บทที่ 42 มันเกินไปจริงๆ!
พายุฝนกระหน่ำนอกหน้าต่างค่อยๆ สงบลง กรอบหน้าต่างที่สั่นสะเทือนมาตลอดทั้งวันทั้งคืนก็เริ่มเงียบลงในที่สุด โจวฮ่าวแกะเทปกาวรูปตัว X หนาๆ ออกจากกระจกหน้าต่าง แล้วถอนหายใจยาว ในที่สุดก็ผ่านพ้นไปได้ แต่พอนึกถึงหมู่บ้านซือหยวน...ความรู้สึกของเขาก็หนักอึ้งขึ้นมาอีกครั้ง จนถึงตอนนี้ ในอินเทอร์เน็ตยังไม่มีรา...