ตอนที่ 49 เมนูที่แข็งแกร่งที่สุดภายใต้แสงสว่าง

ตอนที่ 49 เมนูที่แข็งแกร่งที่สุดภายใต้แสงสว่าง

ข้าวค้างคืนเป็นวัตถุดิบสำคัญที่ขาดไม่ได้สำหรับการทำข้าวผัด

เหตุผลก็คือ ข้าวค้างคืนจะสูญเสียความชื้นไปเกือบหมดแล้ว เมล็ดข้าวจะแข็งขึ้น

ทำให้เวลาผัดแต่ละเมล็ดจะแยกออกจากกันได้ง่าย ไม่เหนียวติดกันเป็นก้อน ซึ่งจะทำให้ควบคุมไฟและรสชาติได้ไม่ยาก

เซี่ยหยูหยิบมีดครัวทรงสี่เหลี่ยมแบบจีนออกมาจากที่เก็บมีดอย่างไม่ใส่ใจนัก

ไม่จำเป็นต้องใช้ 'มีดหยก' ในการหั่นผัก มีดเล่มนี้ใช้สำหรับเตรียมเนื้อสัตว์ การเอามาหั่นผักถือเป็นการใช้ผิดประเภทและสิ้นเปลือง

ป๊อก ป๊อก ป๊อก ป๊อก ป๊อก...

เสียงเคาะที่ไพเราะและมีจังหวะจะโคนดังขึ้นจากเขียงในครัวทันที

มิโยโกะกำลังหั่นสับปะรด เธอผ่าและสับปะรดลูกใหญ่ออกเป็นสองซีก

ใช้เพียงครึ่งเดียว อีกครึ่งวางไว้ข้างๆ โดยไม่ปอกเปลือก แล้วใช้มีดครัวปลายแหลมคมกริบสับเนื้อสับปะรดโดยตรง

ฉับ ฉับ ฉับ คมมีดพุ่งสวนกันไปมา เพียงไม่กี่วินาที เนื้อสับปะรดทั้งหน้าก็กลายเป็นลูกเต๋าขนาดเท่าๆ กัน เธอเทลงใส่จาน

ต่อมาคือการหั่นแฮม มิโยโกะทำด้วยความคล่องแคล่ว ขณะหั่นผักก็ไม่ลืมที่จะชำเลืองมองเซี่ยหยูที่อยู่ข้างๆ

ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

วิธีการใช้มีดของเซี่ยหยูช่างเรียบง่ายเหลือเกิน

พูดให้แรงหน่อยก็คือดูเหมือนกำลังทำแบบขอไปที เขาหั่นผักโขมและผักกาดขาวเป็นท่อนๆ อย่างลวกๆ

แต่แล้วคิตาโจ มิโยโกะก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

เซี่ยหยูเริ่มหั่นเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนมือของเขาเหลือแค่เงาพร่าเบลอ

เขาแยกก้านผักโขมออกมาแล้วมุ่งความสนใจไปที่การหั่นก้านผัก

คมมีดพุ่งลงเหมือนสายฝนกระหน่ำ ดูเหมือนจะรวดเร็วและรุนแรง แต่ทุกครั้งที่ฟันมีดลงกลับแม่นยำอย่างน่าทึ่ง

ไม่เพียงแต่จังหวะการฟันมีดจะสม่ำเสมอ แต่ตำแหน่งที่ลงมีดแต่ละครั้งยังอยู่ที่เดิมไม่คลาดเคลื่อน

ราวกับกำลังสับๆๆ ใส่เส้นผมเส้นเดียวซ้ำไปซ้ำมาอย่างบ้าคลั่ง

มิโยโกะถึงกับขนลุก!

เธอขยี้ตาแล้วมองมือที่จับก้านผักโขมบนเขียงของเขาอีกครั้ง พลางเหงื่อเย็นๆ ผุดซึม

หากจังหวะการลงมีดผิดพลาดเพียงนิดเดียว สิ่งที่ถูกหั่นก็จะไม่ใช่ผักโขม แต่เป็นนิ้วมือแทน

และดูจากความเร็วในการหั่นกับความคมของมีดแล้ว ถ้าโดนนิ้วเข้าคงไม่ใช่แค่บาดเจ็บธรรมดาแน่

ไม่รู้ทำไม มิโยโกะนึกถึงพ่อของเธอขึ้นมาทันที

พ่อของเธอเป็นหัวหน้าเชฟของร้านตระกูลโฮโจ ตอนทำอาหารก็คล่องแคล่วว่องไวแบบนี้เหมือนกัน

ทักษะพื้นฐานที่น่าทึ่ง! รวมถึงประสบการณ์ในฐานะเชฟด้วย!

