บทที่ 904 แหล่งที่มาของเงินทุน ความมืดที่คืบคลานเข้ามา
[แปลโดยฝีมือ...ยัก.ษา.แปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]
[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]
[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]
บทที่ 904 แหล่งที่มาของเงินทุน ความมืดที่คืบคลานเข้ามา
ถ้ามองในมุมหนึ่ง การเดินทางของเดรกและคิคุโนะโจก็สะดวกสบายดี เดรกแค่มีนิสัยห้าวๆ เหมือนผู้ชายมากกว่าผู้หญิง แต่เรื่องเพศสภาพนั้นปกติดี เสื้อผ้าที่ใส่ก็เป็นชุดผู้หญิงทั่วไป
ส่วนคิคุโนะโจนั้นต่างออกไป ด้วยความคิดที่ว่าตัวเองเป็นผู้หญิง จึงแต่งตัวแบบผู้หญิง ใช้ชีวิตแบบผู้หญิง ทำให้เวลาออกไปไหนมาไหน แค่เดินดูร้านขายเสื้อผ้าผู้หญิงก็พอแล้ว
ปัญหาเรื่องเพศสภาพนี่แหละ ที่ทำให้เด็นจิโร่มองว่าต่อให้คิคุโนะโจยอมตกลง ตัวเองก็ยังได้เปรียบ แต่ในมุมมองของคิคุโนะโจ กลับกลายเป็นว่ามีเพื่อนที่ไม่ค่อยสนิท แถมยังมีรสนิยมแปลกๆคอยจ้องมองตัวเองอยู่ตลอด ทำให้รู้สึกอึดอัดใจไม่น้อย
โคสึกิ โอเด้งเสียชีวิตไป 18 ปีแล้ว ด้วยเวลาที่ผ่านมานาน ความรู้สึกของคิคุโนะโจที่มีต่อเดรกก็เปลี่ยนไปบ้าง แต่ก็ยังมองแค่เป็นเพื่อนที่คุยกันได้ ยังห่างไกลจากคำว่าคนรัก
"นี่ๆ พวกแก เก็บมือเก็บไม้ให้เรียบร้อยหน่อยนะ"
"อ๊า... จะหักแล้ว จะหักแล้ว ปล่อยเถอะ!"
ตอนนี้เดรกและคิคุโนะโจอยู่บนเรือสำราญ เดิมทีคิคุโนะโจกำลังยืนชมพระอาทิตย์ตกดินอยู่บนดาดฟ้า แต่แล้วก็มีเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากข้างหลัง
เดรกกำลังเหยียบชายคนหนึ่งไว้ใต้เท้า พร้อมกับบิดแขนเขาจนเป็นรูปร่างประหลาด
"แก้ไขให้นิดหน่อยนะ ไม่ใช่จะหัก แต่หักไปแล้วต่างหาก คุมมือตัวเองไม่ได้ ก็ต้องชดใช้กันบ้าง"
แกร็ก! แขนของชายคนนั้นอ่อนยวบลงทันที ดูท่าจะหักเป็นเสี่ยงๆ ส่วนตัวเขาก็สลบไปเพราะความเจ็บปวด
ภาพตรงหน้าของผู้หญิงที่โหดเหี้ยม ทำให้คนรอบข้างตกใจกลัวกันหมด
"คุณเดรก ปล่อยเขาได้แล้วมั้ง..."
"หา? คิคุโนะโจ เธอใจอ่อนแบบนี้ไม่ได้นะ หมอนี่ทำตัวเองทั้งนั้น ใครใช้ให้มาลวนลามกันล่ะ"
"แต่เขาสลบไปแล้วนะ..."
ทันใดนั้นเอง ยามรักษาความปลอดภัยบนเรือก็วิ่งเข้ามา มองดูชายที่สลบอยู่กับพื้นด้วยสีหน้าลำบากใจ
"เซอร์... เซอร์เวล! พวกผู้หญิงสองคนนี้ทำร้ายเซอร์เวล!"
