บทที่ 439 เป้าหมายแห่งการวิพากษ์วิจารณ์!

"แล้วไงถ้าเป็นดาบยี่สิบสาม ต่อหน้าแฟนฉัน เขาก็แค่แบบนี้..."

เสียงอันดังของอาไลแทรกซึมเข้าสู่หูของทุกคนที่อยู่ในที่นั้น

เมื่อรวมกับท่าทางที่ดูหมิ่นอย่างรุนแรงของเธอ ความกระตือรือร้นของผู้ชมและผู้เข้าแข่งขันก็ถูกจุดขึ้นในทันที

ส่วนใหญ่ในหมู่พวกเขาคือคนที่ดูเพื่อความสนุกและไม่สนใจอะไร

ในการแข่งขันอัจฉริยะทุกครั้งที่ผ่านมา มีคนแบบนี้มากที่สุด

ทุกครั้งที่มีเรื่องใหญ่และน่าตื่นเต้นแบบนี้เกิดขึ้น คนพวกนี้จะเป็นกลุ่มแรกที่เริ่มจุดชนวน

"เก๋อ ชูฮั่น นายได้ยินไหม? อาไลบอกว่านายเป็นแบบนี้ต่อหน้าแฟนของเธอ" ชายคนที่พูดเลียนแบบท่าทางของอาไลและชูนิ้วกลาง

"เก๋อ ชูฮั่น นายได้ยินไหม? อาไลบอกว่าแฟนของเธอกำลังจะแทงนายด้วยนิ้วกลางของเขา นายพร้อมหรือยัง?"

ชายคนหนึ่งลุกขึ้นยืน ตบก้นตัวเองและตะโกนอย่างตื่นเต้น

"เก๋อ ชูฮั่น นายได้ยินไหม? อาไลบอกว่านายไม่สามารถรับมือกับการโจมตีสองครั้งจากแฟนของเธอได้!"

"พี่ชูฮั่น นายน่าอายจังเลย ฉันทนไม่ไหวแล้ว!"

"พี่ชูฮั่น เอาให้ตายไปเลยไอ้หนุ่มหน้าตาดีคนนั้น ให้มันรู้ซะว่า PG ของนายไม่ได้ง่ายๆ อย่างนั้น"

...

เมื่อได้ยินคำเยาะเย้ยต่างๆ เก๋อ ชูฮั่นหลับตาแน่นและปากของเขากระตุก ราวกับว่าเขากำลังเป็นโรคลมชัก

นึกถึงภาพของตัวเองที่หันหลังให้กับทุกชีวิตที่ฉายอยู่บนจอแสง เก๋อ ชูฮั่นที่แบกรับภาระของไอดอลอย่างหนักหน่วง ไม่ยอมปล่อยวางในที่สุด

เขาหายใจลึกและเพิกเฉย

อย่างไรก็ตาม อาไลที่ได้จุดชนวนไปแล้วจะปล่อยให้เขาไปง่ายๆ ได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้น เป้าหมายของอาไลในการพูดแบบนี้ไม่ใช่เพียงแค่ทำให้เก๋อ ชูฮั่นโกรธเท่านั้น

สิ่งที่อาไลต้องการทำคือผลักดันชิน เฟิงไปสู่ตำแหน่งที่ทุกคนเกลียดและทำให้ชิน เฟิงเป็นศัตรูของทุกคน

และอัจฉริยะอันดับหนึ่งของคนรุ่นใหม่ในภูเขากอเล่อคือเก๋อ ชูฮั่น

มันเป็นเพียงหนึ่งในบรรดาผู้ชายที่ถูกเลือกมาเป็นเครื่องมือโดยอาไล

เมื่อพูดถึงคนที่เป็นเครื่องมือ อาไลมักจะรักษาทัศนคติที่ไม่ยอมแพ้จนกว่าจะหมดแรง

"ผู้ชายที่เสแสร้งและหน้าซื่อใจคด เขาไม่มีทักษะของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ ความโอ่อ่าของจักรพรรดิก็ดีอยู่หรอก เขาไม่ได้มีวุฒิภาวะ มั่นคง และเข้าถึงง่ายเหมือนแฟนของฉันเลย"

หลังจากที่อาไลพูดจบ บรรยากาศในสนามก็ถูกยกระดับขึ้นทันที

เสียงของกองไฟดังขึ้นทุกที่ แม้แต่ผู้เข้าแข่งขันที่กำลังทดสอบบนแท่นสูงก็เข้าร่วมด้วย

