บทที่ 25 เรียกฉันว่าราชาปืน

บทที่ 25 เรียกฉันว่าราชาปืน

ค่ายฝึกทีมเสือบิน

สนามยิงปืน

“ติง—!”

เป็นเสียงเตือนจากระบบ หลี่เอ้อร์รู้ตัวทันที หูตั้งขึ้นและรออย่างเงียบๆ

ผ่านไปหนึ่งนาที

ผ่านไปสิบ นาที

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง

หลี่เอ้อร์ยืนอยู่กลางแดดร้อนจัดจนเกือบละลาย ระบบก็ยังคงนิ่งเหมือนเครื่องค้าง หลังจากมีเสียง “ติง” แค่ครั้งเดียวก็ไม่มีอะไรอีก

หลี่เอ้อร์คิดในใจว่า "..."

หลี่เอ้อร์เริ่มทนไม่ไหวแล้ว กำลังจะเดินไปใต้ร่มเพื่อพักผ่อน แต่ทันใดนั้นเสียงเตือนจากระบบก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ติง—! ทักษะการยิงพัฒนาเป็นระดับ 31 คะแนน เข้าสู่ขั้นเริ่มต้น ได้รับรางวัลการเสริมประสิทธิภาพปืน +1”

หลี่เอ้อร์ดีใจมาก กระสุนในปืนเหลืออีกแปดนัด หลี่เอ้อร์ยกปืนขึ้นด้วยความตื่นเต้น ค่อย ๆ เล็งไปที่เป้าหมาย

“ปัง—!”

สิบแต้ม

เล็งอีกครั้ง ปรับจุดยิง เช็คตำแหน่ง แล้วลั่นไก

“ปัง—!”

สิบแต้ม

เล็ง ปรับจุด เช็คตำแหน่ง แล้วลั่นไกอีกครั้ง

“ปัง—!”

สิบแต้มอีกแล้ว

หลี่เอ้อร์ยิงจนครบทั้งแปดนัดในแม็กกาซีน ทำได้หกครั้งเต็มสิบแต้ม และอีกสองครั้งได้เก้าแต้ม

“โอ้โห แค่เพิ่งก้าวเข้าสู่ขั้นเริ่มต้นก็เก่งขนาดนี้แล้ว ฉันจะไม่กลายเป็นราชาปืนหรือไงเนี่ย ว้าว เริ่มต้นก็เทพแล้ว เจ๋งสุดๆ!” หลี่เอ้อร์พูดกับตัวเองอย่างกระตือรือร้น ก่อนจะหมุนตัวไปด้วยความดีใจ โดยไม่ได้สังเกตเลยว่าฝีมือการยิงของเขามีปัญหาอะไร

หลี่เอ้อร์เงยหน้ามองท้องฟ้า เวลายังไม่ดึก บนโต๊ะยังมีกระสุนเหลืออยู่อีกห้าสิบกว่านัด หลี่เอ้อร์เลยเติมกระสุนในปืนและตั้งใจว่าจะยิงให้หมดก่อนกลับ

หลี่เอ้อร์คนนี้เริ่มฝึกปืนด้วยความมุ่งมั่น ตั้งแต่แรกไม่ได้ชอบปืนจริงๆ แต่พอยิ่งฝึกไปก็เริ่มชอบมันมากขึ้น ตอนนี้ถ้าไม่ได้ยิงสักหน่อยเขาก็รู้สึกแปลกๆ

“ปัง—ปัง—ปัง—ปัง—ปัง”

ครูฝึกปืนได้ยินเสียงหลี่เอ้อร์ยิง เขาสังเกตเห็นว่าหลี่เอ้อร์เริ่มยิงเร็วขึ้นมาก ครูฝึกปืนยอมรับว่าหลี่เอ้อร์ยิงแม่นพอตัว อย่างน้อยในการยิงเป้าหมายที่อยู่ห่างห้าสิบเมตร ฝีมือของเขายังแม่นยำมาก แต่ปัญหาคือหลี่เอ้อร์ยิงช้าเกินไป หลังจากเล็งเขาจะต้องใช้เวลาปรับจุดยิง ซึ่งถ้าเป็นการต่อสู้กับโจรในสถานการณ์จริง เวลานี้ก็เพียงพอให้เขาถูกยิงสามครั้งแล้ว

