บทที่ 76 พูดพอหรือยัง? ถ้าพอแล้วก็ไปได้เลย
สงบลงแล้ว ติ้งถงถงสงบลงอย่างสิ้นเชิง ภายในห้องประชุมเล็ก ติ้งถงถงเม้มริมฝีปากแน่น แก้มบวม มือทั้งสองวางอย่างเรียบร้อยบนต้นขา เธอก้มหน้า แต่ชายตามองไปทาง...หญิงสาวที่มีสีหน้าเงียบขรึมตรงหน้า แย่แล้ว ลืมไปชั่วขณะว่าพี่เหวินอวี้ก็อยู่ที่นี่ด้วย จบกัน พลั้งปากไปบอกว่าเถิงอ่าวเป็นแฟนฉัน... แบบนี้...จบเห่...
