บทที่ 34: สีม่วง

 

วิคเตอร์ไม่ได้ใช้รถ เพราะย่านช็อปปิ้งอยู่ไม่ไกลนัก พวกเขาเพียงแค่เดินเพียงสองสามนาทีก็ถึง วิคเตอร์เพลิดเพลินกับการเดินท่ามกลางสาวสวยทั้งสามคนภายใต้สายตาอิจฉาของผู้ชายทุกคนบนถนน

ในไม่ช้า วิคเตอร์ซึ่งนำทางพวกเธอก็หยุดที่หน้าร้านโทรศัพท์มือถือที่ดูหรูหรา หลังจากยืนยันป้ายร้านแล้ว เขาก็เดินเข้าไปในร้านพร้อมกับสาวๆ

ร้านเต็มไปด้วยโทรศัพท์นานาชนิด แต่ไม่ใช่แบบทั่วไป ที่นี่ทุกเครื่องถูกชุบทองหรือประดับเพชร นี่ไม่ใช่ร้านสำหรับคนทั่วไป แต่เป็นร้านสำหรับชนชั้นสูง แม้ฝาแฝดจะไม่สนใจสิ่งของฟุ่มเฟือยพวกนี้ แต่พวกเธอก็อดไม่ได้ที่จะมองไปรอบๆ

วิคเตอร์เข้าไปหาพนักงานต้อนรับอย่างรวดเร็ว แต่เธอกำลังยุ่งอยู่กับชายในชุดสูทสีดำที่ต้องการซื้อโทรศัพท์รุ่นจำกัดให้กับแฟนสาวสุดเซ็กซี่ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ เธอไม่สามารถตัดสินใจเลือกสีได้

วิคเตอร์ไม่ต้องการสร้างปัญหามากนัก เขาจึงตัดสินใจดูโทรศัพท์ที่แสดงอยู่ เพราะเขาควรซื้อเครื่องใหม่ให้กับฝาแฝดด้วย

ชายที่กำลังง้อแฟนสาวให้เลือกรุ่นที่ถูกลงหน่อยอย่างกะทันหันก็เห็นสาวสามคนที่เพิ่งเข้ามาในร้าน

"ฝาแฝดที่สวยจัง" เขาคิด ใครบ้างล่ะที่ไม่อยากได้ฝาแฝดมาคอยรับใช้พร้อมกัน "และสาวที่สวมผ้าคลุมหน้านั่นก็ดูสวยมากเลย" เขาอยากรู้ว่าใต้ผ้าคลุมนั้นเป็นอย่างไร

ดังนั้นเขาจึงรีบทิ้งแฟนสาวที่ตอนนี้ดูไม่สวยในสายตาเขาอีกต่อไปแล้ว และเดินไปหาสาวๆ เพื่อแนะนำตัว

"สวัสดีครับ สาวสวย ผมชื่อลอยด์ ทอมป์สัน เป็นผู้จัดการอาวุโสที่บริษัท กรีน เทคโนโลยีส์" เขาพูดกับสาวๆ "ถ้าสาวๆ อยากได้อะไรจากที่นี่ ผมซื้อให้ได้นะครับ ผมทำเงินได้หกหลักทุก... อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก"

เสียงกรีดร้องดังสนั่นร้าน ภายใต้สายตาตกตะลึงของทุกคน ลอยด์ก้มลงกับพื้นกุมหว่างขาและครวญครางขณะที่มองวิคเตอร์ด้วยสายตาอาฆาต

เหมือนกับที่คุณชายหยิ่งผยองทุกคนจะทำ เขาเพียงแค่เตะชายคนนั้นระหว่างขา วิคเตอร์จะไม่ทนให้ใครมาจีบสาวๆ ของเขา มีแค่เขาเท่านั้นที่ทำได้

แฟนสาวเริ่มตะโกนและชี้นิ้วใส่วิคเตอร์ ในขณะที่พนักงานต้อนรับส่งสัญญาณให้ยามและกำลังจะโทรเรียกตำรวจ แต่แล้วเธอก็หยุดชะงักเมื่อวิคเตอร์วางโทเค็นหยกสีม่วงลงบนเคาน์เตอร์

ทุกคนประหลาดใจเมื่อพนักงานต้อนรับพูดว่า "หยุด" และชี้ไปที่โทเค็น และยามที่กำลังเดินเข้ามาอย่างเงียบๆ ก็หยุดและมอง จากนั้นก็โค้งคำนับให้วิคเตอร์