ชายวัยกลางคนแต่งตัวภูมิฐานปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางฝูงชน เมื่อเห็นชายที่นอนสลบอยู่ ก็ร้องตะโกนออกมาทันที
"เซอร์? คนแบบนี้เป็นเซอร์ได้ยังไง? อาณาจักรของแกนี่มันแย่จริงๆ"
"พูดอะไรน่ะ? ทหาร! ทหารอยู่ไหน? รีบจับตัวคนที่ทำร้ายท่านเวลเดี๋ยวนี้!"
บนเรือสำราญลำนี้มีผู้คนมากมายหลายแบบ บางคนก็พาองครักษ์มาด้วย ท่านเวลที่ถูกพูดถึงก็เป็นหนึ่งในนั้น
เมื่อเห็นทหารกรูกันเข้ามา คิคุโนะโจก็ดึงแขนเสื้อดรก ไม่ใช่ว่าเป็นห่วงเดรก แต่กลัวว่าเดรกจะโมโหแล้วฆ่าคนรอบข้างตายหมด
พฤติกรรมของแดรกเมื่อครู่นี้เอง ทำให้เขานึกขึ้นได้ว่าถึงเธอจะมีมุมใจกว้าง แต่จริงๆแล้วอาชีพของเธอคือโจรสลัด
แต่การกระทำของเดรกกลับทำให้คิคุโนะโจงุนงง เธอไม่เพียงแต่ไม่ลงมือ ยังทำท่ายอมแพ้ แล้วถามอีกฝ่ายว่าจะเอายังไง
"คุณเดรก คิดจะทำอะไร...?"
"ทำอะไร? ก็เล่นสนุกไง นานๆทีจะได้ออกมาเที่ยว ต้องสนุกกับชีวิตให้เต็มที่สิ"
บนเรือสำราญ ภายใต้การดูแลของแพทย์ประจำเรือ เซอร์เวลค่อยๆ ฟื้นคืนสติ หลังจากพ่อบ้านกระซิบกระซาบบางอย่างข้างหู เขาก็เอ่ยปากขึ้นทันที
"จ่ายมา! กล้าดีอย่างไรถึงทำฉันบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ ค่ารักษาพยาบาล ค่าทำขวัญ อย่างน้อยก็ต้องหนึ่งล้านเบรี! ถ้าจ่ายไม่ไหว แกกับเพื่อนก็เตรียมตัว..."
เซอร์เวลผู้มุ่งหมายจะลวนลามผู้อื่นบนเรือตั้งแต่แรก คำพูดเรื่องเงินทองเป็นเพียงข้ออ้าง แต่เขาไม่คาดคิดว่าเดรกจะหยิบเงินปึกหนึ่งออกมาโยนไว้ตรงหน้า
เพื่อการเดินทางท่องเที่ยวอย่างเต็มที่ เธอพกเงินสดติดตัวมาเหลือเฟือ หนึ่งล้านเบรีจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่
"หนึ่งล้านน่ะแค่ส่วนเดียว ยังไม่พอ!"
เซอร์เวลเห็นเดรกจ่ายเงินง่ายๆ ก็คิดว่าเธอกลัวอิทธิพลของตน จึงฉวยโอกาสโก่งราคาขึ้นเรื่อยๆ แต่เดรกก็ยังคงนิ่งเฉย
ผู้คนมามุงดูเหตุการณ์มากขึ้นเรื่อยๆ บางคนถึงกับยุยงส่งเสริมเซอร์เวล รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ยิ่งกว้างขึ้น ส่วนเดรกก็เตรียมพร้อมที่จะเผยไต๋
ปัง!
