บทที่ 33 ขอให้วีรบุรุษไม่ต้องเดินเดียวดาย!

เรื่องที่ "ไขคดีรัตติกาล" ถูกบริษัทซานไห่ซื้อไปนั้น ไม่ใช่ความลับอะไรในหมู่ผู้บริหารระดับสูงและกลุ่มบรรณาธิการของเหมี่ยวปี้แล้ว

ที่ยังไม่ประกาศออกไป ก็เพียงเพราะรอการเซ็นสัญญาอย่างเป็นทางการเท่านั้น

เพราะจนกว่าจะถึงวินาทีสุดท้ายที่ลงนามประทับตรา ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ตอนนี้ทุกอย่างลงตัวแล้ว ในที่สุดก็สามารถประกาศข่าวดีให้โลกรู้ได้

พอแบนเนอร์สีแดงใหญ่ปรากฏขึ้น ทั้งเว็บไซต์ก็แตกตื่น

คนนับหมื่นแย่งกันหลั่งไหลเข้าไปในส่วนความคิดเห็นของ "หลางหยาป่าง" หน้าแรกถูกรีเฟรชใหม่ในพริบตา

"เทพลมเจ๋งมาก!"

"เจ๋งๆ ทำให้เหมี่ยวปี้ของเราได้หน้ามากเลย!"

"มาขอโทษเทพลมครับ"

"ขอคารวะเทพลม"

"ยินดีด้วยๆ......"

ในชุมชนผู้อ่านของเว็บไซต์ หัวข้อที่เกี่ยวข้องก็ขึ้นครองหน้าแรกอย่างรวดเร็ว

พวก "เด็กที่ถูกทิ้งไว้" ที่ก่อนหน้านี้ต้องทนความอัดอั้นตันใจ ตอนนี้ผงาดขึ้นมาอย่างภาคภูมิใจทันที

ในกลุ่มแฟนคลับต่างๆ ก็สลัดความหดหู่ทิ้งไป เสียงฆ้องกลองดังสนั่น พลุดอกไม้ไฟจุดพร้อมกัน ช่างคึกคักและเฉลิมฉลองเสียจริง

"ก่อนหน้านี้มีใครมาดูถูกเทพลม ออกมาซะ!"

"ผมเองครับ ผมผิดไปแล้ว ผมคุกเข่าอยู่แล้ว พี่ๆ ด่าเบาๆ หน่อยนะครับ"

"ฮ่าๆๆๆ วันนี้สะใจจริงๆ คืนนี้ต้องสั่งเนื้อย่างเพิ่มอีกสองไม้!"

"โล่งอกจังเลย รอรับเงินเดือนพรุ่งนี้แล้วจะไปสมัครเป็นพันธมิตรอีก"

"พวกที่เคยเยาะเย้ยผมก่อนหน้านี้ ตอนนี้เงียบกริบไปหมดเลย ไม่มีใครกล้าส่งเสียงสักคน สบายใจจัง!"

"@เฟิงไหล ซ่อนตัวเก่งนะ เขียน 'ไขคดีรัตติกาล' นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมพวกเราไม่รู้เรื่องเลย?"

"ฟังจากชื่อเรื่องแล้วเหมือนจะเป็นแนวสืบสวนอาชญากรรมนะ? นี่ข้ามแนวอีกแล้วเหรอ?"

"เทพลมไม่ได้วางแผนจะเขียนให้ครบทุกแนวหรอกนะ?"

"พลังของนักเขียนระดับเทพ ช่างน่าเกรงขามเหลือเกิน!"

ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์มากมาย หัวหน้ากลุ่มพันธมิตร "ปลาเน่ากุ้งเสีย" จู่ๆ ก็ออกมาโพสต์สติกเกอร์ "เงียบ"

กลุ่มก็เงียบลงจริงๆ

ไม่มีทางเลือก คุณชายคนนี้รวยมาก เป็นอันดับหนึ่งในการบริจาคทั้งสำหรับ "โต่วโพ้" และ "ต้าจูไจ้" อีกทั้งยังเป็นหัวหน้ากลุ่ม มีอำนาจควบคุมชีวิตและความตายในกลุ่ม จะไม่ยอมก็ไม่ได้

"พี่น้องทั้งหลาย พวกเราปกติไม่เคยก่อเรื่อง แต่ก็ไม่เคยกลัวเรื่องเช่นกัน!"

"ก่อนหน้านี้พวกนั้นเยาะเย้ยพวกเรากับเทพลมยังไง ผมจดไว้หมดแล้ว บัญชีนี้ เราต้องเรียกคืนทั้งต้นทั้งดอก!"

"เริ่มจากเจ้าแรก ก็คือไอ้วัวแก่นั่นแหละ วันนี้ข้าจะถลกหนังมันซะ!"

"พี่น้องคนไหนไม่กลัวเรื่อง ตามข้าบุก!"