"พวกเราได้พบคุณชายแล้วขอรับ" พวกเขาพูด

"พาขยะพวกนี้ออกไปทิ้ง แล้วเพิ่มชื่อพวกมันลงในบัญชีดำ" เขาพูดพลางชี้ไปที่ชายที่กำลังทุกข์ทรมานบนพื้นและแฟนสาว

ยามรีบพาชายคนนั้นและแฟนสาวที่ส่งเสียงดังออกไปทางประตูหลัง

ตอนนี้ร้านเงียบลงอีกครั้ง วิคเตอร์มองไปที่พนักงานต้อนรับที่กำลังโค้งคำนับ

"พาพวกเราไปห้องรับรองส่วนตัว แล้วเรียกผู้จัดการมาพบฉัน" เขาสั่ง

พนักงานต้อนรับพยักหน้าและพาวิคเตอร์ขึ้นไปชั้นบน

เธอนำเขาเข้าไปในห้องรับรองหรูหรา จากนั้นก็รีบออกไปแจ้งผู้จัดการก่อนจะกลับมาพร้อมชา และบอกวิคเตอร์ว่าผู้จัดการออกไปธุระข้างนอก และจะกลับมาในอีกสองสามนาที จากนั้นเธอก็ออกไปอย่างนอบน้อม

วิคเตอร์นั่งจิบชากับสาวๆ ซึ่งรู้สึกประหลาดใจและขบขันกับการกระทำรุนแรงของวิคเตอร์ พวกเธอคิดว่าผู้ชายคนนี้หึงได้มากทีเดียว

"พวกเธอชอบโทรศัพท์เครื่องไหนข้างล่างบ้างไหม?" เขาถามฝาแฝด

มินามองน้องสาวแล้วลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบ

"ไม่ใช่ว่าพวกมันไม่สวยนะคะ แต่พวกเราไม่อยากได้อะไรที่ดูหรูหราเกินไป" เธอตอบตามตรง

"ฉันเข้าใจแล้ว แล้วเธอล่ะลิลี่ เธอชอบเครื่องไหนบ้าง? เธอต้องการโทรศัพท์เพื่อที่ฉันจะติดต่อเธอได้ง่าย และมันจะสะดวกกว่าสำหรับเธอเวลาที่ต้องรายงานให้แม่ทราบ" เขาพูดพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับลิลี่ซึ่งใบหน้าเริ่มแดงขึ้นและรู้สึกคันก้นเมื่อนึกถึงบทเรียนที่วิคเตอร์สอนเธอเมื่อเช้านี้

แต่เธอก็ต้องการโทรศัพท์จริงๆ ถ้าคุณชายต้องการเธอตอนที่เธอไม่อยู่ใกล้ เธอจะได้รีบไปหาเขาได้ทันที

"ดิฉันคิดว่าคุณชายควรเลือกโทรศัพท์ VX รุ่นพิเศษให้ทุกคนนะคะ" เธอตอบ

โทรศัพท์ VX เป็นรุ่นที่ผลิตขึ้นเป็นพิเศษ ออกแบบมาสำหรับตัวแทนของตระกูลเท่านั้น มันล้ำหน้ากว่าโทรศัพท์รุ่นล่าสุดในตลาดอย่างน้อย 10 ปี และมีฟีเจอร์บางอย่างของรุ่น MX ที่ล้ำหน้ากว่า ซึ่งจำกัดให้เฉพาะผู้บริหารระดับสูงของตระกูลเท่านั้น

วิคเตอร์พยักหน้าเห็นด้วย ในขณะที่ฝาแฝดเอียงคอด้วยความสงสัย พวกเธอไม่เคยได้ยินชื่อแบรนด์นี้มาก่อน

"ไม่ต้องกังวลนะ" ลิลี่บอกพวกเธอ "มันเป็นโทรศัพท์รุ่นพิเศษ และมันดีกว่าทุกอย่างที่พวกเธอสามารถซื้อได้" เธอพูดพร้อมรอยยิ้ม ดูเหมือนว่าเธอจะมีความประทับใจที่ดีต่อพวกเธอ

สาวๆ มองหน้ากันและพยักหน้า พวกเธอรู้สึกว่าต้องรู้จักสาวลึกลับคนนี้ให้มากขึ้น เธอดูไม่ใช่คนไม่ดี

