ตอนที่ 48 การประลองอาหารที่อันตราย

ตอนที่ 48 การประลองอาหารที่อันตราย

ร้านเล็กๆ ที่จู่ๆ ก็ดังในแวดวง ACG บนโลกออนไลน์ คงดึงดูดความสนใจจากวงการอาหารไม่น้อย

การท้าประลองอาหารของโฮโจ มิโยโกะ ดูเหมือนจะกะทันหัน

แต่เมื่อเซี่ยหยูคิดดูดีๆ ก็รู้สึกว่านี่คือ การแสดงออกถึงชื่อเสียงและอิทธิพล

ถ้าร้านของตระกูลเซี่ยยังเงียบเหงาเหมือนเดิม เปิดร้านแทบไม่ถึงเดือนละครั้ง

มิโยโกะคงไม่มีวันรู้ว่า ในโตเกียวมีร้านอาหารจีนแบบนี้อยู่

ดังนั้น โฮโจ มิโยโกะเป็นเพียงจุดเริ่มต้น ต่อจากนี้คงมีการท้าทายจากวงการอาหารอีกมากมาย

เซี่ยหยูเตรียมใจรับมือกับการประลองอาหารทุกรูปแบบเอาไว้แล้ว

ตอนนี้ขอจัดการกับผู้หญิงที่ดูแข็งกร้าวคนนี้ก่อน เซี่ยหยูไม่ค่อยชอบดวงตาที่ดูเข้มแข็งเกินไปของเธอ

นี่เป็นการประลองครั้งแรก เมื่อคำนึงถึงเงื่อนไขการแพ้ที่โหดร้ายของระบบ เขาแพ้ไม่ได้!

เซี่ยหยูคิดสักครู่แล้วถามว่า

"ต้องเรียกคณะกรรมการตัดสินมืออาชีพจาก IGO มาไหม?"

"ไม่ต้อง นี่เป็นการประลองส่วนตัว การเรียกคณะกรรมการ IGO มาต้องใช้เวลา" มิโยโกะโบกมือ

"งั้นเงื่อนไขของการประลองล่ะ?" เซี่ยหยูหรี่ตาเล็กน้อย

"ถ้าคุณแพ้ ต้องปิดร้าน หยุดกิจการ 1ปี" มิโยโกะพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

"และอย่าแขวนป้ายอาหารจีนแท้มาหลอกลวงอีก ไม่งั้นหลังจากคุณเปิดร้านใหม่อีกปี ฉันจะมาอีก!

ชื่อเสียงของอาหารจีนไม่อาจถูกทำให้เสื่อมเสียได้!"

เมื่อได้ยินดังนั้น เซี่ยหยูตกตะลึง ความเย็นชาในดวงตาจางลงเล็กน้อย

ในเขต 11 เจ้าของร้านอาหารจีนหลายร้าน รวมถึงคนจีน ล้วนแต่ "ขายของปลอม" ทั้งนั้น

พวกอาหารจีนไม่แท้เหล่านั้น พูดให้ดีก็คือการ "ปรับปรุง" ให้เข้ากับท้องถิ่น พูดให้แย่ก็คือทำรสชาติแท้ๆ ไม่ได้

และแน่นอน อาหารจีนที่ "ปรับปรุง" เหล่านั้น บิดเบือนรสชาติดั้งเดิม ทำให้ผู้คนเข้าใจอาหารจีนผิดๆ

การที่โฮโจ มิโยโกะปกป้องอาหารจีนได้ขนาดนี้ นับว่ามีน้ำใจ

รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี เซี่ยหยูจึงไม่คิดจะเอาเปรียบเธอ ด้วยการตั้งเงื่อนไขที่รุนแรงเกินไป

"ตกลง!"