เพียงไม่กี่วินาที เงามีดก็หายไป ความรู้สึกกดดันในใจของมิโยโกะค่อยๆ จางหายไปด้วย

บนเขียงคือก้านผักโขมที่ถูกสับจนละเอียด ราวกับใส่เครื่องปั่นมา

เขาจะทำอะไรกันนะ? ดวงตาของมิโยโกะเต็มไปด้วยความสงสัย

สำหรับการทำข้าวผัด การหั่นผักให้ละเอียดขนาดนี้ เขาต้องการย้อมข้าวให้เป็นสีเขียวทั้งหมดหรือ?

มิโยโกะเข้าใจความหมายของการสับผักโขมทันที แต่ข้าวผัดที่ทำออกมาแบบนี้จะอร่อยหรือ?

เธอส่ายหน้าในใจ

นึกภาพข้าวผัดสีเขียวทั้งจานวางอยู่ตรงหน้า มิโยโกะคงไม่อยากจะแตะตะเกียบเลย ไม่มีความอยากอาหารเลยสักนิด

ข้าวผัดผักล้วนๆ ที่ไม่ใส่ไข่ ไม่ใส่แฮม แม้แต่น้ำปรุงรสหรือเครื่องปรุงอื่นๆ ก็ไม่มี รสชาติคงจะไม่อร่อยแน่นอน

"เลือกเมนูผิดแล้วสิ"

"ข้าวผัดสับปะรดแกงกะหรี่ของฉัน รสชาติต้องถล่มทลายของนายแน่!"

สายตาของเธอกลับมาจับจ้องที่วัตถุดิบบนโต๊ะครัวตรงหน้า

ไข่ สับปะรดหั่นเต๋า แฮมหั่นเต๋า และก้อนแกงกะหรี่...

มิโยโกะกลับมามั่นใจอีกครั้ง ความลังเลหายไปหมดสิ้น

"ผู้ชนะก็คือฉัน"

จุดไฟ เทน้ำมัน ตอกไข่ลงกระทะ ตะหลิวในมือของมิโยโกะราวกับอาวุธคมกริบในสนามรบ

ไข่ถูกตีแตกและกลายเป็นสีเหลืองทองอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ใส่แฮมหั่นเต๋าลงไปผัด

มิโยโกะรู้สึกถึงความร้อนจากเตาแก๊สในระยะประชิด เธอหลับตาลงเล็กน้อยด้วยความเพลิดเพลิน

ในช่วงเวลาแบบนี้ เธอคือผู้ควบคุมเปลวไฟ!

...

ตลอด 1สัปดาห์ที่ผ่านมา

แม้ว่าระดับฝีมือการทำอาหารของเซี่ยหยูจะเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยจาก lv10 เป็น lv11

แต่เขาใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในพื้นที่ครัวเชฟเทพ ทั้งวันทั้งคืน วิจัยสูตรอาหารใหม่ๆ พร้อมกับฝึกฝนทักษะพื้นฐาน

ทักษะพื้นฐาน 'การใช้มีด' และ 'การควบคุมไฟ' เพิ่มขึ้นถึงระดับสูงสุดที่ 10 คะแนน

ต่อไปก็คือการแตกแขนงทักษะพื้นฐานขั้นสูง

อย่างเช่น ถ้าเขาประสบความสำเร็จในการเลื่อนขั้นเป็นเชฟระดับ 2ดาว

เขาก็จะได้รับทักษะขั้นสูง 'การฟันวัวมังกรเขียว' ซึ่งเขาสามารถจัดสรรคะแนนพรสวรรค์เพิ่มเติมให้กับทักษะนี้ได้

นอกจากนี้ยังมีทักษะขั้นสูงของ 'การควบคุมไฟ'

ถ้าไม่ใช่เพราะใช้คะแนนชื่อเสียงทั้งหมดไปกับการฝึกฝนในพื้นที่ครัวเชฟเทพ

เซี่ยหยูคงแลกตำราทักษะขั้นสูงเกี่ยวกับการควบคุมไฟมาเรียนรู้ตั้งแต่ 2วันก่อนแล้ว

เซี่ยหยูกำลังทำข้าวผัดผักรวม

อาหารจานนี้มีชื่อที่ฟังดูเท่สุดๆ ในการ์ตูนที่เขาเคยดู มันถูกเรียกว่า "ข้าวผัดดาวหาง"

แน่นอนว่าเขาไม่มีคะแนนชื่อเสียงมากพอที่จะซื้อสูตร "ข้าวผัดดาวหาง" จากร้านค้าของระบบเชฟเทพ

ดังนั้น สิ่งที่เขากำลังทำอยู่จึงเป็นเวอร์ชันที่ถูกตัดทอนและไม่มีแสงเรืองรอง

ตลอดสัปดาห์นี้ เซี่ยหยูมีคำถามหนึ่งอยู่ในใจเสมอ

ถ้าไม่เรียนรู้สูตรอาหารระดับสีฟ้า ตัวเองจะสามารถทำอาหารที่เรืองแสงได้หรือไม่?

