บทที่ 154 กิน ดื่ม และสนุกสนานเพื่อความรุ่งเรืองของนาย!

"เธอหมายความว่ายังไง?" ลิน เต้าเทียน รู้สึกสนใจ

หลี่ เมิ่งเซียน พูดด้วยสีหน้าจริงจัง: "คุณก็เห็นสัตว์อัญเชิญตัวแรกของฉันแล้ว

มันเป็นตาเพียร์กินฝันที่มีศักยภาพเจ็ดสี

มันสามารถสร้างความฝัน และยังสามารถเข้าไปในความฝันของคนอื่นและกลืนกินมันได้! ตราบใดที่มันกลืนมากเกินไป พลังจิตของคนนั้นจะได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง เขาจะตกอยู่ในอาการโคม่า และจะเสียชีวิตหากไม่ได้รับการรักษาทันเวลา!"

ลิน เต้าเทียน พยักหน้า: "แล้วยังไงต่อล่ะ?"

"สิ่งที่ฉันต้องการจะบอกก็คือ จริงๆ แล้วสัตว์อัญเชิญอีกสองตัวของฉันก็มีพลังมากเช่นกัน!"

หลังจากพูดจบ เธอก็เรียกสัตว์อัญเชิญตัวที่สองออกมา มันเป็นหมูสีชมพู นอนตะแคงอยู่บนพื้น

หลี่ เมิ่งเซียน ถามอย่างภาคภูมิใจ: "ดูสิ นี่คืออะไร?"

แพนด้ายกป้ายขึ้น: หมู!

หลี่ เมิ่งเซียน แก้ไข: "นี่ไม่ใช่หมู แต่เป็นพิกแมน

ศักยภาพของเขาถึงระดับเจ็ดสีแล้ว! เขาแข็งแกร่งมากและสามารถขยายขนาดและหดตัวได้

เมื่อเขานอนหลับ ร่างกายของเขาจะแข็งแกร่งมากและในขณะเดียวกันก็มีพลังมหาศาล!

เขาตอนนี้มีพลังระดับเงิน ดังนั้นแม้แต่อาวุธระดับทองก็ยากที่จะเจาะผิวหนังของเขา!"

แพนด้ามองอย่างสงสัยและยกป้ายขึ้น: มันแข็งแกร่งขนาดนั้นจริงเหรอ?

หลี่ เมิ่งเซียน พูดอย่างมั่นใจ: "ถ้าไม่เชื่อ ลองดูสิ!"

แพนด้ารีบเรียกเถาวัลย์บาเบลออกมาทันที และขอให้เธอลองใช้พลังระดับทอง

ผลปรากฏว่า แม้จะใช้การตัดขนาดใหญ่ ก็สามารถโกนขนด้านนอกได้เพียงไม่กี่เส้นเท่านั้น

แพนด้าตกใจทันทีและยกป้ายขึ้น: เจ๋งมาก!

หลี่ เมิ่งเซียน พูดอย่างภาคภูมิใจ: "ฉันบอกแล้วไง!"

แพนด้ายกป้ายขึ้นอีกครั้ง: เขาแข็งแกร่งมากขนาดนี้ตอนนอนหลับ แล้วถ้าไม่นอนล่ะจะเป็นยังไง?

หลี่ เมิ่งเซียน พลันรู้สึกอับอาย และใบหน้าของเธอดูไม่เป็นธรรมชาตินัก

ลิน เต้าเทียน ยิ้มและพูด: "เขาจะกลายเป็นปกติมาก ไม่ต่างจากหมูธรรมดา!"

แพนด้าตกตะลึงไปชั่วขณะ

หลังจากผ่านไปสักครู่ มันยกป้ายขึ้น: ช่างเป็นสัตว์อัญเชิญที่ไร้ประโยชน์อะไรเช่นนี้!

"เขาก็มีปัญหาเล็กๆ น้อยๆ อยู่บ้าง แต่ก็ยังแข็งแกร่งมากนะ ฉันจะค่อยๆ ฝึกฝนเขาในอนาคต! นี่คือสัตว์อัญเชิญตัวที่สองของฉัน ลองดูสิ!" หลี่ เมิ่งเซียน เรียกสัตว์อัญเชิญตัวที่สองออกมา

แพนด้ามองซ้ายมองขวา แต่ไม่พบอะไรเลย มันยกป้ายขึ้น: สัตว์อยู่ไหน?

