บทที่ 29: สายโทรศัพท์

 

ฮาโรลด์ สมิธกำลังยุ่งอยู่กับการอ่านเอกสารสำคัญเมื่อเสียงโทรศัพท์ส่วนตัวดังขึ้นทำให้เขาสะดุ้ง มองดูหน้าจอเขาเห็นว่าเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จัก

แต่เขาก็เลือกที่จะรับสาย ในสายงานของเขา เขาไม่สามารถพลาดสายสำคัญได้

"สวัสดีครับ" เขาพูด

"สวัสดีครับคุณลุง" ชายหนุ่มเสียงมั่นใจตอบจากปลายสาย

"ผมขอทราบว่าใครโทรมาครับ?" เขาถาม

"ใช่ ฉันวิคเตอร์ ไวท์"

"อ๋อ คุณชายวิคเตอร์ คุณพ่อของคุณแจ้งผมไว้แล้วว่าคุณจะมาอยู่ที่เมืองเวน คุณมาถึงแล้วหรือครับ?"

เขาพูดอย่างสุภาพพลางนึกถึงคำสั่งเข้มงวดของนายธีโอดอร์ให้ดูแลลูกชายที่จะมาอยู่ในเมืองเวน ในฐานะหัวหน้าตำรวจเมือง เขารู้ความลับบางอย่าง และมีหน้าที่รับผิดชอบต่อความปลอดภัยของทายาทตระกูลที่อยู่ในเขตอำนาจของเขา

"ใช่ ฉันมาถึงเมื่อวานนี้"

"ดีแล้วครับ ถ้าผมช่วยอะไรคุณชายได้ ผมพร้อมเสมอนะครับ"

"ฉันทราบแล้ว และนั่นคือเหตุผลที่ฉันโทรมา ฉันเพิ่งประสบอุบัติเหตุบนทางด่วน..."

"อ้าว คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?" เขาถามด้วยน้ำเสียงตกใจ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณชายคนนี้ โดยเฉพาะในวันที่เพิ่งมาถึง เขาอาจจะต้องเสียหัว หรือแย่กว่านั้นคือเสียตำแหน่ง

"ไม่ครับ ทุกอย่างปลอดภัยดี แค่ฉันถูกตำรวจสาวที่ไร้เหตุผลคนหนึ่งกักตัวไว้ เธอยืนกรานว่าฉันต้องไปสถานีกับเธอ"

มีตำรวจจราจรสาวคนเดียวที่เขานึกถึง แต่เขาหวังว่าจะไม่ใช่เธอ

"คุณเห็นป้ายชื่อไหมครับ ชื่อลีอาห์ สมิธหรือเปล่า?"

"ใช่ แม่นยำมาก"

"ไอ้ชิบ!!!"

เขาสบถ "คุณชายครับ ไม่ต้องกังวลนะครับ ผมจะจัดการเรื่องนี้เดี๋ยวนี้เลย ช่วยให้เธอคุยกับผมหน่อยได้ไหมครับ"

"ตกลง"

"สำหรับคุณ" เขาได้ยินคุณชายพูดกับลูกสาวของเขา แต่ในวินาทีถัดมาก็มีเสียงดังปึงและสายก็ตัดไป

"ไอ้ชิบ!!!"

เขาพอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ลูกสาวคนนี้ยิ่งโตยิ่งไร้เหตุผล

เขารีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรออก แต่เนื่องจากมือสั่น เขาต้องใช้เวลาถึงสองนาทีเต็มกว่าจะกดเบอร์โทรของลูกสาวได้

เธอรับสายหลังจากเสียงเรียกเข้าดังไปสองสามครั้ง และเสียงหวานของเธอทำให้เขาใจเย็นลงเล็กน้อย บางทีเขาอาจจะกอบกู้สถานการณ์ได้ เขาคิด

"สวัสดีค่ะคุณพ่อ มีอะไรหรือเปล่าคะ หนูกำลังยุ่งอยู่กับการจับกุมอาชญากรสกปรกที่นี่ หนูจะโทรกลับเมื่อเสร็จนะคะ" เธอพูดพลางตั้งใจจะวางสาย

"ชื่อวิคเตอร์ ไวท์ใช่ไหม?" เขาถาม

"อ๋อ ใช่ค่ะ..."

"เขาไม่ได้ทำอะไรผิดกฎหมายใช่ไหม? ปล่อยเขาไปเดี๋ยวนี้ นี่เป็นคำสั่ง" เขาไม่สามารถอ่อนข้อกับเด็กคนนี้ได้อีกต่อไป ไม่อย่างนั้นเธอจะเป็นจุดจบของเขา

"เขาไม่ได้ทำอะไรผิดค่ะ แต่คุณพ่อคะ เขาดูน่าสงสัยมาก หนูมั่นใจว่าเขามีความลับที่น่าเกลียดบางอย่าง" เธอพูดเสียงอ่อน

"ฟังนะ ถ้าลูกไม่ปล่อยเขาไปเดี๋ยวนี้ พ่อจะไล่ลูกออกจากกองตำรวจฐานไม่เชื่อฟังคำสั่ง"

เขาไม่อยากตะคอกใส่เธอ แต่บางอย่างต้องทำ เขาไม่สามารถบอกเธอได้ว่าครอบครัวของชายคนนี้น่ากลัวแค่ไหน เธอคงจะพยายามจับกุมพวกเขาอย่างไร้เดียงสาและจบลงด้วยการตายพร้อมกับหน่วยตำรวจที่เหลือในกระบวนการนั้น

"ค่ะ ได้" เธอพูด

เขาได้ยินน้ำเสียงน้อยใจของลูกสาวและมันทำให้หัวใจเขาเจ็บปวด แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไรได้ เธอก็วางสาย และเขารู้ว่าเธอโกรธเขามาก

แต่เขามั่นใจว่าเธอจะทำในสิ่งที่ถูกต้อง...น่าจะนะ