บทที่ 252 ความหวาดกลัวแปดเปื้อน! ดวงตาแห่งบัวดำกระจ่างใส!
[แปลโดยฝีมือ...ยัก.ษา.แปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]
[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]
[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ซึ่งถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเยอะ หรือมีการแบ่งปัน ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ แต่ถ้ารู้ว่าหลุดจากที่ไหน ผมก็ขออนุญาตจะไม่แก้ไขตรงเว็บนั้นครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบเวอร์ชั่นแรกไปนะครับ ต้องขออภัยด้วยครับ]
บทที่ 252 ความหวาดกลัวแปดเปื้อน! ดวงตาแห่งบัวดำกระจ่างใส!
"ท่านพี่?!"
ราชินีบัวแดงมองร่างที่คุ้นเคยแต่แปลกหน้าเบื้องหน้า ดวงตาคู่สวยฉายแววตกตะลึง!
ท่านพี่ฟื้นคืนชีพแล้วจริงๆงั้นเหรอ?!
"..."
ราชินีบัวดำมองราชินีบัวแดง ดวงตาเต็มไปด้วยความขุ่นมัวและบ้าคลั่ง
"ท่านพี่! ได้ยินที่ข้าพูดไหม!"
ราชินีบัวแดงเห็นบัวดำยกมือขึ้น สีหน้าพลันซีดเผือด ร้องเสียงหลง!
ทว่าราชินีบัวดำกลับเหมือนไม่ได้ยิน ราวกับในดวงตาสีแดงก่ำคู่นั้น มีเพียงความบ้าคลั่งและเจตนาฆ่าฟันอันไร้ที่สิ้นสุด!
เย่เหรินเห็นท่าทางของราชินีบัวดำ ภายในใจพลันตีระฆังดังก้อง!
บ้าเอ๊ย!
เป้าหมายของผู้หญิงคนนี้คือเรา!
"ตู้ม——!!!"
แสงสีแดงฉานดุจสายฟ้าฟาด ปรากฏขึ้นตรงหน้าในพริบตา!
ราชินีบัวแดง!
ในเสี้ยววินาทีแห่งความเป็นความตาย ราชินีบัวแดงพุ่งตัวมาขวางหน้าเย่เหริน
บนมือเรียวสวย คล้ายมีเปลวเพลิงสีแดงฉานอันน่าสะพรึงกลัวควบแน่นอยู่!
นั่นคือเปลวเพลิงกรรม!
พลังของราชินีบัวแดง!
"ตู้ม——!!!"
บัวแห่งอัปมงคลปะทะกับเปลวเพลิงกรรมอย่างรุนแรง!
ชั่วขณะนั้น ทะเลแดงแห่งความเน่าเปื่อยทั้งหมดราวกับเดือดพล่าน!
คลื่นพลังอันน่าสะพรึงกลัว กวาดออกไปทุกทิศทาง ทำลายล้างทุกสิ่งรอบข้างจนสิ้นซาก!
ราชินีบัวแดงและราชินีบัวดำ ต่างต่อสู้กันอย่างดุเดือด!
ร่างสองร่าง หนึ่งแดงหนึ่งดำ ปะทะและต่อสู้กันกลางอากาศอย่างต่อเนื่อง!
ทุกครั้งที่ปะทะ จะปลดปล่อยคลื่นพลังอันน่าสะพรึงกลัว ทำให้พื้นที่โดยรอบสั่นสะเทือนบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง!
เย่เหรินมองภาพเบื้องหน้า ราวกับวันสิ้นโลก ภายในใจเต็มไปด้วยความตกตะลึง!
แบบนี้...
ผู้หญิงทะเลาะกันเหรอเนี่ย?!
ช่าง...
น่าตื่นเต้นจริงๆ!
"ตู้ม——!!!"
ขณะที่เย่เหรินกำลังตกตะลึง ร่างสีแดงฉานก็ร่วงลงมาจากฟ้า กระแทกลงพื้นเบื้องหน้าอย่างแรง!
"อ๊อก——!!!"
ราชินีบัวแดงกระอักเลือด ใบหน้าซีดขาวราวกระดาษ จิตวิญญาณอ่อนแรงถึงขีดสุด!
เห็นได้ชัดว่า ในการปะทะเมื่อครู่ เธอเพลี่ยงพล้ำ!
"ท่านพี่! หยุดได้แล้ว!"