หลี่ เมิ่งเซียน เริ่มสั่นในอากาศทันที

"ตื่นเถอะ! ตื่นเถอะ! หยุดนอนได้แล้ว..."

หลังจากผ่านไปสักครู่ สัตว์สีฟ้าตัวหนึ่งก็ปรากฏบนพื้น มันลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย ดูคล้ายกับสล็อธมาก

"นี่คือสัตว์อัญเชิญตัวที่สองของฉัน - สล็อธล่องหน!"

หลี่ เมิ่งเซียน ชูคอสูงและพูด: "เขามีความสามารถที่ทรงพลังมาก นั่นคือ เมื่อเขานอนหลับ เขาจะกลายเป็นล่องหน

มันเป็นการล่องหนในความหมายที่แท้จริง

คุณไม่สามารถมองเห็น ได้ยิน หรือได้กลิ่น

แม้แต่เทคโนโลยีที่ทันสมัยที่สุดในปัจจุบัน แม้แต่อุปกรณ์ตรวจจับทั้งหมด เราก็ไม่สามารถหวังที่จะพบเขาได้!"

แพนด้าตกใจและยกป้ายขึ้น: ศรีลังกาเป็นประเทศแรก!

"ขอบคุณสำหรับคำชม เขาเก่งขนาดนั้นแหละ!" หลี่ เมิ่งเซียน ภูมิใจยิ่งขึ้น

แพนด้าคิดสักครู่และยกป้ายขึ้นอีกครั้ง: แล้วถ้าเขาไม่นอนล่ะจะเป็นยังไง?

ลิน เต้าเทียน ยิ้มและพูด: "ถ้าเขาไม่นอน เขาก็จะไม่ต่างจากสล็อธธรรมดา!"

แพนด้าตกตะลึงอีกครั้ง

หลี่ เมิ่งเซียน รู้สึกอับอายและอยากจะแคะเท้าตัวเอง

แพนด้ายกป้ายขึ้นและเยาะเย้ย: พวกมันดูเหมือนขยะทั้งนั้นเลย!

หลี่ เมิ่งเซียน เถียงกลับอย่างอ่อนแรง: "พวกเขาทั้งหมดมีพลังมากนะ โอเคไหม?"

แพนด้ายกป้าย: ไม่เห็นเลยว่าจะมีพลัง!

หลี่ เมิ่งเซียน เถียงอีกครั้ง: "ก็ยังดีกว่านายนะ นายรู้แต่จะกิน ดื่ม และสนุกสนานทั้งวัน!"

แพนด้ายกป้าย: ฉันกำลังกิน ดื่ม และสนุกสนานเพื่อความรุ่งเรืองของนายฉันต่างหาก!

"นายช่างไร้ยางอายจริงๆ..."

...

"โอเค โอเค พวกเธอสองคน หยุดทะเลาะกันได้แล้ว!"

ลิน เต้าเทียน โบกมือ: "ถึงแม้สัตว์อัญเชิญพวกนี้จะดูไร้ประโยชน์ แต่ถ้าพวกมันทำงานร่วมกันได้ดี ก็จะก่อให้เกิดปฏิกิริยาเคมีที่น่าทึ่งได้!"

ดวงตาของ หลี่ เมิ่งเซียน เปล่งประกาย: "ไอดอล คุณหมายความว่ายังไง?"

ลิน เต้าเทียน ยื่นมือออกมาและพูด: "ตัวอย่างเช่น นายเป็นหมู..."

"มันคือพิกแมน!" หลี่ เมิ่งเซียน แก้ไข

"โอ้ พิกแมน!"

ลิน เต้าเทียน พยักหน้าและพูดต่อ: "เมื่อเขานอนหลับ เขาจะแข็งและหนักมาก เธอสามารถใช้เขาเป็นอาวุธได้ ถ้าเธอใช้เขาตีใคร มันจะต้องเจ็บแน่นอน!"

หลี่ เมิ่งเซียน ยิ้มขื่น: "ฉันเคยลองแล้ว แต่มันไม่ได้ผล! เขาหนักมากเวลานอนหลับจนผู้ใหญ่หลายสิบคนก็ยังยกเขาไม่ไหว แล้วฉันจะทำได้ยังไง!"

"เธอไม่มีตาเพียร์กินฝันหรอกเหรอ? เธอสามารถควบคุมเขาในความฝันและให้เขาปรับน้ำหนักตามความสะดวกของเธอได้!"