"ถ้าผมโชคดีชนะ คุณต้องมาเป็นผู้ช่วยในครัวของร้านผม 1ปี" เซี่ยหยูยิ้มมุมปาก

เงื่อนไขการพนันของเขากับเอรินะ ก็คล้ายๆ กับการประลองครั้งนี้

ช่วยไม่ได้ ครัวขาดคนมาก แต่จะรับผู้ช่วยมั่วๆ ก็ไม่ได้

หนึ่งคือไม่ไว้ใจ ถ้ารับคนฝีมือไม่ดีมา ก็จะกลายเป็นตัวถ่วง ทำให้ประสิทธิภาพการทำอาหารของเขาลดลง

สองคือ ครัวก็แคบอยู่แล้ว ผู้ช่วยหนึ่งหรือสองคนต้องไม่ใช่คนว่างงาน ต้องช่วยงานได้จริงๆ

จริงๆ แล้วเซี่ยหยูชอบมิโยโกะมากกว่า

เพราะมิโยโกะได้รับการฝึกฝนด้านอาหารจากพ่อของเธอมาตั้งแต่เด็ก

เติบโตมาในครัวของโฮโจโร เชี่ยวชาญอาหารจีนทุกประเภท

ทั้งยังแข็งแรง มีพลังแขนที่โดดเด่น สามารถรับช่วงต่อจากเชฟผู้ชายได้ และมีคุณสมบัติของหัวหน้าเชฟ

ในขณะที่เอรินะเหมาะกับครัวอาหารตะวันตกระดับสูงมากกว่า

แม้จะชนะการพนัน เซี่ยหยูก็ไม่วางใจที่จะให้เด็กสาวเจ้าอารมณ์มาทะเลาะกับเขาในครัวทุกวัน

ดังนั้น สำหรับการประลองครั้งนี้ เซี่ยหยูจึงตั้งใจที่จะชนะให้ได้ เขามีเหตุผลมากมายที่ต้องชนะ

"เป็นผู้ช่วยในครัว 1ปีงั้นเหรอ?"

มิโยโกะตอบตกลงโดยไม่ต้องคิด แสดงถึงความมั่นใจอย่างสูง

"ฉันตกลง!"

"งั้นเงื่อนไขการประลองก็ตกลงกันแล้ว หัวข้อคืออาหารจีน!" เซี่ยหยูกล่าว

"เราต่างฝ่ายต่างชิมอาหารของอีกฝ่าย แล้วให้คะแนนกันเอง!" มิโยโกะบอก

เนื่องจากไม่มีคณะกรรมการมืออาชีพอยู่ในที่นี้ กฎการประลองจึงเป็นเพียงข้อตกลงปากเปล่าระหว่างสุภาพชน

เซี่ยหยูพามิโยโกะเข้าครัว

เขาชี้ไปที่เตาที่ดัดแปลงแล้ว "มีกระทะใหญ่สองใบ พอดีเลย!"

แล้วชี้ไปที่โต๊ะเตรียมอาหาร "ตรงนี้ก็พอให้สองคนเตรียมวัตถุดิบพร้อมกันได้"

"วัตถุดิบเก็บไว้ในตู้เย็น" เซี่ยหยูชี้ไปข้างนอก ตู้เย็นขนาดใหญ่ 2ตู้วางอยู่นอกครัว ในช่องบันได

มิโยโกะมองสำรวจครัวแคบๆ รอบหนึ่ง กลับลดความดูถูกในใจลงเล็กน้อย

มืออาชีพ!

ไม่ต้องพูดถึงอุปกรณ์ทำครัวทั่วไป มีดบนชั้นวางมีทั้งแบบจีน ญี่ปุ่น และตะวันตก

มีดหลักยังมีแบบละสองเล่ม แต่มีดจีนมีมากที่สุด

มีทั้งมีดทรงสี่เหลี่ยมแบบดั้งเดิม มีดสับกระดูกทรงแปลกตา และมีดพิเศษอีกหลายแบบที่มิโยโกะจำไม่ได้

แค่ดูมีดก็รู้ว่าครัวนี้มืออาชีพหรือไม่ มีดคืออุปกรณ์สำคัญที่สุดของพ่อครัว

เชฟใหญ่บางคนเวลาเดินทางมักจะพกมีดที่ตัวเองชอบและใช้บ่อยไปด้วย 10กว่าเล่ม

ในโอกาสสำคัญ เช่น การประลองอาหาร เชฟใหญ่จะไม่ใช้มีดที่ไม่คุ้นเคย

มิโยโกะก็พกมีดมาเอง เธอหยิบมีดออกมาจากกระเป๋า ล้างเขียงและมีด แล้วไปเลือกวัตถุดิบ

เสี่ยวหย่า มู่เสี่ยวเย่ว และโมริตะ มาคิ ถือโอกาสแอบเข้ามาในครัว

"อาหยู!" มู่เสี่ยวเย่วสะกิดเอวเขา กวาดตามองสาวผมสั้นสีม่วงที่กำลังเลือกวัตถุดิบอยู่ในช่องบันได สายตาเป็นกังวล

"นายจะประลองกับเธอเหรอ? ดูเหมือนเธอจะเป็นนักเรียนโทสึกินะ..."