ราชินีบัวแดงพยายามดิ้นรนลุกขึ้นจากพื้น มองไปยังราชินีบัวดำที่อยู่ไม่ไกล ดวงตาคู่สวยเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและวิงวอน
"ท่าน... ท่านจะฆ่าข้าด้วยจริงๆหรือ?"
แต่ดูเหมือนราชินีบัวดำจะไม่ได้ยินคำพูดของนาง ยังคงลอยตัวเข้าหาเย่เหรินอย่างเชื่องช้า
ยิ่งเข้าใกล้มากเท่าไหร่ ความบ้าคลั่งและเจตนาฆ่าฟันในดวงตาของเธอก็ยิ่งเด่นชัดมากขึ้นเท่านั้น
"แย่แล้ว..."
จ้าวแห่งความฝันถอนหายใจด้วยน้ำเสียงหนักใจ
สัมผัสได้ถึงพลังที่กำลังก่อตัวขึ้นในตัวราชินีบัวดำ!
หากปล่อยให้เธอเป็นแบบนี้ต่อไป...
ผลลัพธ์คงไม่อาจจินตนาการได้!
"พอได้แล้ว!"
น้ำเสียงอ่อนโยนของจ้าวแห่งความฝันแปรเปลี่ยนเป็นหนักแน่น ร่างของเขาวาบหายไปในพริบตา ปรากฏขึ้นตรงหน้าเย่เหริน!
"อื้ม——!!!"
ในชั่วพริบตาถัดมา ฟองอากาศสีรุ้งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเย่เหริน ห่อหุ้มเขาไว้ภายในอย่างแน่นหนา!
"ตู้ม——!!!"
แทบจะในจังหวะเดียวกับที่จ้าวแห่งความฝันสร้างเกราะป้องกัน การโจมตีของราชินีบัวดำก็ตามมาติด ๆ!
"เคร้ง——!!!"
ม่านแสงสีรุ้งสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง รอยร้าวปรากฏขึ้นเต็มไปหมด ราวกับว่าจะแตกสลายได้ทุกเมื่อ!
"อึก——!!!"
จ้าวแห่งความฝันร้องครางออกมา เลือดสีทองไหลซึมออกมาจากร่าง
แม้จะเป็นจ้าวแห่งห้วงลึก ผู้ควบคุมพลังแห่งความฝัน แต่เมื่อเผชิญหน้ากับอำนาจอันน่าสะพรึงกลัวของราชินีบัวดำก็ยังดูไร้เรี่ยวแรง!
"เคร้ง——!!!"
ตามมาด้วยเสียงฟองอากาศสีรุ้งแตกสลาย กลายเป็นแสงระยิบระยับ สลายหายไปในอากาศ!
ร่างกายอันใหญ่โตดุจดวงดาวของจ้าวแห่งความฝัน ถูกฝ่ามือนี้ตบกระเด็นออกไป!
ร่างของเขาหมุนคว้างกลางอากาศหลายตลบ กว่าจะทรงตัวได้ ใบหน้าก็ปรากฏรอยฝ่ามือขนาดใหญ่!
รอยฝ่ามือที่ชัดเจนนี้ ทำให้ดูน่าสมเพชยิ่งนัก!
"จะเอาให้ได้ใช่ไหม——!!!???"
จ้าวแห่งความฝันร้องลั่นด้วยความโกรธ ดวงตาที่เคยใสกระจ่างดุจน้ำ บัดนี้ลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิงแห่งโทสะ!
โดนราชินีบัวแดงตบไปทีหนึ่งก็พอแล้ว...
ตอนนี้ราชินีบัวดำยังมาตบซ้ำอีกข้าง นี่มันรังแกกันชัดๆ!
ทำไมคนที่เจ็บตัวต้องเป็นเขาตลอด!
ทนไม่ไหวแล้ว!
"เย่เหริน!"
จ้าวแห่งความฝันพยายามระงับโทสะ หันไปมองเย่เหรินที่อยู่ด้านหลัง พูดด้วยน้ำเสียงขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
"ชักดาบออกมาเถอะ!"
เย่เหรินสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินคำพูดนั้น!
เขาเพิ่งเคยเห็นสหายรักผู้ที่มักจะพูดจาอ่อนโยนและควบคุมอารมณ์ได้อย่างดี แสดงท่าทางร้อนรนเช่นนี้เป็นครั้งแรก
ชักก็ชัก!