ไม่นานหลังจากนั้นก็มีเสียงเคาะประตูเบาๆ ชายวัยกลางคนร่างท้วมใส่สูทที่มีศีรษะล้านเข้ามาในห้องพร้อมรอยยิ้ม เขาน่าจะเป็นผู้จัดการที่นี่

"อ๋อ คุณชายครับ ยินดีต้อนรับสู่ร้านเล็กๆ ของครอบครัวเรา ผู้รับใช้ต่ำต้อยคนนี้จะรับใช้อะไรท่านดีครับ?" เขาถาม

วิคเตอร์เข้าเรื่องตรงประเด็นทันที

"ฉันต้องการโทรศัพท์ MX เครื่องใหม่ เพราะเครื่องเก่าถูกตำรวจยึดไป ดังนั้นฉันจึงต้องการให้คุณปิดการใช้งานเครื่องนั้นและโอนหมายเลขที่ปลอดภัยมายังเครื่องใหม่ด้วย นอกจากนี้ฉันต้องการ VX ใหม่ 3 เครื่องสำหรับสาวๆ สีชมพูกุหลาบ 2 เครื่อง และสีม่วง 1 เครื่อง"

เขายังจำสีโทรศัพท์เก่าของฝาแฝดได้ และดูเหมือนพวกเธอจะสนใจโทรศัพท์สีแบบนั้นเมื่อสักครู่

ผู้จัดการมองวิคเตอร์ด้วยสายตาคมกริบและพูดอย่างนอบน้อม

"คุณชายครับ ผมจำเป็นต้องขอดูโทเค็นเพื่อรับ MX ครับ เพราะมันมีให้เฉพาะบางตำแหน่งเท่านั้น"

วิคเตอร์พยักหน้าและโยนโทเค็นหยกให้ผู้จัดการ ซึ่งประหลาดใจมากที่เห็นว่ามันเป็นสีม่วง "บ้าเอ๊ย" เขาคิด พนักงานต้อนรับบอกแค่ว่ามีทายาทของตระกูลมาธุระ แต่ไม่ได้บอกว่าเขาเป็นถึงชนชั้นสูง

ชายคนนั้นรีบคืนโทเค็นหลังจากยืนยันความถูกต้องและรหัสประจำตัวแล้ว เขาจำเป็นต้องใช้รหัสประจำตัวเพื่อโอนสายที่ปลอดภัย

"ขออภัยที่รบกวนนะครับ คุณชาย ผมจะกลับมาเดี๋ยวนี้" เขาพูดพลางโค้งคำนับและออกจากห้องไปอย่างนอบน้อม

ลิลี่มองวิคเตอร์ด้วยสายตาแปลกๆ

"คุณชายคะ ท่านรู้ได้อย่างไรว่าดิฉันชอบสีม่วง?" เธอถามพลางเอียงศีรษะน่ารัก

เธอไม่เคยใส่สีนั้นหรือมีอะไรสีนั้นเลย แล้วเขารู้ได้อย่างไรว่าเธอชอบมันมาตั้งแต่จำความได้?

วิคเตอร์ตกใจ และมองดวงตาสวยที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"เด็กคนนี้ฉลาดขึ้นทุกนาทีเลย" เขาคิด แต่ไม่ได้บอกความจริง เพียงแต่ให้คำตอบที่หลงตัวเองเหมือนคุณชายทั่วไป

"ฉันสังเกตเห็นว่าเธอชอบเล่นกับผมสีม่วงตอนฉันนอนหลับ ฉันเลยรู้ว่ามันเป็นสีโปรด" เขาพูดกับลิลี่ที่อึ้งไป

"คุณชายคนนี้ไร้ยางอายขึ้นทุกนาทีเลย" เธอคิด

วิคเตอร์ไม่ได้บอกความจริง เขาเพียงแค่ยืนยันความคิดของตัวเอง ลิลี่ชอบสีนี้จริงๆ เหมือนกับชายคนหนึ่งที่ใส่เสื้อคลุมสีม่วงและสวมกำไลสีม่วงที่มือ เขายังจำได้ว่าเคยเห็นชุดชั้นในของเขาครั้งหนึ่ง และมันก็เป็นสีม่วงเช่นกัน

"คงจะเป็นเรื่องในครอบครัวของพวกเขา" เขาคิด

ผู้จัดการกลับมาในไม่ช้าพร้อมกับโทรศัพท์ และหลังจากที่วิคเตอร์แจกจ่ายให้กับสาวๆ แล้ว เขาก็ออกจากร้านไปภายใต้สายตานอบน้อมของผู้จัดการ