ข้าวผัดดาวหางคือโปรเจกต์ทดลองของเขา แต่แน่นอนว่าการทดลองล้มเหลว

จนกระทั่งเมื่อคืน ก่อนที่จะออกจากพื้นที่คัวเชฟเทพเพื่อกลับไปนอน เซี่ยหยูก็ยังไม่สามารถทำอาหารที่เรืองแสงได้จริงๆ

แม้ว่าจะมีอาหารบางจานที่ได้คะแนน 90 จากระบบก็ตาม

อย่างไรก็ตาม การทดลองและวิจัยอย่างยาวนานทำให้ข้าวผัดดาวหางกลายเป็นอาหารที่แข็งแกร่งที่สุดที่เซี่ยหยูควบคุมได้ในตอนนี้

รองจากอาหารเรืองแสงที่เป็น "ไม้ตาย" และ "ไม้เด็ด" ของเขา

เซี่ยหยูให้ความเคารพมิโยโกะอย่างเพียงพอ

การใช้อาหารเรืองแสงมาถล่มทลายจนทำให้มิโยโกะพังทลายคงไม่ดีนัก

ไม่ว่าอย่างไร ข้าวผัดดาวหางก็เพียงพอที่จะรับมือกับการประลองอาหารครั้งนี้แล้ว

หลังจากหั่นผักเสร็จก็ถึงขั้นตอนการต้มน้ำและลวกผัก

เซี่ยหยูใส่น้ำมันและเกลือเล็กน้อยลงในหม้อที่เต็มไปด้วยน้ำ พร้อมกับเตรียมอ่างน้ำแข็งไว้ข้างๆ

เขาใช้กระชอนตักผักโขมและผักกาดขาวที่หั่นเป็นท่อนๆ ใส่ลงในน้ำร้อนลวกประมาณครึ่งนาที จากนั้นรีบตักขึ้นมาแช่ลงในอ่างน้ำแข็งเพื่อลดอุณหภูมิ

ขั้นตอนนี้สำคัญมาก การแช่น้ำแข็งเพื่อลดอุณหภูมิจะช่วยล็อคน้ำและรสชาติของผักเอาไว้ ป้องกันไม่ให้ผักถูกน้ำร้อนที่ติดมาทำให้สุกเกินไปจนเหลืองซีด

หลังจากสะเด็ดน้ำผักแล้วก็ถึงเวลาผัด!

ตั้งกระทะร้อนแล้วใส่น้ำมันเย็น เริ่มจากผัดต้นหอมครึ่งหนึ่งให้หอม จากนั้นใส่ข้าวสวยค้างคืนหนึ่งชามใหญ่

ใช้ตะหลิวคนข้าวอย่างแรงให้เมล็ดข้าวแยกออกจากกันเป็นเม็ดๆ

ขั้นตอนต่อไปคือใส่ผักโขมสับละเอียดลงไป คลุกเคล้าให้เข้ากัน

ตอนนี้ก้านผักโขมที่สับละเอียดผสมกับข้าวอย่างทั่วถึง อาหารในกระทะเริ่มมีสีเขียวอ่อนๆ

เกลือ ผงกุ้ง ผงเห็ดหอม...

เนื่องจากกระทะใบใหญ่ 2ใบตั้งอยู่บนเตาเดียวกัน

มิโยโกะจึงยืนอยู่ห่างจากเซี่ยหยูเพียงครึ่งก้าว หากผัดแรงเกินไปข้อศอกของทั้งสองคนก็อาจจะชนกันได้

เธอชำเลืองมอง เห็นเซี่ยหยูใส่เครื่องปรุงทีละอย่างลงไปในกระทะ สีหน้าที่เคยไม่สนใจอะไรของเธอเปลี่ยนไปในทันที

ตะหลิวพลิกข้าว ฉัวะ! เครื่องปรุงผสมเข้ากับข้าวผัด ราวกับเสกเวทมนตร์ ข้าวผัดสีเขียวทั้งกระทะส่งกลิ่นหอมชวนให้น้ำลายสอ

เพียงแค่สูดดมเบาๆ ดวงตาของมิโยโกะก็เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

ร่างกายรู้สึกเบาหวิว

อกของเธอเต็มไปด้วยลมหายใจอุ่นๆ นั่นคือกลิ่นอายของฤดูใบไม้ผลิและ... ผืนดิน?

--------------------------------

ฝากติดตาม สนับสนุน และเป็นกำลังใจให้ด้วยนะ

หากพบคำผิด แจ้งได้เลย