แน่นอนว่า ถ้าหลี่เอ้อร์ไปเป็นสไนเปอร์เขาจะผ่านเกณฑ์แน่ แต่ระยะห้าสิบเมตรสำหรับสไนเปอร์นั้นดูจะตลกเกินไปหน่อย

เมื่อทักษะการยิงของหลี่เอ้อร์ก้าวเข้าสู่ขั้นเริ่มต้น การฝึกปืนด้วยการใช้กระสุนธรรมดาเพื่อเพิ่มคะแนนทักษะก็เริ่มยากขึ้น หลี่เอ้อร์ยิงจนกระสุนห้าสิบกว่านัดหมด ทักษะการยิงก็ยังคงอยู่ที่ 31 คะแนน ไม่เพิ่มขึ้นแม้แต่แต้มเดียว

“หลี่เอ้อร์ นี่เธอ” ไป่อันหนี รออยู่ที่ทางเดินที่หลี่เอ้อร์ใช้ประจำ โยนเครื่องดื่มเย็นมาให้เขา

“ฮ่าๆ! ขอบใจมาก!” หลี่เอ้อร์รับเครื่องดื่มมาอย่างรวดเร็ว แล้วรีบเปิดขวดกระดกดื่มด้วยความกระหาย อากาศวันนี้ร้อนเกินไป

“พวกเธอเลิกฝึกเร็วจัง?” หลี่เอ้อร์ถาม ข้อมือของเขาพังตั้งแต่ครั้งที่แล้วก็เลยไม่ได้ซื้อใหม่ แต่ดูจากท้องฟ้าก็พอรู้ได้ว่าเวลายังไม่สายมาก

ไป่อันหนีส่ายหน้า “พรุ่งนี้จะมีครูฝึกหญิงจากอินเตอร์โพลมาสอนพวกเรา ‘ไป่อันหนี’ เรื่องการใช้ปืน ครูฝึกหูเลยให้เลิกฝึกก่อนเวลา”

“อินเตอร์โพลเหรอ?” หลี่เอ้อร์ขมวดคิ้วคิด ‘ไป่อันหนี’ ดูมานานเกินไปจนจำไม่ค่อยได้ แต่จำได้ลางๆ ว่าใน ‘ไป่อันหนี’ มีตำรวจหญิงต่างชาติที่เก่งมากอยู่คนหนึ่ง

“ใช่ ฉันได้ยินคนในทีมเสือบินบอกว่าเธอฝึกยิงปืนทุกวัน เธอต้องยิงปืนเก่งแน่ๆ สอนฉันหน่อยสิ!” ไป่อันหนีพูดด้วยรอยยิ้มหวาน

สีหน้าของหลี่เอ้อร์แข็งค้าง

“ใครบอกเธอ?”

“โจวซิงซิง!” ไป่อันหนีพูดอย่างตรงไปตรงมา

“โจวซิงซิง ฉันจะฆ่าแก!” หลี่เอ้อร์ยิ้ม แต่ในใจด่าหยาบคายเต็มที่

“พยายามแล้วจะเก่งขึ้น? นั่นมันเป็นเรื่องโกหกที่เด็กๆ เชื่อกัน จริงๆ แล้วฝีมือยิงปืนของฉันแย่จนเธอนึกไม่ถึงเลยล่ะ ฉันกลัวว่าจะโดนคนหัวเราะเยาะ ก็เลยแอบฝึกเองเงียบๆ” หลี่เอ้อร์พูดอย่างจริงจัง แล้วทำท่ามองซ้ายขวา “มีแค่เธอที่รู้เรื่องนี้ เก็บเป็นความลับให้ฉันด้วย ฉันกลัวจะอายจนไม่กล้าเจอหน้าใคร”

“หา???” ไป่อันหนีทำหน้างง

“ไม่ต้องห่วง ปากฉันแน่นเหมือนโถทองคำ” ไป่อันหนีพูดอย่างจริงจัง แล้วคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อว่า “จริงๆ แล้วฝีมือยิงปืนของฉันก็ไม่เลวหรอก งั้นฉันสอนเธอแทนดีกว่า!”

