บทที่ 22 เจตจำนงกระบี่เจ็ดส่วน

บทที่ 22 เจตจำนงกระบี่เจ็ดส่วน

ในบรรดาเคล็ดบ่มเพาะทั้งหมด  เคล็ดบ่มเพาะจิตวิญญาณ  ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันล้ำค่าที่สุด!

ทุกสิ่งที่เกี่ยวกับจิตวิญญาณ  ล้วนเป็นสิ่งที่ลึกลับ  ไม่สามารถเข้าใจได้  โดยทั่วไปแล้ว  มีเพียงการเพิ่มขึ้นของขอบเขต  ความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณจึงจะเพิ่มขึ้นตาม  เคล็ดบ่มเพาะที่สามารถเสริมสร้างจิตวิญญาณ  แต่ละเคล็ดวิชา  ล้วนเป็นสมบัติล้ำค่า!

แม้แต่ในช่วงที่แข็งแกร่งที่สุดในชาติที่แล้ว  หลินอวี่ก็ยังไม่เคยได้รับเคล็ดบ่มเพาะจิตวิญญาณ  เพราะในยุคมืด  เคล็ดบ่มเพาะแบบนี้สูญหายไปนานแล้ว

ไม่เพียงแต่เคล็ดบ่มเพาะจิตวิญญาณ  เคล็ดบ่มเพาะและมรดกอันล้ำค่ามากมายในยุคมืด  ล้วนเป็นเช่นนี้

หลินอวี่เก็บความตกใจและตื่นเต้นไว้  จิตสำนึกของเขาก็สำรวจแผ่นหยกอีกแผ่นหนึ่ง

วิชาควบคุมกระบี่  เป็นเคล็ดบ่มเพาะอีกชนิดหนึ่งที่สูญหายไปในยุคมืด  วิชากระบี่นี้ลึกลับมาก  มีทั้งหมดเจ็ดขอบเขต

ขอบเขตแรก  สามารถควบคุมกระบี่ได้หนึ่งเล่ม  ขอบเขตที่สอง  สามารถควบคุมกระบี่ได้สามเล่ม  ขอบเขตที่สาม  สามารถควบคุมกระบี่ได้ร้อยเล่ม  ขอบเขตที่สี่  สามารถควบคุมกระบี่ได้พันเล่ม  ขอบเขตที่ห้า  สามารถควบคุมกระบี่ได้หมื่นเล่ม  ขอบเขตที่หก  แค่คิด  ก็สามารถควบคุมกระบี่ได้แสนเล่ม  ส่วนขอบเขตที่เจ็ด  ยิ่งสามารถควบคุมกระบี่ได้ล้านเล่มพร้อมกัน!

ลองคิดดู  กระบี่หนึ่งล้านเล่มโจมตีพร้อมกัน  มันจะน่ากลัวแค่ไหน?  แค่จำนวน  ก็สามารถทำให้ศัตรูจมอยู่ท่ามกลางกระบี่ได้!

อย่างไรก็ตาม  แม้ว่าวิชาควบคุมกระบี่จะแข็งแกร่ง  แต่ข้อกำหนดก็เข้มงวดมากเช่นกัน  ความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณต้องแข็งแกร่งมาก  ยิ่งไปกว่านั้น  อย่างน้อยต้องถึงขอบเขตหลุนไห่  จึงจะสามารถฝึกฝนวิชากระบี่นี้ได้

“ได้รับเคล็ดบ่มเพาะทั้งสองนี้  คราวนี้ข้าได้กำไรมากจริงๆ”

หลินอวี่ถอนหายใจ  ไม่ว่าจะเป็นเคล็ดอมตะหมื่นโบราณ  หรือวิชาควบคุมกระบี่  ล้วนเป็นเคล็ดบ่มเพาะที่ล้ำค่าและแข็งแกร่ง  การที่ได้รับเคล็ดบ่มเพาะทั้งสองนี้  เรียกได้ว่าเป็นโอกาสอันยิ่งใหญ่

ด้วยความทรงจำในชาติที่แล้ว  ในด้านรากฐาน  หลินอวี่เหนือกว่าผู้ฝึกยุทธ์ในยุคนี้มาก  แต่ในด้านเคล็ดบ่มเพาะและมรดกอันล้ำค่า  หลินอวี่กลับด้อยกว่า

แต่ตอนนี้  หลังจากได้รับเคล็ดบ่มเพาะทั้งสองนี้  หลินอวี่ก็ชดเชยข้อบกพร่องนี้  ตอนนี้  เขาไม่มีจุดอ่อนใดๆ!

