ตอนที่ 514 ขอโทษครับ ขอผมหยิบของจากในรถหน่อย

“เชิญเข้ามาเลย”

เจียงปิน พูดขึ้น

ประตูห้องเปิดออก ปรากฏว่าเป็น เย่เฉิน ที่เดินเข้ามา

“คุณคือ เย่เฉิน ใช่ไหม? ฉัน เจียงปิน”

เจียงปิน ลุกขึ้น เดินเข้ามาหา เย่เฉิน พร้อมจับมือทักทาย

“คุณลุงเจียง”

เย่เฉิน ทักทายด้วยความสุภาพ

“งั้นฉันก็จะเรียกเธอว่า เสี่ยวเฉิน เหมือน เหล่าโม่ แล้วกัน”

“เสี่ยวเฉิน เดี๋ยวฉันจะแนะนำลูกชายฉันให้รู้จัก นี่คือ เจียง ฉีเหว่ย ลูกชายของฉัน”

หลังจากรู้จักกับ เย่เฉิน แล้ว เจียงปิน ก็แนะนำลูกชายของตนอย่างสุภาพ

“อืม”

เจียง ฉีเหว่ย ไม่ได้ละสายตาจากโทรศัพท์มือถือ เขาแค่พยักหน้าเล็กน้อยเมื่อได้ยินพ่อแนะนำไปแบบไม่ใส่ใจ

ให้เขายิ้มรับ เย่เฉิน น่ะเหรอ? เป็นไปไม่ได้หรอก!

เจียงปิน เห็นลูกชายเป็นแบบนี้ สีหน้าก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เขาด่าลูกชายในใจ : ‘ไอ้ลูกชายคนนี้มันช่างไร้ความรับผิดชอบจริงๆ’

เจียงปิน รีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที :

“นั่งลงก่อนสิ เสี่ยวเฉิน เธอชอบกินอะไร เลือกสั่งได้ตามสบายเลย”

หลังจากเชิญ เย่เฉิน นั่ง เจียงปิน ก็ส่งเมนูให้ แม้ว่าเขาจะสั่งอาหารไปเยอะแล้ว แต่เขาก็ไม่รู้ว่า เย่เฉิน ชอบอะไร

เย่เฉิน เลือกอาหารไม่กี่อย่างไปแบบพอเป็นพิธี

เพื่อเป็นการต้อนรับ เย่เฉิน เจียงปิน ถึงกับเปิดไวน์ Romanee-Conti ขวดหนึ่งขึ้นมา เมื่อ เจียง ฉีเหว่ย เห็นไวน์ดีๆ ก็เกิดความสนใจทันที เขารีบวางโทรศัพท์มือถือในมือลง

“รินให้ เสี่ยวเฉิน หนึ่งแก้ว แล้วแกก็ค่อยรินให้ตัวเอง”

เจียงปิน สั่งเสียงแผ่วเบา

เจียง ฉีเหว่ย จำต้องรินไวน์ให้ เย่เฉิน อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นจึงรีบรินไวน์ให้ตัวเองจนเต็มแก้ว

“คุณเรียนมหาวิทยาลัยไหนเหรอ?”

เจียง ฉีเหว่ย ถามด้วยความอยากรู้

“มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้”

เย่เฉิน ตอบกลับ

“มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ ก็..พอใช้ได้นะ”

เจียง ฉีเหว่ย พึมพำ ในเซี่ยงไฮ้ มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ ไม่ถือเป็นหนึ่งในสามมหาวิทยาลัยชั้นนำจริงๆ

เจียงปิน ที่เห็นลูกชายไม่เอาไหนพูดคุยเพียงประโยคหนึ่งก็หยุด เขาเลยต้องพยายามพูดคุยกับ เย่เฉิน ด้วยตนเองเพื่อสร้างความสนิทสนม

“เสี่ยวเฉิน แล้วเธอมาที่นี่ได้ยังไง?”

“ผมขับรถมาครับ”

“เธอดื่มไวน์แล้ว งั้นฉันให้คนขับรถของฉันไปส่งเธอดีไหม?”

