บทที่ 12 คำว่า "เจ๋งสุด" ผมพูดจนชาปากไปแล้ว
"หากปาฏิหาริย์มีสี มันจะต้องเป็นสีแดงของชาติจีน
พันปีเป็นม้วนกระดาษ ขุนเขาและสายน้ำเป็นคำตอบ
แสงดาวของดาวห้าแฉก คือแสงที่ฉันไล่ตามไป
กาลเวลาไม่เคยธรรมดา ความเจริญรุ่งเรืองกำลังส่งไม้ต่อ! หากปาฏิหาริย์มีสี มันจะต้องเป็นสีแดงของชาติจีน
พันปีแห่งจีน ภูเขาและแม่น้ำอันยิ่งใหญ่ แสงสุดท้ายของตะวันตกดิน กาแล็กซี่อันเจิดจรัส
บ้านคือเปลของทุกคน ประเทศคือท่าเรือของทุกบ้าน
สายตามองไปทางไหนล้วนเป็นจีน ดาวห้าแฉกส่องประกายคือความศรัทธา......"
............
"......เยาวชนฉลาด ประเทศก็ฉลาด เยาวชนมั่งคั่ง ประเทศก็มั่งคั่ง
เยาวชนเข้มแข็ง ประเทศก็เข้มแข็ง
เยาวชนเป็นอิสระ ประเทศก็เป็นอิสระ
เยาวชนเป็นไท ประเทศก็เป็นไท
เยาวชนก้าวหน้า ประเทศก็ก้าวหน้า......
ดวงอาทิตย์แดงเพิ่งขึ้น แสงสว่างจ้า
แม่น้ำไหลออกจากใต้ดิน ทะลักสู่มหาสมุทร
มังกรซ่อนตัวในเหวลึก เกล็ดและกรงเล็บโผบิน
ลูกเสือคำรามในหุบเขา สัตว์ร้อยเผ่าตื่นตระหนก
เหยี่ยวและนกอินทรีทดลองปีก ลมและฝุ่นฟุ้งกระจาย
ดอกไม้ประหลาดเริ่มผลิบาน งดงามอลังการ
ดาบคมกริบออกจากฝัก แสงวาววับ
ฟ้าสวมสีคราม แผ่นดินเหยียบสีเหลือง
ยาวนานพันปี กว้างไกลแปดทิศ
อนาคตกว้างดั่งทะเล วันข้างหน้ายังอีกยาวไกล
ช่างงดงามเหลือเกิน เยาวชนจีนของเรา ไม่แก่เฒาเหมือนฟ้า! ช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน เยาวชนจีนของเรา ไร้พรมแดนเหมือนชาติ!"
............
[คอมเมนต์]
[???]
[ขอโทษที่ผมอ่านหนังสือน้อย แต่ผมอุทานออกมาได้แค่คำเดียว โอ้โห!]
[นี่มันเจ๋งมากเลย!!!]
[เรียกพวกขี้เหร่ในสมาคมนักเขียนมาดูบ้างสิ!]
[นี่มันโรงเรียนประถมระดับเทพอะไรกัน?]
[บ้าเอ้ย ผมขอสมัครให้ลูกชายไปเรียนที่โรงเรียนนี้ได้ไหม?]
[ขอกราบอาจารย์โจวเลย นี่ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?]
ภาพตัดไปที่การสัมภาษณ์เดี่ยวของจาง ยุนเฟิง
"ผมตกใจมาก และเป็นความตกใจที่น่าอึดอัดมากด้วย"
จางยุนเฟิงลูบคางพลางพูดอย่างเขินอาย: "ผมคิดว่าวุฒิการศึกษาของตัวเองก็พอใช้ได้ การมาเป็นครูสอนแทนให้เด็กประถมน่าจะไม่มีปัญหาอะไร"
"แต่พอผมเห็นบทอ่านนั่น ผมถึงได้รู้ว่าตัวเองคิดผิด และผิดอย่างมหันต์ด้วย"
เสียงนอกภาพถาม: "ทำไมถึงไม่อ่านต่อล่ะครับ?"