เย่เหรินเอื้อมมือไปด้านหลัง คว้าดาบโลหิตออกมา
"วู้มมม——!!!"
ในขณะที่ดาบโลหิตปรากฏขึ้น พลังอันน่าสะพรึงกลัวก็ปะทุออกมาจากร่างของเย่เหริน!
ในชั่วพริบตา ทะเลแดงแห่งการเน่าเปื่อยก็ราวกับหยุดนิ่ง!
หมอกโลหิตสีแดงฉานแผ่กระจายออกไปทุกทิศทุกทางราวกับคลื่นยักษ์!
ทุกสิ่งที่หมอกโลหิตสีแดงแตะต้องล้วนถูกย้อมเป็นสีแดงฉานอย่างน่าขนลุก!
ไม่ว่าจะเป็นโครงกระดูก เลือด หรือแม้แต่สัตว์ประหลาดในห้วงลึกที่บิดเบี้ยว ล้วนแข็งทื่อในทันทีที่สัมผัสกับหมอกโลหิตสีแดง!
ราวกับว่า...
เวลาหยุดลงในขณะนั้น!
ภายในหมอกโลหิตสีแดงฉานนั้น ราวกับมีบางสิ่งที่น่ากลัวซ่อนอยู่ กำลังส่งเสียงเงียบอันน่าหวาดผวา!
แสงสีแดงฉานส่องกระทบใบหน้าของเย่เหริน ทำให้ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยว!
ดวงตาของเขาก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงฉานภายใต้อิทธิพลของพลังอันน่าสะพรึงกลัวนี้!
ในขณะนั้น ดูเหมือนว่าแม้แต่ห้วงลึกก็ยังสั่นสะท้าน
หมอกโลหิตสีแดงยังคงแผ่กระจายอย่างต่อเนื่อง!
ในพริบตา มันก็ปกคลุมพื้นที่โดยรอบเป็นรัศมีหลายพันเมตร!
แสงสีแดงฉานส่องกระทบใบหน้าอันงดงามของราชินีบัวดำ
ราชินีบัวดำ "O-O..."
สีหน้าที่เย็นชาและยั่วยวนของเธอกลายเป็นแข็งทื่อ!
แววตาของเธอก็กลับมาแจ่มใสในทันที
ร่างกายของราชินีบัวดำเริ่มสั่นเทาอย่างรุนแรง!
ความบ้าคลั่งและความดุร้ายในดวงตาของเธอจางหายไปอย่างน่าอัศจรรย์!
สิ่งที่เข้ามาแทนที่คือ...
ความกลัวอันบริสุทธิ์และรุนแรง!
ความกลัวที่เกิดขึ้นจากส่วนลึกของวิญญาณ!
ท่าทางเย่อหยิ่งของราชินีบัวดำหายไปในพริบตา!
เธอกอดศีรษะและขดตัวอยู่บนพื้นดิน ราวกับเด็กหญิงตัวน้อยที่หวาดกลัว!
ตัวสั่นเทา!
"นี่..."
เมื่อเห็นภาพนี้ ราชินีบัวแดงและจ้าวแห่งความฝันก็มีสีหน้าที่ซับซ้อน!
แต่ทั้งสองก็ไม่ได้ดีไปกว่าราชินีบัวดำมากนัก โดยเฉพาะราชินีบัวแดง น่องของเธอกำลังสั่น
ส่วนสหายรักเนื่องจากเคยสัมผัสประสบการณ์นี้มาหลายครั้ง จึงมีความต้านทานอยู่บ้าง
"พ...พอได้แล้ว..."
"จริงเหรอ? ถ้าฉันเก็บดาบ แล้วเธอมาต่อยฉันอีกจะทำไง?"
เย่เหรินลังเลเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำพูดของจ้าวแห่งความฝัน
ถ้าราชินีบัวดำไม่ใช่พี่สาวของราชินีบัวแดง เขาคงปลดอาวุธและประหารเธอไปนานแล้วด้วยคำทำนาย
แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถโจมตีหรือหนีจากราชินีบัวดำได้ เขาทำได้เพียงควบคุมเธอด้วยมลทินแห่งความกลัว
ถ้าเขาเพิ่งเก็บดาบโลหิต แล้วเธอก็คลั่งขึ้นมาอีกเล่า?
ในขณะนั้น เสียงแผ่วเบาหนึ่งก็ดังขึ้น
"ข้าฟื้นคืนสติแล้ว..."
