บทที่ 62 ไม่ ไม่นะ คนที่แพ้คือฉันเองหรอกหรือ?
ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง... เสียงข้อความจากแอปเฟยซินดังต่อเนื่องจนเกือบจะกลายเป็นทำนองเพลงไปแล้ว ข้อความทั้งหมดมาจากแม่หลี่กุ้ยฉิน ไม่ต้องดูก็รู้ว่าเป็นเนื้อหาอะไร ปิดเสียงทันที โลกก็เงียบสงบลงในพริบตา แต่พอเงียบแบบนี้ เขากลับรู้สึกอึดอัดแปลกๆ ขึ้นมา แค่เหลือบมองด้วยหางตา ก็เห็นขาขาวๆ คู่นั้น บวกกับกลิ่นดอกไอ...