บทที่ 73 ตอนนี้หนีทันไหม?
ยามพลบค่ำ ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า หย่อมเมฆสีทองทอดยาวไปตามท้องฟ้า "ลมเริ่มพัดแล้ว..." หยางหวั่นเฟิงยืนอยู่หน้าตึกใหญ่ เงยหน้ามองต้นไม้ในลานที่โอนเอนไปมาตามแรงลม เขาหัวเราะเบาๆ "เยี่ยหลี่ ถึงเวลาที่เจ้าต้องตายแล้ว" เขาพึมพำจบก็หมุนตัวเดินเข้าบ้าน ร่างกายของเขายังอ่อนแอเกินกว่าจะยืนรับลมนานๆ ได้ ทันใดนั้น...
