บทที่ 19 ผู้หญิงที่ไม่มีดวง

ฉินฮงหยุนถือแก้วน้ำในมือ ความตื่นตระหนกในจิตใจของเขาค่อยๆ สงบลง เขาไม่กล้าสบตากับเสิ่นเฟยที่นั่งอยู่ตรงหน้า แต่กลับจ้องแก้วน้ำในมือ ริมฝีปากของเขาขยับเล็กน้อย

เสิ่นเฟยพยักหน้าให้โจวหลิงฟางเพื่อเตรียมบันทึก เขาสังเกตเห็นได้จากท่าทางของฉินฮงหยุนในตอนนี้ว่าเซี่ยเหมยที่มาหาเขานั้น คงไม่ใช่เพียงแค่เพื่อดูดวงเท่านั้น ต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่อาจเปิดเผยได้ ซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับสาเหตุการตายของไป๋ปิง

เสิ่นเฟยไม่ได้เร่งรัด แต่รออย่างเงียบๆ เพราะเขาเชื่อว่าฉินฮงหยุนคงต้องยอมบอกความจริงในที่สุด

ผ่านไปประมาณเจ็ดแปดนาที ฉินฮงหยุนจึงค่อยๆ หายใจออกและพูดเสียงแหบพร่าว่า

"คุณตำรวจ เรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ...เมื่อประมาณครึ่งเดือนก่อน น่าจะเป็นวันที่เจ็ดหรือแปดของเดือนนี้ เซี่ยเหมยถูกลูกค้าคนเก่าของผมแนะนำให้มาที่ร้านหมอดูฮงหยุน"

"พอเธอเจอผม ก็ทำท่าลึกลับบอกว่ามีเรื่องบางอย่างที่ต้องคุยเป็นการส่วนตัว ไม่ว่าผมจะช่วยได้หรือไม่ก็ตาม เธอจะให้เงินค่าตอบแทนหนึ่งหมื่นหยวน"

"ต้องบอกตามตรงครับ ธุรกิจหมอดูของผมย่ำแย่มาก แทบไม่มีลูกค้าเข้าร้าน และถึงจะมี ก็แค่ได้ร้อยสองร้อยหยวนต่อครั้ง หนึ่งหมื่นหยวนมันช่างดึงดูดมาก"

"ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ปกติลูกค้าที่มาดูดวงก็มักจะถามเรื่องเงิน การงาน และความรัก และคนรวยก็มักจะเชื่อในเรื่องพวกนี้มาก เงินของพวกเขาก็หาได้ง่าย"

"ยิ่งไปกว่านั้น ลูกค้าเก่าของผมก็ได้บอกล่วงหน้าว่า สามีของเซี่ยเหมยคือหม่าเซิ่งหนาน นักธุรกิจชื่อดังของเมืองซินเฉิง"

"ผมได้ยินว่าหม่าเซิ่งหนานกำลังจะหย่ากับเซี่ยเหมยเพราะมีผู้หญิงที่อายุน้อยกว่า ความสัมพันธ์ของทั้งสองแย่มากและพวกเขากำลังฟ้องร้องกันอยู่"

"ด้วยเหตุนี้ ผมจึงไล่คนอื่นๆ ออกจากร้าน และแขวนป้ายปิดร้านตามปกติ และก็ตามปกติผมก็จะขอวันเดือนปีเกิดของลูกค้าก่อนเสมอ"

"แต่ก่อนที่ผมจะถาม เซี่ยเหมยก็ถามผมว่า มีวิธีอะไรที่สามารถฆ่าคนโดยที่ไม่มีใครรู้ได้หรือไม่"

"ผมตกใจมาก รีบตอบว่าการฆ่าคนเป็นเรื่องผิดกฎหมาย ผมเป็นหมอดู ไม่ใช่ฆาตกร ผมไม่สามารถทำเรื่องแบบนี้ได้"

"เซี่ยเหมยบอกว่า เธอไม่ได้ต้องการให้ผมฆ่าคน เพียงแค่ถามว่ามีวิธีอะไรที่เหมือนในนิยาย เช่น การทำเสน่ห์หรือสาปแช่ง ที่สามารถทำให้คนตายได้"

"ตอนนั้นผมสังเกตเซี่ยเหมย และพบว่าในสายตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ผมจึงคาดเดาได้ว่า คนที่เธอต้องการให้ตายก็คือเมียน้อยของหม่าเซิ่งหนานแน่ๆ"

"อย่างไรก็ตาม เธอเกลียดผู้หญิงคนนั้นขนาดนั้น แต่กลับไม่จ้างมือปืนมาฆ่า แสดงว่าในใจเธอจริงๆ แล้วกลัวการฆ่าคน เธออาจแค่ต้องการระบายความโกรธในใจ"

"เมื่อตระหนักถึงเรื่องนี้ ผมก็คิดแผนบางอย่างขึ้นมาได้...ซึ่งก็เป็นความคิดที่เลวร้ายของผมเอง"

"ผมบอกว่า มีวิธีแบบนั้นอยู่ แต่ทำได้ยากมากและต้องเสียพลังชีวิตของผม"

"จริงๆ แล้ว ผมแค่ต้องการหาเงินจากเธอเท่านั้น"

"คุณคิดดูสิ ต่อให้เวทมนตร์ของผมไม่เป็นผล เธอก็ไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้ เพราะเธอเป็นคนที่ต้องการใช้เวทมนตร์ฆ่าคน เธอจะไปฟ้องใครได้?"

