู้ระหว่างเพื่อนร่วมกลุ่ม รวมถึงการละเมิดผลประโยชน์ของสมาชิกในกลุ่มคนอื่น ๆ"
"การละเมิดสัญญาจะถูกระบุเป็นการทรยศ และผู้เล่นจะถูกสังหารจากอำนาจของสัญญา!"
ฉินหรานเปิดม้วนหนังแพะออกและประหลาดใจที่เห็นชื่อของลอว์เลสบนสัญญา เขาชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะถามลอว์เลสเรื่องนี้
...
2567: คุณก็ไปด้วยเหรอ?
ลอว์เลส: ไอ้บ้านั่นมาหาฉันก่อนใครเลย!
ลอว์เลส: อ้อ แล้วถ้าฉันจะได้รับเชิญด้วยมันผิดตรงไหนฮะ? ไม่ใช่ฉันอ่อ ที่โคตรเก่งอ่ะ?
ลอว์เลส: แล้วจริง ๆ นะ ฉันเนี่ยแหละคือคนที่ไอ้บ้านั่นอยากได้! นายก็แค่ตัวแถมเฟ้ย!
ลอว์เลส: ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน ไอ้บ้านั่นจะยอมจ่ายค่าสัญญาแพงขนาดนี้เพื่อแค่ดันเจี้ยนแบบกลุ่ม ๆ สนุก ๆ สักครั้งอ่อ?
ลอว์เลส: รู้ป่าว ไอ้บ้านั่นอ่ะ เสนอ [การ์ดคูลดาวน์ดันเจี้ยนแบบกลุ่ม] ให้ฉันอีกใบด้วยนะเว้ย!
ลอว์เลส: เพราะงั้นใจเย็นได้เลยเพื่อน! พอเราเข้าดันนะ ฉันจะทำให้แน่ใจเองว่าเราจะชนะ!
ลอว์เลส: ฉันจะแสดงให้นายเห็นเอง ว่าสุดยอดผู้เล่นเนี่ยมันเป็นยังไง!
...
ระหว่างที่ถูกถล่มด้วยข้อความไร้สาระ ฉินหรานก็ลงชื่อเล่นของเขาในม้วนหนังแพะและวางกลับลงไปบนแท่น ม้วนหนังและแท่นหายไปพร้อมกัน แล้วฉินหรานก็สังเกตเห็นตัวเลือกใหม่ปรากฏขึ้นบนจอ LED เรียกว่าเป็น ช่องทางติดต่อแบบกลุ่ม ฉินหรานกดเลือก มีแค่ลอว์เลสเท่านั้นที่ออนไลน์อยู่ และเพราะว่าลอว์เลสยังคงส่งข้อความมาให้เขา ฉินหรานจึงปิดทั้งการสนทนาแบบกลุ่มและแบบส่วนตัว
ทันทีที่เขาปิดลง เขาก็นึกถึงบางอย่างได้
เขารีบเปิดกล่องข้อความระหว่างเขาและลอว์เลสขึ้นมาอีกครั้ง และไล่อ่านขึ้นไปด้านบนอีกรอบ เขาเจอที่ลอว์เลสบอกว่าเขาเป็นตัวแถม และอ่านทั้งหมดอย่างละเอียด แล้วเริ่มพิจารณา
"นายจ้างคนนี้ผ่านมาแล้วสี่ดันเจี้ยน แต่ยังต้องจ้างคนอื่นเคลียร์ดันเจี้ยนที่ห้าเหรอ?"
"นี่แปลว่าเขาใช้วิธีนี้มาตลอด!"
"คนที่จะใช้วิธีนี้ในการผ่านดันเจี้ยนได้ต้องไม่ใช่คนที่มองหาประสบการณ์ระทึกขวัญ แล้ววิธีนี้ยังบอกด้วยว่าคนคนนี้มีเงินเหลือเฟือ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่สามารถซื้อ คะแนน พวกนี้ได้!"
"คนแบบที่ไม่จำเป็นต้องลงมาเล่นเกมนี้ตั้งแต่แรก..."
ฉินหรานเองก็รู้สึกแย่เหมือนกัน เกมนี้ไม่สามารถออกจากเกมได้ ทันทีที่ความคิดนี้โผล่ขึ้นมาในใจ เขาก็รู้สึกหนาวเยือกลงไปตามสันหลัง เขาตัวแข็งทื่อ และยืนเป็นบื้อใบ้อยู่ตรงนั้น
หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ เขาถึงรวมรวมสติได้ และส่งข้อความถามลอว์เลส
...
2567: ถ้าผู้เล่นถอดหมวก VR ออก แล้วไม่ได้เข้าเล่นเกมนานเกินสามเดือน จะเกิดอะไรขึ้น?
...
