Chapter 66: แลกเปลี่ยน
การตัดสินใจของฉินหรานนั้นเป็นไปตามการเติบโตของค่าสถานะที่ดีที่สุดและพลังโจมตีของสกิล
[หลักการควบคุมร่างกายของอัศวินแห่งรุ่งอรุณ] อยู่บนสุดในรายการ ตามมาด้วย [การต่อสู้มือเปล่า] และ [อาวุธมีคม (กริช)], [อาวุธปืน (ปืนกลเบา)], [การหลบหลีก], [อำพราง], [ตามรอย] และสุดท้ายคือ [การเตะพื้นฐาน] ซึ่งถูกจำกัดด้วยระดับของ [หลักการควบคุมร่างกายของอัศวินแห่งรุ่งอรุณ]
[หลักการควบคุมร่างกายของอัศวินแห่งรุ่งอรุณ] เป็นสกิลหลักของฉินหราน ดังนั้นถ้ามันสามารถเพิ่มระดับได้เขาก็จะเพิ่ม ส่วน [การต่อสู้มือเปล่า] และ [อาวุธมีคม (กริช)] นั้นมีค่าสถานะที่เกี่ยวข้องเป็น พลังโจมตี, ความคล่องแคล่ว และพลังป้องกัน ซึ่งซ้ำซ้อนกัน ดังนั้นจะเพิ่มระดับสกิลใดอันหนึ่งฉินหรานจะให้ขึ้นอยู่กับอาวุธที่เขาจะหาได้ กริชหรือถุงมือเหล็ก
ฉินหรานเอียงไปทาง [อาวุธมีคม (กริช)] มากกว่า เพราะว่ามันถูกกว่า [การต่อสู้มือเปล่า] ถึง 1,000 คะแนน
ตามที่เขาคำนวนไว้ ต่อให้เขาเลือก [การต่อสู้มือเปล่า] ที่ราคาแพงกว่า เขาต้องจ่าย 25,500 คะแนน, 14 คะแนนสกิล และ 1 คะแนนสกิลระดับทอง
หลังจากขายอัญมณี เขาน่าจะมี 30,200 คะแนน, 14 คะแนนสกิล และ 1 คะแนนสกิลระดับทอง สำหรับฉินหราน นี่เป็นตัวเลือกที่ดีกว่า ที่ดีกว่าก็คือเขาจะยังมีคะแนนเหลือมากพอที่จะให้เลือกอาวุธได้อย่างอิสระมากขึ้น
ระเบิดที่มีตุนไว้อยู่นั้นถูกใช้ไปหมดระหว่างการต่อสู้กับพรีมุสแล้วเหมือนกัน เขาต้องซื้อมาตุนเพิ่ม หลังจากเห็นประสิทธิภาพโดดเด่นของระเบิดเขาก็รู้สึกติดใจของราคาแพงชิ้นนี้เข้าแล้ว แม้จะถูกกำหนดด้วยช่วงยุคสมัยของดันเจี้ยน ระเบิดก็ยังคงมีอำนาจทำลายล้างที่สูงมาก
แน่นอนว่ายังมีสกิลอีกสองอย่างคือ [อาวุธระเบิด (ลูกระเบิด)] และ [สะเดาะกุญแจ] ที่จำเป็นต้องเพิ่มระดับจากพื้นฐานเป็นระดับเริ่มต้นหรือระดับผู้มีฝีมือ
"ก็ยังขาดคะแนนสกิลอยู่นิดหน่อย" ฉินหรานลองคำนวณหลังจากทำการคัดเลือกสกิลแล้ว คะแนนนั้นยังพออยู่ แต่คะแนนสกิลยังไม่เท่าจำนวนที่ต้องการ
เขาเปิดกล่องข้อความและส่งข้อความหาลอว์เลส
"1 คะแนนสกิลใช้กี่คะแนนแลกเหรอ?"
"อย่างน้อย 3,000"
คำตอบของลอว์เลสทำให้เขาตะลึงไปเลย กระบวนความคิดชะงัก
ฉินหรานจับหน้าจอเศษอัญมณีทั้งเก้าชิ้นและส่งไปพร้อมราคาที่ต้องการโดยไม่ลังเล ลอว์เลสไม่ได้ตอบกลับในทันที เขาเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วจากนั้นกล่องข้อความของฉินหรานก็ได้รับข้อความรัว ๆ
....
ลอว์เลส: ไอ้น้อง! นี่นายได้อัญมณีเยอะแยะมาจากที่ไหนเนี่ย?