“ขอบพระคุณท่านจักรพรรดิชิง”

หลินอวี่มองภาพวาด  โค้งคำนับอย่างจริงจัง

ไม่ว่าจะเป็นบุญคุณที่มอบเคล็ดบ่มเพาะสองเคล็ด  หรือความสำเร็จของจักรพรรดิชิง  เขาก็คู่ควรแก่การคำนับ

จากนั้น  หลินอวี่ก็นั่งลง  เริ่มฝึกฝน "เคล็ดอมตะหมื่นโบราณ"

เขาหลับตา  ไม่นานนัก  ทั้งร่างก็สงบนิ่ง  เข้าสู่ขอบเขตที่ลึกลับ  ในส่วนลึกของทะเลจิตของเขา  มีตะเกียงทองแดงโบราณปรากฏขึ้น

ตะเกียงทองแดงโบราณนั้นเต็มไปด้วยสนิม  ไม่รู้ว่าผ่านมากี่ปี  แต่แสงไฟยังคงสว่าง  กะพริบ  ส่องสว่างอดีต  ปัจจุบัน  และอนาคต  ราวกับเป็นอมตะ

ส่วนหลินอวี่  ราวกับกลายเป็นไส้ตะเกียงของตะเกียงทองแดงโบราณ  กำลังลุกไหม้อย่างช้าๆ

จินตนาการถึงตะเกียงอมตะ  ใช้ตัวเองเป็นไส้ตะเกียง  นี่คือวิธีการฝึกฝน "เคล็ดอมตะหมื่นโบราณ"  พูดดูเหมือนง่าย  แต่ในความเป็นจริงมันลึกลับมาก  ลึกลับจนไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้  ต้องเข้าใจด้วยตัวเอง

เคล็ดบ่มเพาะนี้  ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปสามารถฝึกฝนได้  มีเพียงอัจฉริยะที่มีความสามารถพิเศษ  จึงจะสามารถฝึกฝนได้

โดยไม่รู้ตัว  หลินอวี่ก็จมดิ่งลงไปในขอบเขตที่ลึกลับนี้  จิตวิญญาณของเขาราวกับไส้ตะเกียง  ค่อยๆ ลุกไหม้  ค่อยๆ กลายเป็นแข็งแกร่ง  และบริสุทธิ์มากขึ้น

ในขอบเขตที่ลึกลับนี้  กระบี่เล่มเล็กในส่วนลึกของจิตวิญญาณหลินอวี่  มันค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้น  กลิ่นอายที่รุนแรงพุ่งออกมา  ราวกับสามารถแยกสวรรค์และปฐพี  พร้อมทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง!

ตูม!

ในเวลานี้  เจตจำนงกระบี่ของหลินอวี่  กลับพัฒนาไปถึงเจ็ดส่วน!

“ทะลวงเจตจำนงกระบี่เจ็ดส่วนแล้ว!”

การเปลี่ยนแปลงนี้  ทำให้หลินอวี่ตื่นจากขอบเขตอันลึกลับ  “ไม่คิดเลยว่า  เมื่อกี้ข้าจะเข้าสู่ขอบเขตรู้แจ้งโดยไม่รู้ตัว”

ขอบเขตรู้แจ้ง  เป็นขอบเขตที่ลึกลับมาก  ขอบเขตนี้ไม่มีกฎเกณฑ์ใดๆ  การเข้าสู่ขอบเขตนี้เป็นแบบสุ่ม  ในขอบเขตนี้  ผลของการฝึกฝนจะเป็นสิบเท่าของปกติ  หรือมากกว่านั้น

เมื่อกี้  หลินอวี่เข้าสู่ขอบเขตที่น่าอัศจรรย์นี้  จึงทะลวงเจตจำนงกระบี่เจ็ดส่วนได้โดยตรง!

เจตจำนงกระบี่เจ็ดส่วน  มันไม่ได้ห่างไกลจากเจตจำนงกระบี่ที่แท้จริง  แน่นอน  ตั้งแต่เจตจำนงกระบี่เจ็ดส่วน  การจะพัฒนาขึ้นอีก  มันเป็นเรื่องยากมาก

การพัฒนาจากเจตจำนงกระบี่เจ็ดส่วน  ไปสู่เจตจำนงกระบี่ที่แท้จริง  การพัฒนาสามส่วนนี้  ยากกว่าเจ็ดส่วนก่อนหน้านี้ถึงสิบเท่า!

