บทที่ 352 มั่นคงแน่นอน
ณ ประตูนิกายอู๋เต้า สายลมเย็นพัดผ่านเป็นระลอก พัดพาใบไม้แห้งบนเส้นทางภูเขาให้ลอยละล่องเต้นระบำไปตามแรงลม ที่ริมทางเดินบนภูเขา ถูเสวี่ยซีและถูเย่หลินคุกเข่าลงกับพื้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความจริงใจ หันไปทางเดียวกัน และทิศทางที่พวกเขาคุกเข่าอยู่นั้น มีร่างหนึ่งยืนอยู่ ร่างนั้นไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นชูหยวน ใ...