ลอว์เลส: นายไปบุกรังมังกรมาเหรอ?
ลอว์เลส: ฉันคิดว่านายเป็นแค่มือใหม่นี่? นายสู้กับมังกรไม่ได้หรอก!
ลอว์เลส: นายโชคดีฉิบหายเลยเพื่อน!
...
ข้อความแสดงความประหลาดใจเด้งขึ้นมารัว ๆ ไม่หยุดต่อจากภาพที่ฉินหรานส่งไป ลอว์เลสเดาได้ไม่ยากว่าฉินหรานเป็นมือใหม่จากคำถามเกี่ยวกับเกมใต้ดินก่อนหน้านี้ เขาเป็นแค่ไอ้หนุ่มโชคดีมาก ๆ คนหนึ่ง
ฉินหรานพิมพ์ตอบ "หยุดพูดมากน่า คุยธุระได้แล้ว"
ลอว์เลสพิสูจน์ตัวเองแล้วว่าเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งแต่หลังจากการแลกเปลี่ยนกับเขาหลายครั้ง ฉินหรานก็รู้ข้อเสียหนึ่งของเขาก็คือพูดมากชะมัด ถ้าเขาไม่หยุดลอว์เลสตอนนี้ก็อีกนานเลยกว่าจะได้คุยธุระกัน
...
ลอว์เลส: ฉันซื้อทั้งหมดนี่เองไม่ไหว!
ลอว์เลส: ฉันจะแนะนำนายให้คนคนหนึ่ง
ลอว์เลส: แล้วก็นายมีทับทิม 5 มรกต 3 ในกระเป๋า ราคาขึ้นกับว่านายจะขายแยกหรือขายรวม
2567: เท่าไหร่?
ลอว์เลส: ทับทิบ 5 เม็ด 12,000 คะแนน, 7 คะแนนสกิล
ลอว์เลส: มรกต 3 เม็ด 7,000 คะแนน, 4 คะแนนสกิล
ลอว์เลส: รอแป๊บนึงนะ ฉันไปติดต่อเพื่อนของฉันก่อน!
...
ลอว์เลสออกจากห้องสนทนาไป ฉินหรานยิ้มร่า 3,000 คะแนนที่เพิ่มมาทำให้เขามีตัวเลือกมากขึ้น
ความซื่อสัตย์ของลอว์เลสนั้นประทับใจฉินหรานมาก ความซื่อสัตย์เป็นคุณธรรมที่ควรมี
ส่วนความเชื่อถือ? มันยังเร็วไปที่จะพูดถึงเรื่องนี้
หลังจากนั้นครู่หนึ่งลอว์เลสก็เชิญผู้เล่นชื่อเล่นว่า แบล็กสมิธ เข้ามาในการสนทนา แล้วสร้างการสนทนาแบบกลุ่ม
...
ลอว์เลส: 2567 นายยื่นข้อเสนอให้แบล็กสมิธสิ!
ลอว์เลส: แบล็กสมิธ นี่คือคนที่ขาย [Tekken-II] ให้ฉันละ!
ลอว์เลส: อ้อ แบล็กสมิธ นายพลาดฉากที่ฉันเป่าไอ้มังกรซ่อนถ้ำนั่นลงนรกไปอ้ะ เป็นประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตเลยนะ!
ลอว์เลส: 2567 ถ้านายจะฝังอัญมณีใส่ไอเทม ถามแบล็กสมิธนะ เขาเป็นพ่อค้าที่เชื่อถือได้!
ลอว์เลส: แย่หน่อยที่มังกรซ่อนถ้ำนั่นมีสายเลือดมังกรเก่าแก่แค่นิดเดียว! มันก็แข็งแกร่งมากอ่ะนะแต่มันไม่ค่อยสะสมสมบัติล้ำค่าเหมือนมังกรอื่น ๆ เลยอ้ะ!
ลอว์เลส: อารมณ์เสีย!
...