จากนั้น ในกลุ่มก็ปรากฏสติกเกอร์บุกโจมตีมากมาย เรียงแถวกันอย่างน่าทึ่ง

แต่เมื่อทุกคนบุกไปถึงส่วนความคิดเห็นของ "จอมกระบี่ผู้ยิ่งใหญ่แห่งหมื่นพิภพ" ด้วยท่าทีดุดัน กลับพบว่ามีคนแซงหน้าพวกเขาไปบุกก่อนแล้ว

"ได้ยินมาว่ามีคนจะไลฟ์สดกินอุจจาระ? รอดูเวลาและสถานที่ไลฟ์อยู่นะ"

ผู้โพสต์คือ "เฟิงไหล" ตัวจริง มีเครื่องหมายยืนยันสีฟ้า ของแท้แน่นอน

โจวฮ่าวไม่เคยเป็นคนใจเย็นอยู่แล้ว แกกล้าทำเรื่องลับหลัง อย่าโทษที่ฉันจะโจมตีแกตรงๆ!

อีกอย่าง เขาก็อัดอั้นตันใจมานานแล้ว ไม่รู้จะระบายที่ไหน ก็เอาแกมาเป็นเครื่องสังเวยแล้วกัน! พอแฟนๆ ของเขาเห็นสถานการณ์แบบนี้ ก็เหมือนได้ฉีดยากระตุ้นทันที

เมื่อ "จักรพรรดิเองนำทัพ" แล้ว จะมีอะไรให้กลัวอีก? จัดไป!!! ไม่ถึงสามนาที ส่วนความคิดเห็นก็ถูกถล่มราบ

"ตัวตลกพูดมาสิ!"

"พวกที่มาเต้นในส่วนความคิดเห็นของเราก่อนหน้านี้ล่ะ? ออกมาต่อสิ?"

"กล้าทำเรื่องลับหลัง แต่ไม่กล้ายอมรับต่อหน้าสินะ?"

"ยังจะเรียกตัวเองว่าวัวแก่อีก ที่แท้ก็แค่วัวตัวเมียที่ไม่มีลูกอัณฑะ!"

"เฮ้อ! ไอ้ขยะ แกนี่มันสมควรได้สัญญานักเขียนระดับเทพด้วยหรือ? ไปฝันกลางวันต่อไปเถอะ!"

"อ้าว คนไปไหนกันหมดแล้ว ก่อนหน้านี้ยังเก่งกันอยู่เลยนี่นา? ออกมาส่งเสียงหน่อยสิ"

"จะไลฟ์สดเมื่อไหร่ รีบบอกหน่อยสิ?"

"ต้องการอุจจาระไหม? ผมสามารถจัดหาให้ได้ตลอดเวลา ร้อนๆ หรือแบบมีน้ำซุปก็ได้"

"ของผมค่อนข้างแห้ง ทั้งดำทั้งแข็ง วัวแก่ชอบแบบไหนเลือกเอาเองเลยนะ"

"......"

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าทุกคนจะท้าทายอย่างไร ก็ไม่มีใครกล้าออกมาสู้ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบนี้

ล้อเล่นหรือ ตอนนี้เขาประสบความสำเร็จในการทำ IP แล้ว กลายเป็นที่รักของทางการของเหมี่ยวปี้แล้ว ถ้าออกมาในตอนนี้ คนที่ตายก็จะเป็นตัวเองเท่านั้น

อีกอย่าง ครั้งนี้เป็นฝ่ายตนเองที่ก่อเรื่องก่อน จุดอ่อนก็ถูกคนอื่นจับได้แล้ว ได้แต่ยอมรับการถูกตี

วุ่นวายไปครู่ใหญ่ก็ไม่มีใครออกมารับมือ ทำให้รู้สึกผิดหวังไปบ้าง แฟนๆ ที่มารวมตัวกันก็เริ่มแยกย้ายกันไป

โจวฮ่าวที่ "นำทัพ" กลับมา ก็ปรากฏตัวในกลุ่มแฟนหนังสืออย่างที่ไม่ค่อยเกิดขึ้นบ่อยนัก

"ขอบคุณทุกคนที่สนับสนุนโดยไม่ทอดทิ้ง ไม่พูดมากแล้ว แจกอั่งเปาสักหน่อยเพื่อขอบคุณนะ"

แจกอั่งเปาใหญ่สิบกว่าอันไปยังกลุ่มต่างๆ เสียงประจบประแจงก็ท่วมหน้าจอทันที ขวัญกำลังใจที่สูงอยู่แล้วก็พุ่งขึ้นไปอีกขั้น

หลังจากแจกเงินไปรอบหนึ่ง โจวฮ่าวก็พิมพ์ต่อ: "เรื่องที่อาจารย์โจวถูกกล่าวหาว่าลอกเลียนผลงาน พวกคุณได้ยินบ้างไหม?"

พอเห็นหัวข้อนี้ แต่ละกลุ่มก็เริ่มถกเถียงกันทันที

"เว่ยป๋อถูกคอมเมนต์จนเต็มไปหมดแล้ว จะไม่รู้ได้ยังไง?"

"ในวงการบันเทิงมีเรื่องไร้สาระแบบนี้ทุกวัน"

"ไอ้เสีย ชิวเฟิงนั่นมันหน้าด้านไปหน่อยแล้ว ชัดๆ ว่าแค่อยากสร้างกระแส"

"ซวี่หลิงเยว่นี่แรงจริงๆ คนเดียวสู้กับคนทั้งกลุ่ม"

"อยู่ๆ มาพูดเรื่องนี้ทำไม เทพลมจะทำอะไรเหรอ?"