เมื่อได้ยินเสียงอึกทึกในหู ชิน เฟิงรู้สึกสับสนมาก

หากเขายังไม่สามารถเดาเจตนาของอาไลได้ในตอนนี้ เขาก็ไม่จำเป็นต้องวนเวียนอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยเลือดนี้อีกต่อไป

'เธอจัดการให้ฉันได้รับบันทึกหมายเลข 1 แล้วก็คอยตำหนิตัวเอง ผู้หญิงคนนี้ต้องการให้ฉันเป็นศัตรูของทุกคน'

'ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องนี้ไม่ได้ทำด้วยความคิดชั่ววูบอย่างแน่นอน ฉันคงวางแผนมาก่อนที่จะมาถึงเมืองเชียนหลง'

'ไม่อย่างนั้น การแข่งขันสำหรับรายชื่ออัจฉริยะซึ่งจัดขึ้นทุกห้าสิบปีคงไม่ได้เริ่มขึ้นในเวลานี้ และเด็กหนุ่มชื่ออาเฉิงคนนั้นก็คงไม่ได้รอฉันอยู่ที่ขอบของชุดเทเลพอร์ต และไม่ได้พาฉันไปที่มหาวิทยาลัย โรงประมูลรีกัล และโรงแรมรีกัล!'

'อืม? แม้แต่การรู้แจ้งครั้งก่อนของฉันก็ถูกจัดการโดยคนพวกนี้!' (หลิน ฉู่เสวียร้องไห้และเป็นลมในห้องน้ำ)

'คุณตาเทียนจี้? จุดประสงค์ของคุณในการจัดการแบบนี้คืออะไร?'

'ไม่ว่าจะอย่างไร ฉันจะดูแลตัวเองตอนนี้ที่ฉันมาแล้ว อย่างไรเสีย นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันกลายเป็นศัตรูของทุกชีวิต'

...

เมื่อชิน เฟิงคิดถึงเรื่องนี้ ผู้ชายอีกคนที่ถูกเลือกเป็นเครื่องมือโดยอาไลก็ปรากฏตัวขึ้น

"หมายเลข 178 สมาชิกใหม่ในรายชื่อที่กำลังเติบโต ไป๋ เหม่ยเฟย"

"ระดับสูงสุดที่เก้า หอคอยพลังน้ำแข็งดำระดับยี่สิบสอง!"

หลังจากแนะนำระดับของไป๋ เหม่ยเฟยอย่างสั้นๆ อาไลก็พูดอะไรบางอย่างที่น่าเชื่อถือมากขึ้น

"ทำไมเขาถึงเป็นขยะแบบนี้อีกล่ะ? มันน่าอายจริงๆ ที่มีขยะแบบนี้มาต่อต้านแฟนฉัน"

ครั้งนี้ เสียงของอาไลไม่ได้ดังมาก ราวกับว่าเธอกำลังพึมพำ

อย่างไรก็ตาม ผู้ที่สามารถเข้าร่วมการต่อสู้เพื่อคนอัจฉริยะต้องอยู่ในระดับที่เก้าเป็นอย่างต่ำ

ตราบใดที่พวกเขาเต็มใจ เสียงของยุงที่ดังเท่าเสียงจิ้งหรีดก็สามารถเอาชนะฮ่งจงต้าลู่ได้

"ฮ่าๆๆ ไป๋ เหม่ยเฟย นายก็ถูกอาไลคนนั้นเยาะเย้ยเหมือนกัน"

ข้างๆ ไป๋ เหม่ยเฟย เฉิน โม่ ซึ่งเป็นคนใหม่ในโลกนี้เช่นกันและอยู่ในอันดับที่สามของรายชื่อที่กำลังเติบโตพูดขึ้น

"นายคิดว่านายจะหนีพ้นคำเยาะเย้ยของอาไลคนนั้นได้เหรอ? แค่รอไปเถอะ คงถึงคิวนายในไม่ช้า"

"ฉันรู้ อาไลคนนั้นดูเหมือนจะไม่ใช่คนไร้ความสำคัญขนาดนั้น เมื่อเธอเลือกที่จะทำให้หมายเลข 1 เป็นเป้าหมายของการวิพากษ์วิจารณ์ของสาธารณชน เธอจะปล่อยฉันไปได้อย่างไร?"

พูดแบบนี้แล้ว เฉิน โม่ก็ตบอกตัวเอง

"สุดท้ายแล้ว ฉันก็เป็นอัจฉริยะ!"

