บทที่ 268 ระดับการฟื้นฟู 55%
[แปลโดยฝีมือ...ยัก.ษา.แปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]
[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]
[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]
บทที่ 268 ระดับการฟื้นฟู 55%
หากฝืนแก้ไขความจริงที่ไม่อาจแบกรับไว้ได้ ก็จะถูกความจริงนั้นกัดกินจนสูญสลายไปในชั่วพริบตา
ยกตัวอย่างเช่น หากผู้สร้างภาพลวงตาต้องการบิดเบือนความจริงเพื่อทำลายล้างจักรวาล ก็จะตายลงในทันทีที่พยายามจะแก้ไขความจริง
ผู้สร้างภาพลวงตาหยุดครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยต่อว่า
“ดังนั้น ก่อนจะลงมือทำอะไร เจ้าต้องคิดให้ดีเสียก่อน”
เย่เหรินครุ่นคิด
“สรุปแล้ว ไม่ว่าจะแก้ไขความจริงในระดับไหน ก็จะถูกต่อต้านใช่ไหม?”
“อืม…”
“หมายความว่า ทุกครั้งที่แก้ไขความจริง ตัวเองก็จะบาดเจ็บ เพียงแต่ระดับความรุนแรงจะต่างกันไป ใช่หรือไม่?”
“ใช่แล้ว…”
เย่เหรินน้ำตาคลอหน่วย “สหาย! สหายรักของฉัน!”
ที่แท้ ทุกครั้งที่สหายรักใช้พลังแห่งความฝันบิดเบือนความจริง ล้วนต้องทนทุกข์กับการต่อต้านจากความจริงอย่างเงียบๆ
แต่เขากลับไม่เคยปริปากบอก
นายช่าง…ฮือๆๆ ฉันจะขาดใจตายแล้ว…
เย่เหริน “QAQ”
จ้าวแห่งความฝัน “?”
สหายผู้แสนดีบนท้องฟ้าพลันรู้สึกหนาวสะท้านไปทั่วร่าง
แปลกมาก ใครกันที่กำลังนินทาข้าอยู่?
เย่เหรินสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะสงบจิตสงบใจ จดจ่ออยู่กับ “ผืนผ้าใบ” ตรงหน้า
สิ่งที่เขาต้องทำ คือการแก้ไขเมืองตงไห่ที่ถูกทำลายไปแล้ว ให้กลับคืนมาสู่ความเป็นจริง!
“…”
พลังของผู้สร้างภาพลวงตากลายเป็นสายใย เชื่อมโยงเย่เหรินเข้ากับความจริง
ในห้วงความคิดของเย่เหริน เมืองทั้งเมืองเริ่มถูกสร้างขึ้นใหม่ภายใต้การควบคุมของเขาอย่างรวดเร็ว
ซากปรักหักพังที่พังทลายกลับคืนสู่สภาพเดิมราวกับภาพยนตร์ที่ถูกกรอถอยหลัง ถนนหนทางที่ขาดสะบั้นเชื่อมต่อกันเองโดยอัตโนมัติ
เศษกระจกที่แตกกระจายไหลย้อนกลับเข้าไปในหน้าต่าง เหล็กที่บิดเบี้ยวกลับคืนสู่สภาพเดิม…
เมืองที่เคยไร้ชีวิตชีวา กลับฟื้นคืนชีพขึ้นมาอย่างรวดเร็วด้วยพลังแห่งความคิดของเย่เหริน
ซากศพที่กองรวมกันเป็นภูเขาเนื้อก็ค่อยๆกลับคืนสู่สภาพเดิม
เมื่อเห็นว่าทุกสิ่งราวกับจะย้อนกลับไปก่อนเกิดหายนะ สงบสุขและร่มเย็น
จิตใจของเย่เหรินกลับตึงเครียดขึ้นมาในฉับพลัน…
“ของจริงกำลังจะมาแล้ว!”
และแล้ว ในชั่วพริบตาที่ลางสังหรณ์เกิดขึ้น
เสียงระฆังโบราณอันว่างเปล่าก็ดังขึ้นอีกครั้ง!
“แคร้ง—!”
เสียงระฆังดังก้องราวกับเสียงระฆังมรณะจากขุมนรก ดังก้องอยู่ในโสตประสาทของเย่เหริน!
เย่เหริน “(ΩДΩ)!”
ท่ามกลางความปั่นป่วนวุ่นวาย เย่เหรินสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดจากการย้อนกลับของความจริงราวกับถูกกระชากกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงอย่างรุนแรง!