โจวฮ่าวตอบตรงๆ: "ผมอยากจะออกมาสนับสนุนซวี่หลิงเยว่"

หลายกลุ่มระเบิดความคิดเห็นทันที

"ไม่นะ พี่ใหญ่คุณบ้าไปแล้วเหรอ? เรื่องในวงการบันเทิงคุณจะไปยุ่งทำไม?!"

"ใจเย็นๆ นะเทพลม เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณนะ!"

"แค่ดูเฉยๆ ก็พอแล้วนะเทพลม"

แม้แต่หัวหน้ากลุ่มพันธมิตร "ปลาเน่ากุ้งเสีย" ก็ออกมาเตือน: "อาเฟิง วงการบันเทิงมันลึกเกินไป คุณรับมือไม่ไหวหรอก อย่าไปยุ่งเลย"

"ไม่ว่าจะเป็นอาจารย์โจวหรือซวี่หลิงเยว่ ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราสักนิด"

โจวฮ่าวพิมพ์อย่างรวดเร็ว "ซวี่หลิงเยว่ไม่ใช่คนนอก ภาพสกรีนช็อต.JPG"

"โอ้แม่เจ้า 'น้ำเดือดถั่วแดง' คือซวี่หลิงเยว่เหรอ?"

"จริงหรือไม่จริงกันแน่?!!"

"โอ้โห!!!"

"แม่เจ้า ฉันกำลังติดตามนิยายเล่มเดียวกับดาวรุ่งวงการเพลงเลยเหรอ?"

"ภรรยา ฉันประสบความสำเร็จแล้ว!"

"เจ๋งมากเลยเทพลมของฉัน ในกลุ่มแฟนนิยายยังซ่อนคนดังระดับนี้ไว้ด้วยเหรอ?"

"ดีใจสุดๆ ทั้งสองคนเลย!!!"

หลังจากนั้นไม่กี่นาที "ปลาเน่ากุ้งเสีย" ก็โผล่มาอีกครั้ง: "เมื่อเป็นคนของเรา ก็ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว... พี่น้องทั้งหลาย ใครไม่กลัวเรื่อง ตามข้าบุก!"

"บุก!"

"ฆ่า ฆ่า ฆ่า!"

เมื่อปลุกระดมเสร็จ โจวฮ่าวก็นำหน้าบุกอีกครั้ง

เขาล็อกอินบัญชีเว่ยป๋อของตัวเอง กดไลค์ แชร์ และคอมเมนต์โพสต์ของซวี่หลิงเยว่

"ความซื่อตรงและความกล้าหาญของคุณ ส่องประกายยิ่งกว่าพรสวรรค์ของคุณเสียอีก - ขอให้วีรบุรุษไม่ต้องเดินเดียวดาย!"

ในห้องใต้ดินแห่งหนึ่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โทรศัพท์นับพันเครื่องกำลังทำงานพร้อมกัน สายข้อมูลที่ซับซ้อนเหมือนใยแมงมุมที่ถักทอกันเป็นร่างแห รวมศูนย์ไปยังศูนย์ควบคุมข้อมูลกลาง

บนผนังทิศตะวันตกมีจอขนาดใหญ่ฝังอยู่ กลุ่มคนงานข้อมูลในห้องกำลังเฝ้าติดตามความเคลื่อนไหวบนหน้าจออย่างเข้มงวด

"หัวหน้าครับ มีบัญชีติ๊กถูกสีฟ้าลงมาช่วยซวี่หลิงเยว่"

ชายร่างใหญ่ที่กำลังแคะเท้าฟังเพลงอยู่หันมาเมื่อได้ยินรายงาน "ทำอาชีพอะไร? มีผู้ติดตามเท่าไหร่?"

"ดูเหมือนจะเป็นนักเขียนนิยาย มีผู้ติดตามกว่าหนึ่งล้าน"

"หึ" ชายร่างใหญ่ที่แคะเท้าหัวเราะเยาะ "แค่หนึ่งล้านกว่า นี่จะนับว่าเป็นคนดังด้วยเหรอ? จมมันซะ!"

"ครับ"

พิมพ์คำสั่งไม่กี่บรรทัด กด Enter ทำงาน โทรศัพท์นับพันเครื่องเริ่มทำงานโดยอัตโนมัติ คอมเมนต์และข้อความต่างๆ เริ่มทยอยออนไลน์

ไม่นาน ความคิดเห็นของ "เฟิงไหล" ก็ถูกกลบจนหมด และบัญชีเว่ยป๋อของเขาเองก็ถูกกองทัพคอมเมนต์ถล่มทันที

เห็นผลลัพธ์แบบนี้ ชายร่างใหญ่ที่แคะเท้าพยักหน้าอย่างพอใจ แล้วดมกลิ่นเหงื่อเท้าบนมือตัวเอง

อืม~ พอใจมาก

(จบบท)