เสียงปืนดังสนั่น ทำให้ทุกอย่างบนดาดฟ้าเรือเงียบกริบ ผู้คนมองไปยังปากกระบอกปืนที่ยังมีควันลอยกรุ่นอยู่ในมือเดรก บางคนเริ่มรู้สึกถึงลางร้าย
"ลูกน้องของเวลไปอยู่ด้านขวา พวกที่ยุยงตะกี๊ไปรวมกันทางซ้าย ส่วนพวกชอบดู ไสหัวไปให้พ้น! ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปจะเป็นการปล้น!"
เดรกกังวลเรื่องงบประมาณเดินทางมาตลอด เซอร์เวลจึงเปรียบเสมือนตู้ ATM เคลื่อนที่มาให้เธอปล้น ที่ผ่านมาเป็นแค่การเล่นสนุกเย้าแหย่เท่านั้น
"ล้อเล่นรึไง ผู้หญิงตัวคนเดียวคิดจะเลียนแบบพวกโจรสลัดงั้นเหรอ?"
เหล่าทหารองครักษ์ไม่ยอมจำนน พวกเขาพุ่งเข้าหาเดรก ทว่าในชั่วพริบตา พวกเขาก็ถูกซัดกระเด็นกลับไป
"ไม่ได้เลียนแบบ ฉันเป็นโจรสลัดอยู่แล้ว หรือว่าฉันควรเปลี่ยนชุดก่อนดี?"
เดรกดึงวิกผมปลอมออก แล้วโยนเสื้อคลุมยาวทิ้ง เผยให้เห็นธงโจรสลัดที่อยู่บนหลังเสื้อ ในที่สุดผู้คนบนเรือก็จำได้ว่าเธอเป็นใคร
"เรือเหาะ" ฟรานซิส เอ็กซ์ เดรก แห่งกลุ่มโจรสลัดร้อยอสูร
ค่าหัว 500 ล้านเบรี!
เซอร์เวลผู้กร่างมาตลอด บัดนี้กลับหวาดกลัวจนตัวสั่น หลังจากทรัพย์สินถูกกวาดเรียบ เดรกก็หักแขนอีกข้างของเขา จากนั้นก็พาคิคุโนะโจลงเรือชูชีพหนีไป
หากไม่ใช่เพราะไม่อยากโหดร้ายเกินไป โทษของเซอร์เวลคงไม่ใช่แค่แขนหักสองข้าง
ด้วย "เงินสนับสนุน" จากเซอร์เวล เดรกจึงมีทุนรอนมากมาย เธอออกเดินทางท่องเที่ยวต่อไป
ด้วยคำแนะนำจากโคสึกิ ฮิโยริ พวกเขามุ่งหน้าสู่ครึ่งแรกของแกรนด์ไลน์ และได้พบกับบุคคลพิเศษคนหนึ่งบนเกาะฤดูร้อน...
...
"ออกมาซะ ตามมาตลอดทาง แกต้องการอะไรกันแน่?"
"เซ่ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า รู้ตัวแล้วเรอะ? ช่างเป็นผู้หญิงที่เฉียบแหลมจริงๆ ฉันกำลังรวบรวมสมัครพรรคพวก เห็นว่แกก็ไม่เลว หน้าตาก็พอดูได้ สนใจเข้าร่วมกลุ่มโจรสลัดของฉันไหม? สาวน้อยข้างๆแกก็ด้วยนะ"
ชายร่างกำยำ มีขนดกหนา ปรากฏตัวขึ้นบนถนน เอวเหน็บปืนพกสามกระบอกและขวดเหล้ารัม ประดับประดาด้วยเครื่องประดับมากมาย เดรกจำเขาได้ หรือจะพูดว่าโจรสลัดในโลกใหม่ทุกคนรู้จักเขาดี
"หนวดดำ" มาร์แชล ดี ทีช ชายผู้ทรยศหนวดขาว ค่าหัวที่หนวดขาวตั้งไว้ทำให้เขามีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลกใหม่
เขาคือโจรสลัดคนแรกที่แหกกฎเหล็กของหนวดขาว