ดวงตาของ หลี่ เมิ่งเซียน เปล่งประกาย: "ใช่แล้ว ทำไมฉันไม่คิดถึงเรื่องนี้นะ?"

ลิน เต้าเทียน ยิ้มและพยักหน้า: "หลังจากพูดถึงหมูตัวนี้แล้ว..."

"มันคือพิกแมน!" หลี่ เมิ่งเซียน แก้ไขอีกครั้ง

"โอเค หลังจากพูดถึงพิกแมนแล้ว เรามาพูดถึงสล็อธล่องหนกันบ้าง เธอน่าจะเรียนรู้ทักษะการล่องหนมาแล้วใช่ไหม?"

หลี่ เมิ่งเซียน หัวเราะอย่างเก้อเขิน: "ฉันเรียนรู้มาแล้ว แต่ฉันสามารถล่องหนได้เฉพาะตอนหลับเท่านั้น มันมีประโยชน์อะไร? ฉันทำอะไรไม่ได้เลย ล่องหนไปก็เปล่าประโยชน์!"

ลิน เต้าเทียน ยิ้มและพูด: "ใครบอกว่าเธอทำอะไรไม่ได้ตอนหลับ? เธอยังสามารถละเมอได้ นั่นหมายความว่าเธอยังเคลื่อนไหวได้ไม่ใช่เหรอ?"

"ใช่แล้ว!" หลี่ เมิ่งเซียน ตบหัวตัวเองและร้องอย่างตื่นเต้น

ลิน เต้าเทียน ก็ตื่นเต้นเช่นกัน: "จริงๆ แล้ว สัตว์อัญเชิญทั้งสามตัวของเธอเป็นการผสมผสานที่สมบูรณ์แบบ ตาเพียร์กินฝันสามารถควบคุมความฝันและกระตุ้นศักยภาพของเธอ สล็อธล่องหนสามารถช่วยให้เธอล่องหนได้ และพิกแมนสามารถใช้เป็นอาวุธของเธอได้!"

"ตราบใดที่เธอใช้งานมันอย่างถูกต้อง เธอจะไม่ใช่แค่นักอัญเชิญธรรมดาที่ไม่มีความสามารถในการต่อสู้อีกต่อไป แต่จะเป็นนักรบระดับสูงที่มีความสามารถในการล่องหน เธอจะไม่กลัวในการต่อสู้และจะเป็นหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด!"

หลี่ เมิ่งเซียน ถูกเค้กก้อนใหญ่ของ ลิน เต้าเทียน ตีเข้าให้และรู้สึกมึนงง เธอจึงเริ่มทดลองทันที

ต้องบอกว่า หลี่ เมิ่งเซียน มีพรสวรรค์มาก เธอสามารถหลับได้ทันทีที่นอนลง เหมือนกับสัตว์อัญเชิญทั้งสามตัวของเธอ

ในความฝัน พวกเขาสร้างเครือข่ายความฝันและเชื่อมต่อกันอย่างใกล้ชิด

จากนั้น ลิน เต้าเทียน ก็เห็นว่า หลี่ เมิ่งเซียน ที่กำลังหลับอยู่ พลันลุกขึ้นยืน เดินโซเซไปข้างหน้าสองก้าว แล้วเอื้อมมือไปคว้า พิกแมน

จากนั้น เธอก็หายไปท่ามกลางสายตาที่ประหลาดใจของทุกคน

เธอหายไปจริงๆ ไม่สามารถมองเห็น ได้ยิน หรือได้กลิ่น ดูเหมือนว่าเธอไม่เคยมีตัวตนอยู่เลย

ในขณะนั้น ลิน เต้าเทียน ยกมือขวาขึ้นป้องกัน

"บูม"

เสียงสั่นสะเทือน เหมือนกับการตีระฆัง

จากนั้น เขาก็ยกมือซ้ายขึ้นป้องกัน

"บูม"

วินาทีถัดมา ลิน เต้าเทียน ถอยหลังไปสิบกว่าก้าว และมีเสียงดังสนั่นที่จุดที่เขายืนอยู่เดิม พร้อมกับหลุมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น

หลังจากทำแบบนี้หลายครั้ง ในที่สุดร่างของ หลี่ เมิ่งเซียน ก็ปรากฏขึ้น

(จบบท)