“หา???” คราวนี้หลี่เอ้อร์งงเป็นไก่ตาแตก

ความซวยเกิดจากตัวเองล้วนๆ เรื่องนี้ใช้ได้กับเขาเลย

“ไป่อันหนี จริงๆ แล้วฉันไม่ใช่คนดีอะไรหรอกนะ” หลี่เอ้อร์รีบเปลี่ยนเรื่อง พร้อมถามคำถามที่ทำให้เขาคิดหนักมาหลายวัน

“ฉันรู้อยู่แล้ว แม่ของฉันบอกว่า ผู้ชายสิบคนเก้าคนเลวนะ ส่วนอีกคนกำลังจะกลายเป็นคนเลว” ไป่อันหนีพูดพร้อมยิ้มหวาน

หลี่เอ้อร์คิดในใจ “...แม่ของเธอเก่งจริงๆ!”

ไป่อันหนีมองหลี่เอ้อร์ที่ทำหน้าเหมือนคนท้องผูกแล้วยิ้มอย่างร่าเริง “คืนนี้เราไปเล่นโรลเลอร์สเก็ตกันนะ!”

“ไม่ไป!” หลี่เอ้อร์ตอบปฏิเสธทันที ในฐานะว่าที่ราชาแห่งนักฆ่าในอนาคต เขาจะไม่ยอมให้ความรู้สึกมาผูกมัดเด็ดขาด

กฎข้อแรกของนักฆ่าคือ ห้ามปล่อยให้ผู้หญิงมาผูกมัดตัวเอง

“ไปเถอะ!” ไป่อันหนียังคงคะยั้นคะยอ

“ไม่ไป!” หลี่เอ้อร์ตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว ความจริงแล้วเวลาที่เขาเอาจริงขึ้นมาก็จะมีลักษณะเหมือนนักฆ่าระดับสูงจริงๆ

หลี่เอ้อร์ไม่เคยคิดเลยว่า เพิ่งเมื่อวานที่เขาเพิ่งโม้กับไป่อันหนีว่า ฝีมือการยิงปืนของเขาห่วยแค่ไหน วันนี้ทีม ‘ไป่อันหนี’ ก็จะมีการแข่งขันยิงปืนอย่างเป็นทางการกับทีมเสือบินแล้ว

“หลี่เอ้อร์ ยืนงงอะไรอยู่ รีบเตรียมตัวได้แล้ว อีกสักพักก็ถึงคิวเธอ ครูฝึกหลัวคนนี้มาจากอินเตอร์โพลเลยนะ อย่าให้พวกเราต้องขายหน้าทีมตำรวจฮ่องกง อย่างน้อยก็ต้องยิงโดนเป้าบ้าง” ครูฝึกเจี้ยนพูดอย่างกังวล

ไป่อันหนียืนอยู่ข้างหลังอู๋เฟยเฟย ส่งยิ้มให้หลี่เอ้อร์พร้อมยกมือทำสัญลักษณ์ ‘วี’ อย่างร่าเริง รอบต่อไปก็ถึงคิวเธอแล้ว และเธอกำลังจะได้แข่งขันกับหลี่เอ้อร์

“ปัง—ปัง—ปัง—ปัง—ปัง”

ครูฝึกหลัวจากอินเตอร์โพลยืนมองผลคะแนนการยิงปืนบนเป้าอย่างส่ายหัว ในความเป็นจริง ทีมตำรวจฮ่องกงไม่ค่อยให้ความสำคัญกับการฝึกยิงปืนเท่าไร ซึ่งครูฝึกหลัวก็เข้าใจดีอยู่แล้ว แต่เธอก็ไม่คาดคิดว่า แม้กระทั่งทีมตำรวจระดับยอดฝีมืออย่างทีมเสือบินยังมีฝีมือยิงปืนที่ธรรมดามาก

“หลี่เอ้อร์ เธอมั่นใจไหมว่าจะชนะไป่อันหนีได้? ฉันลงพนันหมดตัวแล้วนะว่าเธอจะชนะ”                  โจวซิงซิงที่อยู่ข้างหลังหลี่เอ้อร์พูดกระซิบถามอย่างกังวล

“หา? ใครเปิดให้แทงพนัน? ฉันยังลงเดิมพันทันอยู่ไหม?” หลี่เอ้อร์ถามอย่างตกใจ

“หลัวหนานกวงเป็นคนเปิดโต๊ะรับแทง ไป่อันหนีอาจจะยอมปล่อยเธอชนะก็ได้ เพราะเธอคงไม่ยอมยิงเธอเต็มที่หรอก ถ้าเธอถึงกับแพ้ทั้งที่มีการปล่อยน้ำล่ะก็…” โจวซิงซิงพูดพร้อมมองไปที่ทีม ‘ไป่อันหนี’ ไป่อันหนีเป็นคนตรงไปตรงมา ใครๆ ในทีมเสือบินและทีม ‘ไป่อันหนี’ ต่างก็รู้ว่าเธอแอบชอบหลี่เอ้อร์คนที่ทุกคนมองว่าเป็น “คนขี้แพ้”

“บ้าเอ๊ย ทำไมไม่บอกฉันเร็วกว่านี้!” หลี่เอ้อร์พูดพร้อมหยิบเงินสองพันหยวนจากกระเป๋ากางเกง “เอาไปลงให้ฉันด้วย”

“หา? แต่เธอห้ามแทงข้างตัวเองแพ้นะ” โจวซิงซิงพูดหน้าดำคร่ำเครียด “เธอคิดว่าหลัวหนานกวงจะโง่เหรอ?”

“แทงว่าฉันชนะสิ! โจวหมูบ้า” หลี่เอ้อร์ด่าหยาบอย่างเบาๆ

“แบบนี้ก็ยังพอไปวัดไปวาได้!” โจวซิงซิงรับเงินจากหลี่เอ้อร์ แล้วส่งไปให้หลัวหนานกวงที่รับแทงเดิมพันอย่างเงียบๆ

ในการแข่งขันยิงปืน ทุกคนจะได้ยิงคนละหกนัด

ตู๋เต๋อเหว่ยยิงครบแล้ว ผลคือยิงเข้ากลางเป้าสิบแต้มหนึ่งนัด เก้าแต้มสองนัด และแปดแต้มสามนัด เป็นคะแนนที่ดีที่สุดของทีมเสือบินในตอนนี้ฝ่ายของทีม ‘ไป๋หว่านฮัว’ ที่มีทักษะการยิงปืนดีที่สุดคือ หุ้ยอิงหง เธอยิงได้เก้าคะแนนสี่นัดและแปดคะแนนอีกสองนัด ซึ่งเป็นคะแนนที่ค่อนข้างคงเส้นคงวา

ถึงคิวของหลี่เอ้อร์และไป่อันหนีที่จะขึ้นแข่งแล้ว

แม้ว่าหลี่เอ้อร์จะรู้สึกว่าการเอาชนะไป่อันหนีไม่ใช่เรื่องยาก แต่เพื่อความปลอดภัยไว้ก่อน เพราะเงินสองพันหยวนไม่ใช่เงินเล็กน้อย หลี่เอ้อร์จึงส่งยิ้มที่เขาคิดว่าหล่อที่สุดไปให้กับไป่อันหนี หวังใช้แผน "หลอกด้วยความงาม"

ใบหน้าของไป่อันหนีขึ้นสีแดง เธอไม่รู้ว่าความรักนั้นทำให้จิตใจยุ่งเหยิงแค่ไหน หลี่เอ้อร์ใช้แผนนี้ได้ผลจริงๆ เธอไม่ค่อยเห็นหลี่เอ้อร์ยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยนเช่นนี้ ทำให้หัวใจของไป่อันหนีเต้นไม่เป็นจังหวะ และส่งผลกระทบต่อความสามารถในการยิงของเธอแน่นอน

“ฮึ่ม!” ครูฝึกหูมองหลี่เอ้อร์ด้วยความโกรธ เธอคิดว่าหลี่เอ้อร์ช่างเจ้าเล่ห์และไร้ยางอายจริงๆ