"ผมรู้สึกชาไปหมด อ่านไม่ออกแล้ว" จางยุนเฟิงหัวเราะ "อึดอัดครับ อึดอัดมากๆ เพราะในนั้นมีบทความที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเลยสักบท"
"พูดตามตรงนะครับ ตอนนี้ผมอยากเจออาจารย์โจวคนนั้นมากๆ ผมอยากรู้ว่าคนที่สามารถเขียนบทความแบบนั้นออกมาได้อย่างง่ายดาย เขาเป็นอัจฉริยะประหลาดแบบไหนกันแน่"
ภาพกลับมาที่ห้องเรียน นักเรียนทั้งหมดเริ่มท่อง "บทเพลงเยาวชนจีน" พร้อมกัน
เสียงใสๆ ของเด็กๆ ผสมผสานกับถ้อยคำอันแรงกล้า ทำให้รู้สึกถึงพลังของดวงอาทิตย์ยามรุ่งอรุณที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา
ภาพตัดไปที่ห้องดนตรีชั้น 3
ซวี่หลิงเยว่ในชุดกระโปรงยาวแบบโบฮีเมียน นั่งอยู่หน้าออร์แกนเก่าๆ ที่ต้องเหยียบ กำลังเล่นทดสอบเสียง
【เดือนเดือนใส่ชุดนี้สวยมากเลย เหมือนนางฟ้าดอกไม้เลย!】
【นางเอกหน้าสวยแห่งวงการเพลงจีน ล้อเล่นเหรอ?】
【ว้าว ภาพที่แตกต่างกันนี้ดูเหมือนภาพวาดสีน้ำมันที่เข้มข้นจริงๆ】
【แนะนำหน่อย นี่คือภรรยาสุดที่รักของผม】
【《===ผมเป็นโรคไตวาย ขอผมเถอะ】
【ออร์แกนนี่ดูเก่ามากเลยนะ รู้สึกเหมือนมันกำลังจะกลายเป็นของโบราณแล้ว】
【เดือนเดือนเล่นอันนี้ได้ด้วยเหรอ?】
【พูดอะไรเนี่ย ไม่รู้จักคำว่าอัจฉริยะด้านดนตรีหรือไง?】
【ให้นักร้องดาวรุ่งมาสอนเด็กประถม รู้สึกเหมือนใช้ปืนใหญ่ยิงยุงยังไงไม่รู้】
【ผมอายุ 28 แล้ว ยังมีโอกาสเข้าเรียนคอร์สฤดูร้อนนี้ไหมครับ?】
【นักเรียนประถมอายุ 35 ขอเข้าร่วมด้วยคน】
หลังจากคุ้นเคยกับความรู้สึกของออร์แกนแล้ว ซวี่หลิงเยว่ก็เริ่มเล่นนำร้อง
เธอเล่นตามแบบเรียนดนตรีไปหลายเพลง แทบไม่มีข้อผิดพลาดเลย เด็กๆ ก็ร้องได้อย่างพร้อมเพรียงและคล่องแคล่ว ภาพดูกลมกลืนมาก
หลังจากเล่นไปหลายเพลง จู่ๆ ก็มีกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งร่วงออกมาจากแบบเรียน
ซวี่หลิงเยว่รับไว้แล้วมองดู เธอขมวดคิ้วทันที
"เพลง 'หอยทาก' นี่......" เธอชูโน้ตในมือขึ้น "มาจากไหนคะ?"
มีเด็กยกมือตอบทันที "อาจารย์โจวแต่งไว้เมื่อหลายปีก่อนครับ!"
【มาแล้วๆ อาจารย์โจวพร้อมโน้ตเพลงของเขามาแล้ว】
【จางยุนเฟิง: น้องสาว ความรู้สึกนี้ฉันคุ้นเคยนะ】
【ไม่จริงใช่ไหม มาอีกแล้ว?】
【'หอยทาก'? ชื่อเพลงแปลกจัง ไม่รู้คุณภาพจะเป็นยังไง?】
【ดูสีหน้าเดือนเดือนสิ คงไม่ธรรมดาแน่ๆ】
ซวี่หลิงเยว่อ่านโน้ตเพลงผ่านๆ "ทุกคนร้องเป็นไหมคะ?"
"เป็นครับ/ค่ะ------"
"งั้นมาร้องด้วยกันสักรอบนะคะ"
เธอจัดวางโน้ตเพลง แล้วลองกดคีย์บอร์ดเพื่อทดสอบเสียง จากนั้นทำนองอันไพเราะก็ไหลออกมาจากปลายนิ้วของเธอ
"ควรจะวางเปลือกอันหนักอึ้งลงหรือไม่ ค้นหาว่าท้องฟ้าสีครามอยู่ที่ไหน
ล่องลอยเบาๆ ตามสายลมอ่อน บาดแผลที่ผ่านมาไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป......"
"ฉันจะค่อยๆ ไต่ขึ้นไปทีละก้าว รอคอยแสงอาทิตย์ มองใบหน้าของมันอย่างเงียบๆ
ท้องฟ้าเล็กๆ มีความฝันอันยิ่งใหญ่ เปลือกหนาหนักห่อหุ้มความหวังอันบอบบาง......"
"ฉันจะค่อยๆ ไต่ขึ้นไปทีละก้าว ที่จุดสูงสุด ขี่ใบไม้บินไปข้างหน้า ให้สายลมเป่าน้ำตาและเหงื่อให้แห้ง สักวันหนึ่ง ฉันจะมีท้องฟ้าที่เป็นของฉันเอง......"
