“ด้วยพรสวรรค์ของเจ้า ชีวิตนี้คงไม่อาจทะลวงผ่านระดับกึ่งจักรพรรดิเซียนได้ หากต้องการก้าวหน้าขึ้นไปอีกขั้น ก็ไม่ต่างอะไรกับการฝืนลิขิตสวรรค์ เจ้าเข้าใจถึงความยากลำบากหรือไม่”

กล่าวจบ หลี่อวิ๋นชี้ไปยังแหวนเก็บของที่เจ้าแห่งภูเขาเทียนหมางสวมอยู่ กล่าวอย่างช้า ๆ

“ทรัพยากรของโลกสองใบรวมกัน ก็ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้เจ้าก้าวหน้าขึ้นไปอีกขั้น”

หากเป็น

โลกเพลิงนิลในอดีต นำทรัพยากรทั้งหมด มารวมไว้ในมือของคน ๆ เดียว คงจะทำให้เจ้าแห่งภูเขาเทียนหมาง ก้าวหน้าขึ้นไปได้

แต่โลกเพลิงนิลในตอนนี้เป็นเพียงโลกที่เพิ่งจะรวมกัน

ก่อนหน้านี้ โลกเพลิงนิลยังคงเป็นโลกสามใบที่แยกจากกัน จะมีทรัพยากรมากเพียงใด

ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

โลกแสงนิลหนึ่งในสามโลกนั้น ยังถูกยมโลกยึดครอง ทรัพยากรทั้งหมดถูกนำไป โลกสองใบที่เหลืออยู่ ย่อมไม่เพียงพอที่จะช่วยให้เจ้าแห่งภูเขาเทียนหมางทะลวงผ่านระดับ

“จำเป็นต้องใช้มากขนาดนั้นเชียวหรือ”

เจ้าแห่งภูเขาเทียนหมางกล่าวอย่างตะลึงงัน

เขาคาดการณ์ไว้ว่า การที่จะทะลวงผ่านระดับกึ่งจักรพรรดิเซียน คงต้องใช้ทรัพยากรมากมาย แต่ไม่นึกเลยว่าจะมากมายขนาดนี้

ต้องรู้ว่าเขากวาดล้างทรัพยากรจากโลกยุทธ์แท้และโลกสุเมรุทั้งหมด

ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่เพียงพอ

ใครเล่าจะรู้ว่าการที่จะก้าวหน้าขึ้นไปอีกขั้น จำเป็นต้องใช้สิ่งใด

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง

เมื่อครู่ เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์บอกเขาอย่างชัดเจนว่า พรสวรรค์ของเขาไม่เพียงพอที่จะทะลวงผ่าน ทำให้เขาแทบจะสิ้นหวัง

โชคดีที่เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ไม่ได้ปฏิเสธเขา

ตราบใดที่เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ยอมช่วย ไม่ว่าจะต้องใช้ทรัพยากรมากเพียงใด เขาก็ยินดี แม้ว่าจะต้องทำสงครามกับโลกเทพ เขาก็ไม่ลังเล

“นับตั้งแต่อดีตกาล ก็ยังไม่เคยมีกึ่งจักรพรรดิเซียนปรากฏขึ้น ส่วนเจ้า พรสวรรค์ไม่เพียงพอ โชคชะตาก็ยังด้อยกว่าผู้อื่น หากต้องการเป็นกึ่งจักรพรรดิเซียน

“ย่อมต้องจ่ายในราคาที่สูงยิ่งกว่าผู้อื่น”

หลี่อวิ๋นกล่าวอย่างแผ่วเบา

กึ่งจักรพรรดิเซียนและราชันเซียน แม้ว่าจะต่างกันเพียงหนึ่งระดับ

แต่พลังอำนาจกลับแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

ราชันเซียน ทุกโลกที่แข็งแกร่ง จะต้องมีหนึ่งหรือสองคน อย่างเช่นโลกเทพ โลกเซียน โลกที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนั้น มีราชันเซียนมากมาย

ราชันเซียนที่ปรากฏตัว ราชันเซียนที่ซ่อนตัว ราชันเซียนที่ออกเดินทางท่องเที่ยว หากไม่ถึงสามพันคน ก็คงไม่ต่ำกว่าแปดร้อยคน

แต่ราชันเซียนมากมายเช่นนั้น กลับไม่มีใครสามารถเป็นกึ่งจักรพรรดิเซียนได้ นี่แสดงให้เห็นถึงความยากลำบากในการเป็นกึ่งจักรพรรดิเซียน

“ผู้อาวุโส ท่านพอจะบอกได้หรือไม่ว่า จำเป็นต้องใช้ทรัพยากรมากเพียงใด”

เจ้าแห่งภูเขาเทียนหมางกัดฟัน กล่าว

ความมุ่งมั่นของเขาแข็งแกร่งยิ่ง หากไม่อาจเป็นกึ่งจักรพรรดิเซียนได้ คาดว่าเขาคงกลายเป็นคนเสียสติ แม้ว่าจะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่เขาก็ยังคงอยากรู้ถึงค่าตอบแทน

“ด้วยพรสวรรค์ของเจ้า อย่างน้อยต้องใช้สิ่งของระดับกึ่งจักรพรรดิเซียนสิบชิ้น!”