ความรู้สึกอันน่าสะพรึงกลัวนั้นไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้! ราวกับมีภูเขาที่มองไม่เห็นทับถมลงบนร่างอย่างหนักหน่วง!
เสียงกระดูกดังลั่นทั่วร่าง บ่งบอกถึงการแบกรับภาระอันหนักอึ้ง เส้นใยกล้ามเนื้อฉีกขาด เลือดในกายพลุ่งพล่านราวกับคลื่นทะเลที่โหมกระหน่ำ!
ภาพเบื้องหน้าเริ่มบิดเบี้ยว โลกที่เคยแจ่มชัดกลับพร่าเลือน!
"นี่มัน...ไม่เหมือนที่คิดไว้เลย..."
ในขณะที่เย่เหรินกำลังเผชิญกับการย้อนกลับของความจริง ความจริงที่บิดเบี้ยวก็บิดเบี้ยวไปอีกขั้นจากสภาพจิตใจของเขา
อาคารต่างๆบิดเบี้ยวผิดรูปร่างราวกับรูปปั้นขี้ผึ้งที่กำลังละลาย ถนนหนทางโค้งงอขึ้นลงดุจเกลียวคลื่น
เมฆบนท้องฟ้าแปรเปลี่ยนเป็นหนวดที่บิดเบี้ยว ฟาดฟันไปมาอย่างบ้าคลั่ง!
ที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้น ผู้คนที่เขาชุบชีวิตขึ้นมาก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไปอย่างน่าขนลุก!
ผิวหนังของพวกเขาเริ่มเน่าเปื่อย เผยให้เห็นโครงกระดูกสีขาวโพลน ดวงตาหลุดออกจากเบ้า ปากอ้ากว้างจนน่าตกใจ ส่งเสียงคร่ำครวญไร้สุ้มเสียง!
ร่างกายของพวกเขาเริ่มบวมพอง บิดเบี้ยว จนในที่สุดก็กลายเป็นก้อนเนื้อไร้รูปร่าง
ก้อนเนื้อเหล่านั้นไหลไปมาอย่างไร้จุดหมายบนพื้นดิน ส่งเสียงเหนียวหนืดน่าขยะแขยง!
โลกทั้งใบราวกับภาพวาดนรกที่บิดเบี้ยว สับสน เต็มไปด้วยความกดดันและความโกลาหล!
"โอ้ พระเจ้า..."
เย่เหรินรู้สึกราวกับตัวเองเป็นขนมปังนุ่มนิ่มที่ถูกชีวิตโขลกจนเละ
เขากำลังถูกบีบอัดอย่างรุนแรงจากการย้อนกลับของความจริง!
ทุกสิ่งตรงหน้าแตกสลาย...
แต่ทว่า...
"ชีวิตของผู้คนหลายล้านคน...กำลังแบกอยู่บนบ่าของฉัน!!!"
เย่เหรินกัดฟันแน่น สติที่ขุ่นมัวกลับคืนมาในพริบตา แม้ว่าการย้อนกลับที่ไม่อาจทนทานจะราวกับฉีกวิญญาณของเขาเป็นชิ้นๆ!
แต่เย่เหรินก็ยังคงยืนหยัด!
ฉันคือความหวังของทุกคน!
ในขณะนั้น ความจริงก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ราวกับทะเลสาบที่สงบนิ่งถูกโยนก้อนหินลงไป ก่อให้เกิดคลื่นยักษ์!
เมืองตงไห่ที่กลับคืนสู่สภาพเดิม กำลังตกอยู่ในวังวนแห่งการล่มสลายและการสร้างใหม่!
ภาพตรงหน้าราวกับซ้อนทับกัน!
ตึกสูงระฟ้าสลับกับซากปรักหักพัง ผู้คนพลุกพล่านสลับกับสัตว์ประหลาดที่บิดเบี้ยว แสงสว่างและความมืดสลับกันไปมา ชีวิตและความตายพันกันอย่างบ้าคลั่ง!
ทั้งเมืองราวกับเครื่องฉายภาพยนตร์ที่ขัดข้อง ฉายภาพอันสับสนอลหม่าน!
"ไม่ดีแล้ว! หยุดเร็ว!"
จ้าวแห่งความฝันเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นความผิดปกติ เสียงอันร้อนรนดังขึ้นในหัวของเย่เหริน
"เขาทนการย้อนกลับของความจริงไม่ไหว! ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป เขาจะตาย!"