【!!!】
【คำว่า "เจ๋งสุด" ผมพูดจนชาปากไปแล้ว】
【ฟังเด็กๆ ร้องเพลงแบบนี้ รู้สึกอบอุ่นใจมากเลย】
【ไม่รู้ทำไม อยู่ๆ ก็รู้สึกอยากร้องไห้】
【เนื้อเพลงนี้แต่งดีมากจริงๆ ล้วนเป็นเสียงจากใจของเด็กๆ เลย!】
【คงมีแต่ครูอาสาที่ลงพื้นที่ช่วยเหลือคนยากจนเท่านั้นแหละ ถึงจะแต่งเนื้อเพลงแบบนี้ได้】
【แนะนำให้พวกนักดนตรีที่ชอบบ่นไร้สาระทุกวันมาเรียนรู้หน่อย อย่ามัวแต่เคี้ยวคำพูดเขียนร้อยแก้วอยู่เลย】
【ทีมงาน อย่าซ่อนอีกเลย รีบเชิญอาจารย์โจวออกมาเถอะ!】
【+1 ผมชอบอาจารย์โจวคนนี้มากๆ เลย!】
【+2】
เสียงร้องเพลงค่อยๆ เบาลง ภาพตัดสลับไปที่การสัมภาษณ์เดี่ยวของซวี่หลิงเยว่
"ฉันอยากพบอาจารย์โจวคนนั้นจริงๆ ค่ะ จริงๆ นะคะ ฉันอยากรู้มากๆ"
"เพลงของเขาไม่เพียงแต่มีคุณภาพสูง แต่ยังมีสไตล์ที่หลากหลายมาก ฉันชอบเพลงพวกนี้มากๆ เลยค่ะ"
"อาจารย์โจวคะ คุณกำลังดูรายการนี้อยู่ไหมคะ? ถ้าเห็นแล้ว กรุณาติดต่อฉันได้ไหมคะ?"
............
รายการยังไม่ทันจบ เว่ยป๋อก็ระเบิดแล้ว
ศิลปินชื่อดังในวงการเพลงกว่าสิบคนและ KOL ที่มีชื่อเสียงบนโลกออนไลน์ต่างทยอยแชร์ช่วงสำคัญของเพลง "หัวใจที่ไล่ตามความฝัน" พร้อมกับส่งคำชมต่างๆ นานา
นักดนตรีชื่อดัง จูหมิงเฟิง: "นี่เป็นเพลงที่สร้างความประทับใจให้ผมมากที่สุดในช่วงหลายปีมานี้ ไม่มีเพลงไหนเทียบได้เลย!"
นักวิจารณ์เพลงชื่อดัง หลิวเจียจวิ้น: "เนื้อเพลงตรงไปตรงมา มีพลัง และแสดงความรู้สึกออกมาอย่างชัดเจน มีความรู้สึกเหมือนเสียงดนตรีที่ยิ่งใหญ่ เพลงนี้เจ๋งมากๆ จริงๆ!"
นักร้องสาวชื่อดัง อวี๋เฟย: "นี่เป็นหนึ่งในเซอร์ไพรส์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของวงการเพลงจีนในปีนี้ ฉันมีความปรารถนาเล็กๆ อยากฟังอาจารย์โจวคนนั้นร้องเพลงนี้ด้วยตัวเองสักครั้ง"
นักร้องออนไลน์ หลัวหลง: "ใครช่วยถามอาจารย์โจวให้หน่อยได้ไหมครับ น้องชายอยากขอเชิญท่านร้องเพลงด้วยได้ไหม? เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาครับ!"
ด้วยการผลักดันของเหล่าคนดังบนโลกออนไลน์เหล่านี้ กระแสของเพลง "หัวใจที่ไล่ตามความฝัน" ก็เริ่มพุ่งทะยานอย่างบ้าคลั่ง พุ่งเข้าสู่อันดับ TOP10 ของ Hot Search ทันที! และตามรอยเพลงนี้ "อาจารย์โจว" ผู้ลึกลับก็ได้นั่งรถไฟฟ้ากระแสความนิยมขึ้นมาด้วย ตามติดเข้าสู่อันดับ TOP10 ของ Hot Search เช่นกัน
สถานการณ์นี้ทำให้ทุกคนงงไปหมด
รายการ "ออกเดินทางกันเถอะ! เส้นทางสู่ด้านมืด" เชิญดารา 4 คนมาทำงานล่วงเวลา แต่พอรายการออกอากาศมาจนถึงตอนนี้ คนที่โดดเด่นที่สุดกลับกลายเป็นอาจารย์โจวที่มีแค่ใน "ตำนาน"
ทุกคนแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาชื่ออะไรนามสกุลอะไร แต่คำว่า "อาจารย์โจว" สามคำนี้กลับมีแนวโน้มที่จะทะลุวงการไปแล้ว!