“อาจจะเป็นอาวุธ วิชาเวท หรือโอสถก็ได้”

หลี่อวิ๋นกล่าวอย่างเย็นชา

เมื่อคำพูดนี้ดังขึ้น

ราวกับสายฟ้าฟาดลงมา ปะทะเข้ากับร่างกายของเจ้าแห่งภูเขาเทียนหมาง ความมุ่งมั่นนับไม่ถ้วน ทำให้เขาตะลึงงัน

สิบ...ชิ้น?

สิ่งของระดับกึ่งจักรพรรดิเซียน?

เรื่องนี้ช่างเหลือเชื่อ

นับตั้งแต่อดีตกาล โลกหมื่นสวรรค์เคยมีกึ่งจักรพรรดิเซียนสิบคนหรือไม่

แล้วเขาจะไปหาสิ่งของระดับกึ่งจักรพรรดิเซียนสิบชิ้นได้จากที่ใด?

แม้จะมีอยู่จริง สิ่งของเช่นนั้น เขาจะสามารถเข้าใกล้ได้หรือ?

คาดว่าเพียงแค่เข้าใกล้

ก็จะถูกกลิ่นอายทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส เพราะสิ่งของใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับกึ่งจักรพรรดิเซียน มิใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะสามารถแตะต้องได้

แม้ว่ากึ่งจักรพรรดิเซียนผู้นั้น จะละสังขารไปแล้ว

แต่หากมีเศษเสี้ยวจิตวิญญาณหลงเหลืออยู่เล่า

โลกพิศวง ทุกอย่างล้วนเป็นไปได้

การแย่งชิงสิ่งของเช่นนั้น คงทำให้เขาต้องตายอย่างน่าอนาถ

“เฮ้อ”

หลิวชิงอวี่เหลือบมองเจ้าแห่งภูเขาเทียนหมางแวบหนึ่ง แม้ว่าเขาจะยอมเข้าร่วมกับภูเขาเทียนหมาง แต่เขาก็มิใช่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้าแห่งภูเขาเทียนหมาง

ตอนนี้ ในสายตาของเขา อีกฝ่ายไม่มีความหวังแล้ว

แม้ว่าเจ้าแห่งภูเขาเทียนหมางจะมีความสามารถสูงส่ง เขาก็ไม่อาจหาสิ่งของระดับกึ่งจักรพรรดิเซียนสิบชิ้นได้

หากเขาหาได้

เขาก็คงไม่เป็นเพียงเจ้าแห่งภูเขาเทียนหมาง

ในเมื่ออีกฝ่ายไม่มีความหวังแล้ว ตัวเขาเองก็ควรจะคิดถึงตนเองบ้าง เพราะเขาก็ได้รับมรดกยมโลกเช่นกัน หากเขาเป็นเจ้าแห่งยมโลกคนต่อไปเล่า

“ขอบังอาจถามผู้อาวุโส หากผู้น้อยต้องการก้าวหน้าขึ้นไปอีกขั้นเล่า”

หลิวชิงอวี่กล่าวอย่างสงบนิ่ง

ในสายตาของเขา เขาเกิดหลังจากยมโลกถูกทำลาย เพียงไม่กี่ปีก็บรรลุระดับราชันเซียน จากนั้นก็ฝืนลิขิตสวรรค์ กลับชาติมาเกิด

พรสวรรค์ของเขา เหนือล้ำกว่าเจ้าแห่งภูเขาเทียนหมาง

คาดว่าทรัพยากรที่เขาใช้ ย่อมน้อยกว่าเจ้าแห่งภูเขาเทียนหมาง

หากเขาสามารถก้าวหน้าขึ้นไปอีกขั้น ก็มิใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ เขายังสามารถรับเจ้าแห่งภูเขาเทียนหมางเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา

“เหมือนกับเขา”

หลี่อวิ๋นเหลือบมองหลิวชิงอวี่แวบหนึ่ง กล่าวอย่างไม่พอใจ

“เอ่อ”

ในชั่วขณะนั้น

หลิวชิงอวี่ตะลึงงัน

เป็นไปได้อย่างไร?

ในอดีต เขาเคยถูกขนานนามว่าเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของโลกเทพ จะใช้ทรัพยากรเท่ากับเจ้าแห่งภูเขาเทียนหมางได้อย่างไร

“ผู้อาวุโส ท่านคำนวณผิดพลาดหรือไม่”

หลิวชิงอวี่ถามอย่างไม่แน่ใจ

“หรือว่าเจ้าไม่เชื่อข้า?”

หลี่อวิ๋นหรี่ตาลง น้ำเสียงเย็นชา

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด