บทที่ 54 ถล่ม A สเตชั่น!
ตอนที่นั่งลงบนรถ ดวงตาของซวี่หลิงเยว่แดงก่ำ เธอไม่กล้าหันกลับไปมองเด็กๆ เหล่านั้น กลัวว่าถ้ามองอีกแค่ครั้งเดียว เธอจะไม่สามารถจากไปได้ แม้ว่าคนที่ร้องเพลง "ลาก่อน" จะเป็นเด็กๆ แต่จริงๆ แล้วเนื้อเพลงกลับเข้ากับเธอผู้จากลามากกว่า ทุกคำทุกประโยคเหมือนมีดที่ค่อยๆ ผ่าเอาความรู้สึกในใจของเธอออกมา ต่อมน้ำต...