ฝั่งวงการเพลงยังไม่ทันจะสงบ วงการวรรณกรรมก็ระเบิดตามมาอีก
นักเขียนรุ่นใหม่ ฟางซิ่ง: "ผมรู้สึกประทับใจอย่างลึกซึ้งกับ 'ทะเลทรายอันกว้างใหญ่ตุนหวง' ด้วยความรู้อันน้อยนิดของผม ผมไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าเทพเจ้าแบบไหนกันแน่ ที่สามารถเขียนผลงานระดับเทพแบบนี้ออกมาได้ในเวลาแค่ครึ่งคาบเรียน......"
บรรณาธิการนิตยสาร "ร้อยแก้วร่วมสมัย" ลู่สิง: "ผมเพิ่งได้อ่าน 'ทะเลทรายอันกว้างใหญ่ตุนหวง' โดยบังเอิญ พอมองดูต้นฉบับในอีเมลแล้วรู้สึกจืดชืด อาจารย์โจวครับ สนใจมาส่งผลงานที่นี่ไหมครับ?"
รองประธานสมาคมนักเขียนมณฑลเจ้อเจียง จางหมิงหยวน: "อาจารย์โจวครับ มีเวลามาดื่มชาที่สมาคมนักเขียนไหมครับ?"
กวีหญิงร่วมสมัย ซูเสี่ยวเหยียน: "หากปาฏิหาริย์มีสี มันจะต้องเป็นสีแดงของชาติจีน! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันเป็นแฟนคลับของอาจารย์โจวแล้วค่ะ!"
กระแสทั้งสองฝั่งมาบรรจบกัน ระเบิดในทันที
ผู้คนมากมายเริ่มหลั่งไหลเข้าสู่วิดีโอชิงอี้ เพื่อทำความเข้าใจที่มาที่ไปของ "อาจารย์โจว"
ส่วนแฟนรายการตัวยง เริ่มรวมตัวกันบุกบล็อกทางการของรายการแล้ว
"อย่าซ่อนอีกเลย อย่าซ่อนอีกเลย รีบให้อาจารย์โจวออกมาโชว์ตัวหน่อยสิ!"
"เลิกเล่นเกมได้แล้ว เร็วๆ!"
"ถ้าสามวันนี้ยังไม่เห็นอาจารย์โจว ผมจะไปรีวิวแย่ๆ เลยนะ!"
"ขอร้องล่ะ รีบปล่อยตัวอาจารย์โจวมาเถอะ!"
"ผมสมัครสมาชิกแล้ว รีวิวดีๆ ก็ให้แล้ว บอกผมได้หรือยังว่าอาจารย์โจวคือใคร?"
"............"
ความคิดเห็นนับหมื่นที่ทะลักเข้ามาอย่างกะทันหัน ทำเอาทีมดูแลบล็อกทางการตกใจไปตามๆ กัน
เห็นว่าหน้าคอมเมนต์กำลังจะถูกถล่มแล้ว จึงได้แต่ฝืนใจออกมาประกาศ
"ขอความกรุณาทุกท่านใจเย็นๆ ก่อนนะคะ พวกเราไม่ได้เล่นเกมอะไรจริงๆ ค่ะ จนถึงตอนนี้พวกเราก็ยังไม่รู้ว่าอาจารย์โจวเป็นใคร พวกเรากำลังหาทางติดต่อเขาอยู่เช่นกันค่ะ"
"แต่หลังจากที่อาจารย์โจวสิ้นสุดการสอนอาสาสมัครและจากไป เขาได้ขอให้ปกป้องความเป็นส่วนตัว ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะใช้เรื่องนี้แลกกับชื่อเสียง ดังนั้นพวกเราจึงขอเรียกร้องให้ผู้ชมทุกท่านเคารพความต้องการของผู้อื่น อย่าทำสิ่งที่ละเมิดความเป็นส่วนตัวนะคะ"
ไม่ประกาศยังดีกว่า พอประกาศออกไปกระแสยิ่งแรงขึ้น
อุทิศตนสอนอาสาสมัคร เขียนบทกวีและแต่งเพลงได้อย่างง่ายดายและมีพรสวรรค์ แถมยังเป็นคนดีที่ทำความดีแล้วไม่ต้องการชื่อเสียง......
ยิ่งคุณทำตัวต่ำต้อย พวกเรายิ่งสนใจ!
ดึกคืนนั้น แฮชแท็กใหม่ #ตามหาอาจารย์โจว# ก็ปรากฏขึ้นบน Hot Search อย่างเงียบๆ
(จบบท)