แต่ครูฝึกเจี้ยนกลับยกนิ้วโป้งให้หลี่เอ้อร์อย่างลับๆ

“ปัง!” ไป่อันหนียิงนัดแรกด้วยความประหม่า

ใบหน้าของครูฝึกหูกลายเป็นสีดำสนิท นัดแรกของไป่อันหนีหลุดจากเป้าหมายทันที ความประหม่าทำให้เธอยิงไม่ดี หรือไม่ก็เธออาจจะตั้งใจยอมให้หลี่เอ้อร์ชนะ

ถึงคราวของหลี่เอ้อร์

หลี่เอ้อร์หยิบผ้าเช็ดปากออกมาอย่างระมัดระวังเพื่อเช็ดคราบเหงื่อที่จับอยู่ที่ด้ามปืนจากคนก่อนหน้า จากนั้นจึงจับปืนเปล่าก่อนจะเริ่มเล็งหลายครั้งเพื่อซ้อมเป้า แล้วค่อยใส่กระสุนลงในปืน

“หลี่เอ้อร์ อย่าประหม่าไปล่ะ!” ไป่อันหนีที่ไม่รู้ว่าตัวเองโดนหลี่เอ้อร์หลอก ยังหันมากังวลแทนเขา

“ซวยแล้ว! ฉันไม่น่าไปรับเดิมพันของหลี่เอ้อร์เลย หมอนั่นต้องมีอะไรกับไป่อันหนีแน่ๆ ไม่มีทางที่ใครจะไม่เอาคนสวยๆ ไป่อันหนีสวยขนาดนั้น จะให้หมอนั่นชนะง่ายๆ แน่ๆ คราวนี้พังแน่!” หลัวหนานกวงบ่นอย่างหัวเสีย เมื่อเห็นไป่อันหนียิงพลาดในนัดแรก

“มันก็ไม่แน่หรอก หลี่เอ้อร์อาจจะยิงพลาดก็ได้” ตู๋เต๋อเหว่ยที่ยืนอยู่ท้ายแถวกับหลัวหนานกวงแสยะยิ้มออกมา

“ไม่น่าจะใช่!” หลัวหนานกวงก็หวังว่าหลี่เอ้อร์จะพลาดเหมือนกัน ทีมเสือบินแพ้ทีมไป๋หว่านฮัวไม่เป็นไร แต่ที่สำคัญคือเขาไม่อยากเสียเงิน

“พนันกับนายสักสองร้อย เอาว่าหลี่เอ้อร์ยิงนัดนี้ไม่เข้าหกคะแนนแน่ๆ” ตู๋เต๋อเหว่ยที่เห็นหลี่เอ้อร์กำลังเช็ดปืนอย่างตื่นเต้นรู้สึกว่าหลี่เอ้อร์ยิงไม่เก่งแน่นอน

หลัวหนานกวงที่ก็ไม่มั่นใจในฝีมือของหลี่เอ้อร์รับพนันทันที “เอ้า ฆ่าเลย!”

หลี่เอ้อร์เริ่มเล็งปืนแล้ว

ครูฝึกหลัวจากอินเตอร์โพลเห็นท่าจับปืนของหลี่เอ้อร์ก็พยักหน้าอย่างพอใจ ในบรรดาคนที่มายิงปืนทั้งหมด ท่าจับปืนของหลี่เอ้อร์เป็นท่าที่ถูกต้องที่สุด

หลี่เอ้อร์เล็ง ปรับ จัดระเบียบ

ยิง!

“ปัง!”

หลี่เอ้อร์ยืนถือปืนแน่นิ่ง

“สิบคะแนน!” โจวซิงซิงตะโกนขึ้นด้วยความตื่นเต้น หมอนั่นดูจะตื่นเต้นมากกว่าหลี่เอ้อร์ซะอีก เขาเองก็เดิมพันให้หลี่เอ้อร์ชนะ นัดนี้หลี่เอ้อร์นำไป่อันหนีสิบคะแนนเต็ม

“เยส!” หลัวหนานกวงหัวเราะเสียงดัง ก่อนจะคว้าเงินสองร้อยจากมือของตู๋เต๋อเหว่ย

แต่พอเวลาผ่านไป 0.8 วินาที หลัวหนานกวงก็หยุดชะงัก “บ้าเอ๊ย หลี่เอ้อร์เก่งขนาดนี้เลยเหรอ? ฉันคงไม่ต้องเสียสองพันให้หมอนั่นใช่ไหม?”