ฉินหรานกดยื่นข้อเสนอให้แบล็กสมิธอย่างที่ลอว์เลสบอกเขาไว้โดยไม่สนใจข้อความบ่นอุบอิบของลอว์เลส
ทับทิบ 5 เม็ด 12,000 คะแนน, 7 คะแนนสกิล
มรกต 3 เม็ด 7,000 คะแนน, 4 คะแนนสกิล
บุษราคัม 1 เม็ด 2,000 คะแนน, 1 คะแนนสกิล
แบล็กสมิธเองก็ไม่สนใจการบ่นไร้สาระของลอว์เลสเหมือนกัน หลังจากแลกเปลี่ยนกับฉินหรานเรียบร้อย เขาก็ออกจากการสนทนาไป
ฉินหรานมอง 21,000 คะแนนกับ 12 คะแนนสกิลและส่งข้อความหาลอว์เลสว่าเขามองหากริชหรือถุงมือเหล็กมือขวา ระดับดีมากเป็นอย่างน้อย ราคาประมาณ 1,000 คะแนน เขาเกือบจะกดออกจากการสนทนาแล้ว เมื่อตอนที่ชั่งใจเล็กน้อย แล้วเพิ่มข้อความ "ระดับเวทมนตร์ก็ได้เหมือนกัน" แล้วส่งให้ลอว์เลส
ส่วนระดับหายากหรือระดับตำนาน? ฉินหรานไม่กล้าแม้แต่จะคิดถึง ถ้ามันมีอาวุธระดับนั้นในตลาด เขาก็คงรับราคาไม่ไหวอยู่ดี
...
เกมใต้ดิน ที่ไหนสักแห่ง
ลอว์เลสยังคงพิมพ์เล่าการต่อสู้ที่แสนน่าตื่นเต้นของเขาลงไปในห้องสนทนา ผ่านไปราว ๆ สิบข้อความ 2567 และแบล็กสมิธล้วนออกจากห้องสนทนา
"อะไรเล่า เจ้าพวกนี้! ไม่สนุกเลอ!" ลอว์เลสเริ่มโวยวายที่ 2567 และแบล็กสมิธไม่สนใจเขา เขาคร่ำครวญใส่สองคนอีกราว ๆ สิบนาที ทำราวกับว่าที่ทั้งสองคนชิงออกจากห้องสนทนาไปนั้นเป็นสิ่งที่ให้อภัยไม่ได้ เขาหยุดเมื่อมีชื่อหนึ่งในรายชื่อเพื่อนสว่างขึ้นมา
โม่เหนียน
ลอว์เลสมองชื่อที่ออนไลน์เข้ามาแล้วขมวดคิ้ว เขากับโม่เหนียนทั้งคู่เป็นผู้เล่นเบต้าตั้งแต่ระยะแรก ๆ ของเกม เขาไม่ชอบโม่เหนียนเพราะว่าโม่เหนียนเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้ แต่โม่เหนียนก็ช่วยเหลือลอว์เลสหลายครั้งพอให้เขาเพิ่มชื่อโม่เหนียนในรายชื่อเพื่อน
...
ลอว์เลส: อะไร??
โม่เหนียน: ลูกค้าคนหนึ่งของฉัน สตาร์เบค ต้องการเข้าดันเจี้ยนที่ห้า และเขาก็มองหาทีมที่เชื่อถือได้เพื่อการนั้น
ลอว์เลส: ฉันเป็นหมาป่าเดียวดาย
โม่เหนียน: แล้วแบล็กสมิธล่ะ?
ลอว์เลส: อย่าลากคนอื่นเข้ามาเกี่ยว!
โม่เหนียน: ถ้างั้น... หน้าใหม่โชคดีที่นายเคยพูดถึงล่ะ? เขาน่าจะแข็งแกร่งระดับหนึ่งเลย แถมยังสามารถดึงค่าเฉลี่ยจำนวนครั้งลงดันเจี้ยนลงได้ด้วย! น่าจะเป็นสมาชิกทีมที่ดีที่สุดเท่าที่หาได้เลย!
ลอว์เลส: ฉันบอกว่า อย่าลากคนอื่นเข้ามาเกี่ยว!
โม่เหนียน: นายก็รู้ว่าฉันให้ค่าตอบแทนดีใช่ไหม? ทำไมนายไปไปถามหน้าใหม่นั่นให้ฉันหน่อยล่ะ? ยังไงซะ นายก็ให้คำตอบแทนเขาไม่ได้ใช่ไหม?
...
ลอว์เลสพูดไม่ออกเมื่อเห็นประโยคสุดท้ายของโม่เหนียน เขารู้ว่าโม่เหนียนจะยื่นข้อเสนอที่ 2567 ไม่สามารถปฏิเสธได้ แถมยังเป็นอย่างที่โม่เหนียนพูด ลอว์เลสปฏิเสธในนามของ 2567 ไม่ได้
"ไอ้คนเฮงซวยเอ๊ย!" เขาสบถเงียบ ๆ