เธอขมวดคิ้วใส่เฉิน โม่และอยากจะหนีออกห่างจากปากกาชั่วร้ายนี้

แต่ในขณะนั้น เฉิน โม่ก็ดึงเขากลับมา

"เมื่อมีอะไรผิดปกติ ต้องมีตัวประหลาด เราร่วมมือกันครั้งนี้และฆ่าหมายเลขหนึ่งก่อนไหม"

"ฮ่าๆ ได้ ตราบใดที่นายไม่มารบกวนฉัน ฉันเห็นด้วยกับทุกอย่างที่นายพูด"

"โอเค ตกลงตามนี้! หลังจากที่เราฆ่าเขา เราค่อยมาแยกแยะกัน"

...

"หมายเลข 97 สมาชิกใหม่ในรายชื่อที่กำลังเติบโต ไป๋ เหม่ยเฟย"

"ระดับสูงสุดที่เก้า เชี่ยวชาญเงาปีศาจกินวิญญาณในสนามภายใน และมีพลังแห่งการทำลายล้างระดับ 19"

"นายช่างเป็นขยะอะไรเช่นนี้ ปีนี้รายชื่ออัจฉริยะเป็นอะไรไป? อัจฉริยะ ที่เรียกว่าอัจฉริยะน่ะเหรอ อาจจะเป็นเพราะพวกเขาตกใจหนีไปเมื่อได้ยินว่าแฟนฉันกำลังจะมาเข้าร่วมหรือเปล่า"

เสียงของอาไลระเบิดในหูของทุกคนอีกครั้ง และพลังของการเติมเชื้อไฟก็เพิ่มขึ้นอีก

แม้ว่าชิน เฟิงจะยอมรับอนาคตอันใกล้ที่จะกลายเป็นศัตรูของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดแล้ว แต่ในขณะที่ได้ยินเสียงของอาไล ชิน เฟิงก็ยังคงมีแรงผลักดันที่จะฉีกอาไลทั้งเป็น

...

"หมายเลข 8 เมืองหวังโหย่ว ซง ไป่ชู!"

"ระดับสูงสุดที่เก้า หอคอยหยกจักรพรรดิยี่สิบสามสวรรค์!"

"ทำไมยังเป็นขยะแบบนี้อีก อืม" อาไลรู้สึกรังเกียจมาก

คณะผู้แทนเมืองหวังโหย่ว

นายดูหมิ่นขุนนางและตาย ชายชราที่คอยปกป้องซง ไป่ชูหน้าแดงและกำลังจะก้าวออกไปโต้เถียงกับอาไล ถามอาไลว่าเขามีคุณสมบัติอะไรถึงพูดว่านายน้อยของเขาเป็นขยะ

"ลุงซง กลับมาเถอะ อย่าไปโต้เถียงกับผู้หญิงบ้านั่น"

"นายท่าน! ท่านอาจจะไม่สนใจ แต่ข้าสนใจนะ ท่านเป็นโอรสองค์เดียวของจักรพรรดิ ถ้าท่านถูกดูหมิ่น หน้าตาของจักรพรรดิจะอยู่ที่ไหน?"

"นายท่าน อย่าห้ามข้าเลย วันนี้ไม่ว่าจะพูดอะไร ข้าจะฉีกปากของอาไลคนนั้นให้ได้"

ซง ไป่ชูดึงมือกลับและพูดเบาๆ:

"เบื้องหลังอาไลคือคุณตาเทียนจี้"

"แล้วไงถ้าเป็นคุณตาเทียนจี้ ข้าฆ่าอาไล เขาจะทำอะไรข้าได้!"

"เบื้องหลังคุณตาเทียนจี้คือไป่ อวี้โหลว"

"อะไรนะ? ไป่ อวี้โหลวยังมีชีวิตอยู่เหรอ? ไม่ได้บอกว่าเขาตายไปแล้วหรือ?"

"เอ่อ นายท่าน ท่านกระหายน้ำหรือไม่ ทาสแก่..."

ซง ไป่ชูยิ้มอย่างอ่อนโยน:

"กระแสมาแล้ว เมื่อพวกเขาต้องการสร้างแรงผลักดันให้กับชายหนุ่มคนนั้น เราก็ควรจะตามไปและเติมเชื้อไฟด้วย"

"ด้วยวิธีนี้ เราไม่เพียงแต่จะสนองความปรารถนาของไป่ อวี้โหลวและขายความโปรดปรานให้กับเขา แต่ยังสามารถเหยียบย่ำคนๆ นั้นเพื่อไปถึงจุดสูงสุดและยึดจุดยืนได้ด้วยการอาศัยลมหนาวนี้"

(จบบท)