บทที่ 88 ฉันผิดแล้ว แต่ครั้งหน้าฉันก็ยังกล้าอีก
บทที่ 88 ฉันผิดแล้ว แต่ครั้งหน้าฉันก็ยังกล้าอีก แรงที่ปะทะมาทำให้ไป๋อวี้เกือบจะเปิดการทิ้งเงาของวิญญาณโดยสัญชาตญาณ และในขณะเดียวกันเขาก็ปล่อยแรงทั้งหมดลงไปที่ปลายเท้า ปึ้ง! พื้นที่สำนักงานยุบลงเล็กน้อย ถ้าปูด้วยกระเบื้องมันคงจะแตกออก ไป๋อวี้มองไปที่ชายหนุ่มคนนั้น อีกฝ่ายก็หันมามองเขาเช่นกัน ชายหนุ่ม...