"เธอได้ยินก็ยินดีมาก รีบหยิบเงินห้าหมื่นหยวนออกจากกระเป๋ามาให้ผมทันที และสัญญาว่าถ้าสำเร็จจะให้เงินอีกห้าหมื่นหยวน รวมทั้งหมดก็หนึ่งแสนหยวน ซึ่งผมคงหาไม่ได้ในหนึ่งปี"

"ผมจึงแกล้งทำทีหาโบราณคดีจากแผงลอย อ่านคาถาเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง แล้วบอกว่าได้วิธีแล้วเรียกว่า ‘วิญญาณไร้ทางรอด’ ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมแต่งขึ้น"

"ผมบอกว่าขั้นตอนการใช้คาถานี้ต้องไม่ให้ใครเห็น ไม่เช่นนั้นคนที่เห็นจะโชคร้ายถึงขั้นชีวิต"

"เธอไม่สงสัยและบอกว่าเข้าใจ ผมยังบอกเธออีกว่าต้องใช้วันเดือนปีเกิดของเป้าหมายและสิ่งของส่วนตัว"

"เธอบอกว่าจะใช้เวลาสองสามวันในการหาของเหล่านั้น ผมก็บอกว่าผมต้องเตรียมตัวสำหรับการทำพิธีเช่นกัน จึงนัดพบกันอีกสามวัน"

"สามวันต่อมา เซี่ยเหมยกลับมาพร้อมกับชื่อ วันเดือนปีเกิด และสร้อยคอทองคำของเป้าหมาย รวมถึงรูปถ่ายอีกหนึ่งใบ"

"ตามที่ผมคาดไว้ คนที่เธอหมายถึงก็คือเมียน้อยของหม่าเซิ่งหนาน ชื่อไป๋ปิง อายุยี่สิบหก หน้าตาสวยมาก เรียกได้ว่าดึงดูดใจสุดๆ"

"ผมกลัวว่าจะทำอะไรผิดพลาด จึงส่งเซี่ยเหมยกลับไปบ้านและบอกให้รอผล"

"จริงๆ แล้วผมไม่ได้ทำพิธีอะไรเลย แค่ไปดื่มกับเพื่อนและลืมเรื่องนี้ไป"

"ในใจผมคิดว่า ถ้าไป๋ปิงโชคร้ายเมื่อไร เซี่ยเหมยคงคิดว่าผมทำพิธีสำเร็จและจะนำเงินส่วนที่เหลือมาให้"

เมื่อเสิ่นเฟยได้ยินถึงตอนนี้ก็ขมวดคิ้วแน่น เซี่ยเหมยมีเจตนาจะฆ่าคนจริงๆ แต่เห็นได้ชัดว่าฉินฮงหยุนไม่มีความสามารถที่จะทำได้

ในขณะที่เสิ่นเฟยกำลังคิดอยู่ ฉินฮงหยุนพูดต่อ

"คืนนั้นผมดื่มกับเพื่อนจนถึงดึกมาก ตอนกลับถึงบ้านก็ประมาณตีสองกว่าๆ ผมไม่รู้สึกง่วงเลยเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์"

"ผมเผลอนึกถึงรูปของไป๋ปิง จึงหยิบมันออกมาดู"

"เธอสวยมาก เป็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกหลงใหลขนาดที่คิดว่าแค่ได้อยู่กับเธอสักคืนก็คงคุ้มแล้ว แม้จะตายก็ตาม"

"ผมจึงหยิบวันเดือนปีเกิดของเธอขึ้นมาและคิดจะดูดวงว่าเข้ากับดวงของผมไหม"

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เสียงของฉินฮงหยุนก็สั่นเล็กน้อย ความเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยนี้ ทำให้เสิ่นเฟยสังเกตเห็นได้ทันที เขาเคยเห็นอาการแบบนี้จากหล่าวซุนและหานหมิงมาแล้ว มันคือความกลัวที่เกิดจากจิตใต้สำนึก

ฉินฮงหยุนสูดหายใจลึกและพูดต่อด้วยเสียงที่สั่นเครือและแหบมากขึ้น

"ดวงของเธอไม่ขึ้นเลย"

"ไม่ขึ้น? หมายความว่าอย่างไร?"

เสิ่นเฟยและโจวหลิงฟางถามด้วยความสงสัย

"หมายถึง ดวงของเธอไม่มีการแสดงออกใดๆ ในผังดวงเลย"

"ผมยอมรับว่าผมเป็นแค่หมอดูปลอมๆ แต่หลักการของดวงชะตาที่มาจากปรัชญาจีนโบราณนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญ มันแสดงให้เห็นถึงความจริงบางอย่างที่แม้ว่าจะอธิบายด้วยวิทยาศาสตร์ไม่ได้ แต่มันก็ค่อนข้างแม่นยำ"

"ไม่ว่าจะเป็นใคร หากมีวันเดือนปีเกิด ก็จะต้องมีการแสดงดวงชะตาออกมา ยกเว้นเสียแต่ว่า...คนคนนั้นจะตายไปแล้ว!"

เมื่อพูดถึงคำว่า "คนตาย" ร่างกายของฉินฮงหยุนสั่นไหวอย่างรุนแรงและเขาก็เริ่มไอทันที เสิ่นเฟยและโจวหลิงฟางมองหน้ากันด้วยความสงสัย ตอนนี้ไป๋ปิงยิ่งดูเป็นบุคคลที่มีความลึกลับมากขึ้นกว่าเดิม