"ใช่ เป็นนักเรียนโทสึกิ และยังเป็นหนึ่งในกลุ่มที่เก่งที่สุดด้วย" เซี่ยหยูตอบ

"อ้า..."

"อ้าอะไรกัน ไม่มั่นใจในตัวฉันเหรอ?"

"แต่เธอเป็นเชฟระดับ 1ดาวของ IGO นะ นายต้องทุ่มสุดตัวเลยนะ!" มู่เสี่ยวเย่วทำหน้าเครียด

"แน่นอน! นี่คือการให้เกียรติ!"

เซี่ยหยูสูดหายใจ พยักหน้าให้โมริตะ มาคิ ที่มองเขาด้วยความกังวลเช่นกัน แล้วหันไปเลือกวัตถุดิบ

มิโยโกะหยุดอยู่หน้าตู้เย็นเก็บเนื้อ

เธอเกาคางครุ่นคิด ท่าทีเปลี่ยนไปจากความแข็งกร้าวก่อนหน้า กลายเป็นระมัดระวัง

การประลองอาหารเป็นเกมที่อันตราย เธอแพ้ไม่ได้ และก็ไม่อยากแพ้

ยิ่งได้เห็นครัวมืออาชีพของร้านตระกูลเซี่ย โฮโจ มิโยโกะก็รู้สึกลางๆ ว่าตัวเองอาจจะเจอคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง

ดังนั้น ต้องทุ่มสุดตัวเท่านั้น!

ปัง!

เมื่อตัดสินใจว่าจะทำอะไรแล้ว มิโยโกะก็ไม่ลังเลอีก เปิดประตูตู้เย็น หยิบแฮมออกมาสองสามแผ่น

ต่อมาคือไข่ สับปะรด และผงกะหรี่

วัตถุดิบเรียบง่าย ไม่ใช่อาหารจานใหญ่ที่มันๆ หนักๆ

มิโยโกะหยิบวัตถุดิบเสร็จ แต่ยังไม่เห็นเงาของเซี่ยหยู เธอส่ายหน้าอย่างผิดหวัง

"...ตอนนี้ยังไม่ตัดสินใจเลยเหรอว่าจะใช้อะไรมาประลองกับฉัน?"

เมื่อหันกลับเข้าครัว มิโยโกะก็หยุดชะงัก

"เขา..."

ที่แท้เซี่ยหยูกำลังยุ่งอยู่หน้าโต๊ะเตรียมอาหารแล้ว

ตะกร้าผักตรงหน้าเขามีผักโขมและผักกวางตุ้งที่ล้างสะอาดจนมีหยดน้ำเกาะ และต้นหอมอีกต้น ล้วนเป็นผักสีเขียว

เมื่อเทียบกับเธอ เซี่ยหยูไม่ได้หยิบแฮมหรืออะไรเลย เป็นผักล้วนๆ

"เขาจะทำอะไร?" มิโยโกะอดคิดไม่ได้

ตอนนั้นเซี่ยหยูก็เหลือบมามอง เห็นวัตถุดิบในมือเธอ

"ไข่ สับปะรด ผงกะหรี่ แฮม... อ้อ คุณจะทำข้าวผัดกะหรี่สับปะรดสินะ?"

มิโยโกะทำหน้าเครียด ไม่ตอบ แต่ในใจมีความตกใจเล็กน้อยที่ถูกทายเมนูออก

"บังเอิญจัง ผมก็ทำข้าวผัดเหมือนกัน"

"แต่ไม่ต้องกังวล ข้าวค้างคืนเมื่อวานมีพอให้เราใช้!" เซี่ยหยูยิ้มบางๆ พูด

--------------------------------

ฝากติดตาม สนับสนุน และเป็นกำลังใจให้ด้วยนะ

หากพบคำผิด แจ้งได้เลย