บทที่ 258 ตอนที่ 257. เด็ก ๆ อีกหลายคนได้เดินบนเส้นทางที่ถูกต้อง**   

เมื่อกลับมาทำงานอีกครั้ง เจียงเสี้ยวอันและเจียงซิ่งไฉต่างก็มุ่งมั่นและเต็มไปด้วยพลัง

ทางฝั่งของเจียงเสี้ยวอัน เรื่องคลิปที่แอบถ่ายกระรอกน้อยก็ได้ปล่อยออกไป เขาใช้ชื่อคลิปว่า **“อุตสาหกรรมการแอบถ่ายที่ช่างลุกลาม!”** เพื่อดึงดูดความสนใจและเพิ่มกระแสให้คลิป เขาได้ใช้เงินบางส่วนเพื่อโปรโมตจนเข้าถึงกลุ่มคนมากมาย คลิปจึงกลายเป็นไวรัลในเวลาไม่นาน เพราะเนื้อหานั้นน่ารักและขำขัน

ในคลิป กระรอกน้อยเพียงตัวเดียวที่อยู่ในโพรง มันกินอาหาร นอนกลิ้งไปมาด้วยท่าทางต่าง ๆ ที่น่ารักสุด ๆ จนผู้ชมอดใจไม่ไหว

การโพสต์คลิปนี้ยังเรียกกระแสในเชิงบวก ทำให้ผู้ชมบางคนตั้งคำถามว่า “หรือแท้จริงเราเองก็อาจจะถูกจับตามองจากมนุษย์ต่างดาวเหมือนกัน?” หรือบางคนก็อารมณ์ดีจนพูดขำ ๆ ว่าให้เรียกคนมาตัดต้นไม้เลยก็ดี

ทางด้านเจียงซิ่งไฉ เขานำข่าวเรื่องพ่อแม่ของเจียงหงจื้อไปเล่าให้เจียงหงจื้อฟัง แต่เจียงหงจื้อฟังเสร็จกลับไม่ได้พูดอะไร แล้วก็เดินออกไป ต่อมา เจียงซิ่งไฉก็นำเรื่องไปปรึกษากับหลัวอี้หาง ซึ่งหลัวอี้หางชื่นชมเจียงซิ่งไฉที่ใส่ใจเพื่อน แต่ก็ชี้ให้เห็นว่าเจียงหงจื้อเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว และทุกการตัดสินใจของเขาควรเป็นสิ่งที่เขาเลือกเองโดยไม่ต้องกดดัน

จากนั้นหลัวอี้หางก็ไปปรึกษากับแม่ ซึ่งสนุกกับการจัดงานสังสรรค์ในโอกาสนี้ ที่สำนักงานของบริษัท ทุกคนมารวมตัวกันทั้งหลัวอี้หาง สามีภรรยาแห่งตระกูลหลัว และเด็ก ๆ ทั้งสามในบริษัท

ในงาน หลัวอี้หางกล่าวต้อนรับพนักงานใหม่และอำลาเด็กชายสองคนที่ตัดสินใจลาออกเพื่อกลับไปเรียนต่อ โดยที่สองคนนั้นรู้สึกสำนึกเสียใจที่ไม่ตั้งใจเรียนแต่แรกและต้องการกลับไปสู่เส้นทางการเรียนอีกครั้ง

บรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่น สองเด็กหนุ่มที่จากไปกล่าวด้วยความรู้สึกสะเทือนใจจนน้ำตาไหลออกมา แม่ของหลัวอี้หางถึงกับซับน้ำตาด้วยความซาบซึ้งและดีใจ เธอได้กอดพวกเขาแน่น ๆ ด้วยความภาคภูมิใจ

ในที่สุด เด็ก ๆ อีกสองคนได้เริ่มต้นใหม่ เดินสู่เส้นทางที่ถูกต้อง…

**–**

รุ่งขึ้น หลัวอี้หางก็พาสองเด็กที่ลาออกกลับบ้าน และหลังจากส่งพวกเขาเสร็จ เขาก็ไปยังทางออกด่วนเพื่อต้อนรับคนสำคัญที่รอคอยมานาน ดร.เว่ย มาถึงแล้ว!

การพบเจอกันครั้งแรกทำให้หลัวอี้หางแปลกใจไม่น้อย เพราะเขาคิดว่าดร.เว่ยน่าจะมีอายุมาก แต่แทนที่จะเป็นคนแก่ ผมขาว ดร.เว่ยกลับเป็นชายอายุมากที่ดูสง่างามในชุดสูทเนี๊ยบ ผิวพรรณเปล่งปลั่ง

เมื่อพบกันและแนะนำตัวเรียบร้อย ดร.เว่ยก็พาผู้ช่วยที่มาด้วยอีกสี่คน และพร้อมด้วยรถบ้านขนาดใหญ่สองคัน ที่แท้รถเหล่านี้คือห้องทดลองเคลื่อนที่สำหรับงานวิจัย เขาพร้อมแล้วที่จะไปสำรวจพื้นที่บริเวณป่าต้นแปะก๊วย หลัวอี้หางจึงพาพวกเขาไปที่บริเวณที่เตรียมไว้

ดร.เว่ยเริ่มต้นการวิจัยอย่างจริงจังทันที โดยการเก็บตัวอย่างดินเพื่อนำไปวิเคราะห์ ซึ่งเขาใช้เวลาอยู่ในห้องทดลองเคลื่อนที่ตลอดสามวันจนเสร็จสิ้น และในที่สุดเขาก็มาหาหลัวอี้หางพร้อมข้อสรุปสำคัญและขอให้เขาพาไปชมรอบหมู่บ้านเพื่อตรวจสอบข้อมูลเพิ่มเติมอีกครั้ง

การวิจัยนี้จะเป็นประโยชน์กับชุมชนและสิ่งแวดล้อมได้มากแค่ไหนยังคงเป็นสิ่งที่ต้องติดตามต่อไป...

*(จบบท)*