ผู้สร้างภาพลวงตาตระหนักถึงความร้ายแรงของปัญหา ใบหน้าซีดเผือด รีบพยายามหยุดการบิดเบือนความจริง
ทว่าในตอนนั้นเอง เธอพบว่าตัวเองไม่สามารถหยุดได้!
พลังที่ไม่รู้จัก ราวกับโซ่ตรวนที่มองไม่เห็น จับเธอไว้แน่น!
ผู้สร้างภาพลวงตา "นี่มัน...ทำไมถึงเป็นแบบนี้...?"
เธอพยายามดิ้นรนสุดกำลัง แต่ก็ไร้ผล!
สีหน้าของเย่เหรินเริ่มบิดเบี้ยวเหี้ยมเกรียมขึ้นเรื่อยๆ
หยาดเหงื่อขนาดเท่าเมล็ดถั่วไหลรินลงมาจากหน้าผาก ใบหน้าซีดเผือดราวกับกระดาษ ปากไร้สีเลือด แม้แต่ดวงตายังเริ่มแดงก่ำ!
เส้นเลือดบนใบหน้าปูดโปนขึ้นมา ราวกับไส้เดือนที่บิดตัวไปมา ดูแล้วน่ากลัวน่าสะพรึงกลัว!
ภาพตรงหน้า ทำให้ทุกคนหัวใจหล่นวูบ!
สหายรักร้องลั่น "พอได้แล้ว! เซลิส! ไม่เห็นหรือไงว่าเขาจะไม่ไหวแล้ว หยุดนะ! หยุดเดี๋ยวนี้!"
ผู้สร้างภาพลวงตาตอบกลับ "ข้าหยุดไม่ได้! มันเกินการควบคุมของข้าแล้ว!"
เสียงแหลมของห้วงลึกทั้งสองดังก้องไปทั่วความจริงที่บิดเบี้ยว
จ้าวแห่งความฝันทนดูต่อไปไม่ไหว จึงใช้พลังแห่งความฝันเข้าแทรกแซง หวังจะหยุดยั้งเรื่องทั้งหมดนี้
ทว่าความฝันกลับสลายไปในชั่วพริบตาที่เข้าใกล้ผู้สร้างภาพลวงตาและเย่เหริน
สหายรักได้แต่มองตาปริบๆด้วยความร้อนใจ "เซลิส! หยุดมันเดี๋ยวนี้!"
เซลิสแทบจะร้องไห้ "ไม่ใช่นะ...ข้าเองก็อยากหยุด แต่มันหยุดไม่ได้!"
ทันใดนั้น เสียงระฆังโบราณอันว่างเปล่าก็ดังขึ้นอีกครั้ง!
"แคร้ง—!"
เสียงระฆังราวกับเสียงกระดิ่งเรียกวิญญาณจากนรก ทำให้ทุกคนใจสั่น!
ผู้สร้างภาพลวงตากลับส่งเสียงร้องโหยหวน!
"อ๊าาา!"
อำนาจแห่งภาพลวงตา ปรากฏรอยร้าวขึ้นมา รอยร้าวนั้นมีเงาดำคล้ายหนูโผล่ออกมา
นั่นมัน... มลทิน!?
นั่นมันมลทินของจงขุย?!
หลังจากผู้สร้างภาพลวงตาถูกมลทิน ความจริงทั้งหมดดูเหมือนจะแตกสลายในพริบตานี้!
เย่เหริน "..."
ในเสี้ยววินาทีแห่งความเป็นความตาย จู่ๆ ก็มีหมอกสีแดงเลือดปรากฏขึ้นจากด้านหลังของเย่เหริน!
หมอกนี้ราวกับมีชีวิต ไหลทะลักไปอย่างรวดเร็ว ในชั่วพริบตาก็ปกคลุมร่างของเย่เหรินไว้ทั้งหมด!
ขณะเดียวกัน ในส่วนลึกของดวงตาเย่เหริน ก็มีข้อความแจ้งเตือนเลือนรางแวบขึ้นมา——
【ระดับการฟื้นฟู——55%】
แต่ข้อความแจ้งเตือนนี้ปรากฏขึ้นเร็วมาก เร็วจนเย่เหรินไม่ทันสังเกตเห็น เหมือนกับก่อนหน้านี้!
ถัดมา ใบดาบโลหิตก็ปรากฏขึ้นจากด้านหลังเย่เหริน!
มลทินแห่งความกลัว พร้อมกับหมอกสีแดงเลือด ไหลบ่าออกไปทุกทิศทุกทางราวกับคลื่น!
มันปกคลุมทั่วทั้งเมืองตงไห่เกือบจะในทันที!
