บทที่ 734 เถียวเก๋อเล่า
เฉินโม่ยังคงจำความรู้สึกเมื่อสองปีก่อนตอนที่มาถึงจงโจวครั้งแรกได้อย่างชัดเจน ใช่แล้วตอนที่แสงสีขาวจางหายไปเขาได้พบกับสายตาคมกริบเหมือนเหยี่ยวจ้องมองมา เจ้าไก่หัวแข็งที่เตรียมจะกระพือปีกบินจู่ๆก็หยุดลงและหันไปมองเจ้าของของมัน “ข้ารู้จักเจ้า” ชายชราผู้ลอยตัวขึ้นมาข้างหน้าและกวาดสายตามองเฉินโม่ “คารวะเ...