เจียงปิน เสนอขึ้น เนื่องจาก เย่เฉิน ดื่มไวน์ลงไปแล้วคงให้ขับรถเองไม่ได้

“ไม่เป็นไรครับ ลุงเจียง โรงแรมของผมอยู่ใกล้ๆ แค่นี้เอง คืนนี้ผมนอนที่โรงแรมก็ได้”

เย่เฉิน ตอบ

ตอนที่ เย่เฉิน จอดรถ เขาบังเอิญสังเกตเห็นว่าไม่ไกลจากที่นี้ มีโรงแรมบุลการี ในเซี่ยงไฮ้ที่เขาได้มาจากเกม

ไม่ว่าเขาจะเลือกพักอยู่ที่ ทอมสัน ริเวียร่า หรือจะเป็นโรงแรมบุลการี ..ก็คงไม่ต่างกันมากนัก คืนนี้ในเมื่อดื่มแล้ว เขาก็ไม่ต้องกลับไปที่ ทอมสัน ริเวียร่า

โรงแรมของผม?

คำพูดของ เย่เฉิน ประโยคนี้ ทำให้ เจียงปิน และเจียง ฉีเหว่ย สนใจขึ้นมาทันที

เมื่อครู่พวกเขาได้ยินชัดเจนว่า เย่เฉิน บอกว่า ‘โรงแรมของผม’?!

เย่เฉิน มีโรงแรมเป็นของตัวเอง และยังอยู่ใกล้ๆ นี้อีกด้วย?!

แถวนี้ถือเป็นทำเลทองของ เซี่ยงไฮ้ ไม่ว่าโรงแรมไหนก็คือโรงแรมระดับห้าดาว แล้วหนึ่งในนั้นคือ โรงแรมของ เย่เฉิน?

ทั้ง เจียงปิน และเจียง ฉีเหว่ย ต่างก็ตกตะลึงในใจ

โรงแรมของ เย่เฉิน คือโรงแรมไหนกันนะ?

เจียงปิน พยายามนึกถึงโรงแรมที่อยู่ใกล้ๆ นี้ เขามาทานข้าวแถวนี้บ่อยจนคุ้นเคยกับพื้นที่นี้มาก

แต่คิดอยู่นานก็ไม่สามารถเดาได้ว่าโรงแรมไหนเป็นของ เย่เฉิน

โรงแรมแถวนี้ส่วนใหญ่ก็อยู่ภายใต้การบริหารของกลุ่มโรงแรมระดับนานาชาติ หรือไม่ก็มีกลุ่มบริษัทใหญ่ๆ เป็นเจ้าของ

แล้ว.. โรงแรมไหนกันแน่ที่เป็นของ เย่เฉิน?

เจียงปิน พยายามคิดในใจ ขณะที่ เจียง ฉีเหว่ย ก็เปิดแผนที่ในมือถือ และเริ่มตรวจสอบโรงแรมใกล้เคียงทีละแห่ง

พูดตามตรง คำพูดของ เย่เฉิน เมื่อครู่นี้ทำให้ เจียง ฉีเหว่ย ตกใจไม่น้อย

เจียง ฉีเหว่ย แอบอิจฉา เย่เฉิน อยู่ในใจ เขาอายุมากกว่า เย่เฉิน นิดหน่อย แต่จนถึงตอนนี้ พ่อของเขายังไม่ยอมส่งมอบธุรกิจใดๆ ให้เลยแม้กระทั่งธุรกิจเล็กๆ

แต่ เย่เฉิน กลับมีโรงแรมเป็นของตัวเอง ในทำเลทองของเซี่ยงไฮ้

นี่คือความต่างกันโดยสิ้นเชิง..