หลัวหนานกวงที่เพิ่งหัวเราะไปเมื่อครู่นี้รู้สึกหนาวเย็นขึ้นมาในทันที

ไป่อันหนีหันมองเป้าหมายที่โดนยิง แล้วหันมองหลี่เอ้อร์ด้วยความตกตะลึง

“หลี่เอ้อร์ นายหลอกฉันอีกแล้ว!” ไป่อันหนีรู้สึกดีใจที่หลี่เอ้อร์ยิงแม่น แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกเสียใจที่โดนหลี่เอ้อร์หลอก ความรู้สึกเธอคละเคล้าไปหมด

“ฟลุคๆ” หลี่เอ้อร์ยิ้มอย่าง ‘ถ่อมตัว’

“ฮึ่ม!” ไป่อันหนีที่โกรธจัดหันไปมองหลี่เอ้อร์อย่างไม่พอใจ คราวนี้เธอจะไม่เชื่อคำพูดของหลี่เอ้อร์อีกแล้ว

“ปัง!”

ไป่อันหนียิงนัดนี้ได้คะแนนดี เก้าคะแนน เธอยิ้มอย่างได้ใจและเหลือบมองหลี่เอ้อร์อย่างเยาะเย้ย

“พนันต่ออีกสองร้อย ฉันพนันว่าหลี่เอ้อร์นัดนี้ยิงไม่เข้าหกคะแนน ไม่สิ เจ็ดคะแนนด้วยซ้ำ!” ตู๋เต๋อเหว่ยควักเงินสองร้อยอีกครั้ง

หลัวหนานกวงกัดฟันตอบกลับ “เอ้า ฆ่าเลย!”

หลี่เอ้อร์เล็งปืน ปรับ จัดระเบียบ

ยิง!

“ปัง!”

“สิบคะแนนอีกแล้ว!” โจวซิงซิงตะโกนดังลั่นอีกครั้ง

ไม่ว่าทีมเสือบินหรือทีมไป๋หว่านฮัว ทุกคนต่างมองหลี่เอ้อร์ด้วยความตะลึง

หลัวหนานกวงคว้าเงินสองร้อยจากตู๋เต๋อเหว่ยอีกครั้ง แต่คราวนี้เขารู้สึกไม่ดีนัก เพราะกลัวว่าต้องเสียสองพันให้หลี่เอ้อร์

“จะพนันต่อไหม?” หลัวหนานกวงถามตู๋เต๋อเหว่ย

“ยิงไม่เข้าแน่!” ตู๋เต๋อเหว่ยตอบอย่างมั่นใจ

หลัวหนานกวงส่ายหน้า “แค่เก้าคะแนน!”

“หนึ่งพันเอาไหมล่ะ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าหลี่เอ้อร์จะยิงสิบคะแนนได้ติดกันสี่นัด” ตู๋เต๋อเหว่ยยืนยัน

“เอ้า ฆ่าเลย!” หลัวหนานกวงกัดฟัน

หลี่เอ้อร์เล็งปืน ปรับ จัดระเบียบ แล้วยิง

“ปัง!”

“ปัง!”

บรรยากาศเงียบลงในทันที

สิบคะแนนอีกแล้ว!

นัดสุดท้ายไม่มีความจำเป็นต้องยิงแล้ว ถึงแม้ไป่อันหนียิงได้สิบคะแนน หลี่เอ้อร์ก็ชนะอยู่ดี แต่ครูฝึกหลัวยังคงยืนยันให้หลี่เอ้อร์ยิงนัดสุดท้าย

“ปัง!”

นัดสุดท้ายของหลี่เอ้อร์พลาดเป้า

หมอนี่ช่างขี้เกียจจริงๆ

ตู๋เต๋อเหว่ยที่ใบหน้าซีดขาว มองดูแผ่นหลังของหลี่เอ้อร์ด้วยความแค้นใจ เขาไม่กล้าพนันนัดสุดท้าย สุดท้ายนี้ดันไม่พนัน กลับกลายเป็นพลาดโชคใหญ่เพราะหลี่เอ้อร์เจ้าเล่ห์คนนี้