“อืม…แต่ถึงอย่างนั้น  การที่เจตจำนงกระบี่ทะลวงเจ็ดส่วน  มันก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีจริงๆ”

หลินอวี่พยักหน้า  มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

ในความเป็นจริง  การที่เจตจำนงกระบี่ทะลวงเจ็ดส่วน  มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีสำหรับเขา  แต่มันก็เป็นแค่เรื่องเล็กน้อย  เรื่องที่น่ายินดีจริงๆ  คือเคล็ดอมตะหมื่นโบราณ

ต้องรู้ก่อนว่า  ยิ่งจิตวิญญาณแข็งแกร่งมากเท่าไหร่  ความเร็วในการบ่มเพาะเจตจำนงกระบี่ก็ยิ่งเร็วเท่านั้น  เมื่อรวมกับเคล็ดกระบี่พฤกษา  บางทีอีกไม่นาน  เขาก็จะสามารถบ่มเพาะเจตจำนงกระบี่ที่แท้จริงได้

“ต่อไป  ถึงเวลาออกจากที่นี่แล้ว”

หลินอวี่ยืนขึ้น  ร่างของเขาก็สั่นไหว  จากนั้นก็หายตัวไปจากถ้ำ

หลังจากนั้น  หลินอวี่ใช้เวลาห้าวัน  สังหารหมาป่าวายุครามหนึ่งร้อยตัว  และราชันย์หมาป่าวายุครามหนึ่งตัว  ทำภารกิจสำเร็จ

ในระหว่างนั้น  วิชาบี่ "กระบี่เงาพลิ้ว" ของเขา  ก็ทะลวงมาถึงระดับสำเร็จขั้นกลาง  พลังเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าจากเดิม

ตอนนี้  แม้ว่าจะเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งระดับเจินหยวนขั้นปลาย  เขาก็ไม่กลัวแม้แต่น้อย

ในภูเขาเฉินอู้นี้  มีสัตว์อสูรน้อยมากที่สามารถคุกคามเขาได้  การอยู่ต่อไป  มันก็ไม่มีประโยชน์  ดังนั้น  เขาจึงตัดสินใจกลับไปที่หุบเขาเสวียนเจี้ยน

หนึ่งวันต่อมา  ร่างของหลินอวี่  ได้ปรากฏตัวที่ประตูภูเขาของศิษย์สายในหุบเขาเสวียนเจี้ยน

“หลินอวี่  ในที่สุดเจ้าก็มาแล้ว!”

ทันทีที่เขามาถึงประตูภูเขา  เสียงเย็นชาหนึ่งก็ดังขึ้น  จากนั้น  หลานเต้าเซิงก็ปรากฏตัวต่อหน้าหลินอวี่  หัวเราะเยาะ  พูดว่า “ข้ารอเจ้านานยิ่งนัก  เจ้าปล่อยให้ข้ารอตั้งหลายวัน!”

“เจ้านี่เอง?”

หลินอวี่ขมวดคิ้ว  สีหน้าของเขาก็เย็นชา

ตอนที่แย่งชิงผลหยวนโลหิต  หลานเต้าเซิงลงมือกับเขา  เกือบทำให้เขาตกอยู่ในอันตราย  เขาจำเรื่องนี้ได้  ไม่คิดว่า  เขายังไม่ได้ไปหาหลานเต้าเซิง  หลานเต้าเซิงกลับมารอเขาแล้ว

“หลินอวี่  ครั้งที่แล้วมีหูเหยียนจ้านปกป้องเจ้า  คราวนี้  ข้าดูซิว่าใครจะปกป้องเจ้าได้!”

หลานเต้าเซิงมีสีหน้ามืดครึ้ม  หัวเราะเยาะ  พูดว่า “ถ้าเจ้ารู้จักประมาณตน  ก็รีบส่งผลหยวนโลหิตมา  ทำลายตันเถียนตัวเองซะ  ข้าอาจจะไว้ชีวิตเจ้า  มิฉะนั้น  วันนี้ปีหน้า มันจะเป็นวันตายของเจ้า!”

“ผลหยวนโลหิต  ข้ากินไปแล้ว”

หลินอวี่มีสีหน้าเรียบเฉย  มองหลานเต้าเซิง  พูดอย่างแผ่วเบาว่า “แต่บังเอิญ  ข้าก็อยากจะประลองกับเจ้าอยู่พอดี  หลานเต้าเซิง  เจ้ากล้าประลองเป็นตายกับข้าหรือไม่?”