เจียง ฉีเหว่ย ค้นหาข้อมูลแล้ว ก็เหมือนกับพ่อของเขา คือไม่พบว่าโรงแรมไหนที่ดูเหมือนจะเป็นของ เย่เฉิน

พ่อ และลูกชายบ้านเจียงที่ยังคาใจก็พูดคุยกับ เย่เฉิน ต่อไป แต่ในใจเต็มไปด้วยความสงสัย

เรื่องโรงแรมทำให้ เจียง ฉีเหว่ย ถึงแม้จะยังไม่สนิทสนมกับ เย่เฉิน แต่เขาก็ไม่ได้เย็นชากับ เย่เฉิน อีกต่อไป

เขาไม่กล้าถามตรงๆ ว่าโรงแรมไหนเป็นของ เย่เฉิน ได้แต่รอจนกว่าจะออกจากร้านอาหารแล้วค่อยสังเกตอย่างเงียบๆ เอา

หลังจากดื่มกินกันจนเสร็จ ทั้งสามคนก็ออกจากห้องส่วนตัวพร้อมกัน

เจียง ฉีเหว่ย เดินออกจากร้านอาหารก่อน เขาเตรียมจะสังเกตโรงแรมที่อยู่ใกล้ๆ

แต่ทันทีที่เขาก้าวออกจากร้านอาหาร สายตาของเขาก็ถูกดึงดูดไปที่รถหรูคันหนึ่งซึ่งจอดอยู่ไม่ไกล ในวินาทีนั้น เจียง ฉีเหว่ย พลันลืมเรื่องโรงแรมไปเสียสนิท

“รถซูเปอร์คาร์คันนี้โคตรเท่เลย”

เจียง ฉีเหว่ย เดินเข้าไปใกล้รถหรูคันนั้น พร้อมกับอุทานขึ้นด้วยความตื่นเต้น

เขาเคยเห็นรถซูเปอร์คาร์ชั้นนำมามาก แต่คันนี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็น

“Pagani นี่มันรุ่นไหนของ Pagani กันนะ?”

เมื่อเห็นสัญลักษณ์ Pagani บนรถ เจียง ฉีเหว่ย พยายามนึก

แต่คิดไม่ออก เจียง ฉีเหว่ย จึงถ่ายรูปแล้วอัปโหลดไปยังแอปพลิเคชันค้นหาด้วยรูปภาพ

แค่ค้นหาดูก็จะรู้ทุกสิ่งอย่าง..

ไม่นาน ผลการค้นหาก็ปรากฏขึ้น

พอ เจียง ฉีเหว่ย เห็นข้อมูลที่ค้นหามาได้ เขาแทบจะอ้าปากค้าง

“Pagani Zonda HP Barchetta ราคา...ร้อย...กว่าล้าน...รุ่นลิมิเต็ดผลิตจำนวนจำกัดทั่วโลก…”

เจียง ฉีเหว่ย พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งเขาจะได้เห็นรถซูเปอร์คาร์ระดับนี้ในชีวิตจริง

ต้องบอกเลยว่า แม้แต่เพื่อนของเขาที่มีฐานะ และภูมิหลังที่ดีก็ยังไม่เคยมีรถหรูระดับนี้เลย

วันนี้เขาได้เห็นกับตาตัวเอง นับเป็นประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่มาก

แค่ได้เห็น Pagani Zonda HP Barchetta ในวันนี้ ก็ถือว่าคุ้มค่าแล้วที่ไม่ได้เจอสาวๆ ในงานปาร์ตี้ชุดว่ายน้ำ

ท้ายที่สุด ปาร์ตี้ชุดว่ายน้ำยังมีอีกบ่อยๆ อาทิตย์หน้าอีกสองอาทิตย์ก็มีอีก แต่ซูเปอร์คาร์ระดับนี้ น่าจะทั้งชีวิตอาจมีโอกาสเห็นเพียงแค่ครั้งเดียว…

ไม่ได้การ เขาต้องถ่ายรูปไปอวดเพื่อนเสียหน่อย

เจียง ฉีเหว่ย ทนไม่ไหว เขาเปิดโหมดถ่ายเซลฟี่

ยกมือถือขึ้นสูงชูสองนิ้ว เจียง ฉีเหว่ย เอนตัวพิงรถ Pagani Zonda HP Barchetta คันนี้เพื่อเตรียมถ่ายเซลฟี่

แต่ก่อนที่เขาจะได้ถ่ายรูป เย่เฉิน ก็เดินเข้ามาก่อน

วินาทีถัดมา คำพูดของ เย่เฉิน ทำให้ เจียง ฉีเหว่ย ถึงกับอึ้ง.. ไปอีกครั้ง

“ขอโทษครับ ขอผมหยิบของจากในรถหน่อย”