กำราบภพด้วยระบบกลไกสวรรค์ ตอนที่ 574 ลางร้ายเป็นจริง
กำราบภพด้วยระบบกลไกสวรรค์ ตอนที่ 574 ลางร้ายเป็นจริง
"อืม?"
นอกเมืองต้าฮวง ประมาณหนึ่งล้านลี้
หวังเซ่อหยุดฝีเท้าอย่างกะทันหัน เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างผิดปกติ"
"เกิดอะไรขึ้นหรือ"
จางเจิ้งเฟิงกล่าวอย่างไม่เข้าใจ
"ข้าเพิ่งส่งข้อความไปยังสหายเต๋าอีกหลายคน ผ่านไปนานเช่นนี้ ยังไม่มีการตอบกลับใด ๆ "
หวังเซ่อกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
ตามหลักแล้ว แผ่นหยกจิตวิญญาณเป็นสิ่งที่ต้องพกติดตัว คงไม่สามารถสัมผัสไม่ได้ แม้ว่าจะอยู่ในระหว่างการบำเพ็ญเพียร ก็ยังคงรับรู้การเคลื่อนไหวของแผ่นหยกจิตวิญญาณได้
แต่สหายเต๋าของเขาหลายคน กลับไม่รู้สึกตัว
มองอย่างไร ก็รู้สึกแปลกประหลาด
"ปิดด่านบำเพ็ญเพียรหรือ"
จางเจิ้งเฟิงกล่าวอย่างสงสัย
ทันทีที่คำพูดนี้ดังขึ้น เขาก็ปฏิเสธคำพูดของตนเอง พวกเขาทุกคนต่างก็รู้สถานการณ์ในตอนนี้ ปิดด่านบำเพ็ญเพียรเมื่อใดก็ได้ แต่ในตอนนี้ทำไม่ได้
คนเหล่านั้นคงจะเข้าใจเช่นกัน
"หรือว่า…"
สีหน้าของจางเจิ้งเฟิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย กล่าวอย่างแผ่วเบาว่า "พวกเขาถูกเจ้าแห่งภูเขาเทียนหมางพบตัวแล้วหรือ"
แผ่นหยกจิตวิญญาณไม่มีการตอบกลับ คงมีเพียงสามสาเหตุ หนึ่งคือ เจ้าของแผ่นหยกปิดด่านบำเพ็ญเพียร สองคือ แผ่นหยกจิตวิญญาณหายไป สุดท้ายก็คือ…
ตาย!
การปิดด่านบำเพ็ญเพียรเป็นไปไม่ได้ การที่แผ่นหยกจิตวิญญาณหายไป ก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้
ตัดสองข้อแรกออกไป คงเหลือเพียงข้อสุดท้ายเท่านั้น
"คงไม่ใช่กระมัง"
หวังเซ่อกล่าวอย่างไม่แน่ใจ
หลังจากที่นายน้อยถูกจับตัวไป พวกเขาเลือกที่จะอยู่ในโลกแสงนิล ตำแหน่งนี้ นอกจากนายน้อยแล้ว ใครจะรู้
หรือว่านายน้อยเข้าร่วมกับภูเขาเทียนหมาง
และใช้พวกเขาเป็นเครื่องบรรณาการ?
เมื่อความคิดนี้ปรากฏขึ้น พวกเขาทั้งสองก็รู้สึกราวกับตกอยู่ในเหวน้ำแข็ง แม้ว่าพวกเขาจะไม่อยากเชื่อ แต่ความจริงอยู่ตรงหน้า ด้วยความกว้างใหญ่ไพศาลของโลกแสงนิล
แม้แต่เจ้าแห่งภูเขาเทียนหมางต้องการหาพวกเขา ก็ต้องใช้เวลา
แต่คนอื่น ๆ กลับตายอย่างรวดเร็ว แม้แต่ข้อความยังส่งออกมาไม่ได้ หากไม่ใช่นายน้อยช่วยเหลืออย่างลับ ๆ พวกเขาก็คิดไม่ออกว่าจะมีสาเหตุอื่นใด
"หรือว่านี่คือสิ่งที่ผู้อาวุโสเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์กล่าวเอาไว้ ให้พวกเราเว้นเสียแต่ว่าจำเป็นจริง ๆ อย่าได้ออกจากเมืองต้าฮวง"
จางเจิ้งเฟิงกล่าวอย่างกะทันหัน
ก่อนหน้านี้
พวกเขาแม้ว่าจะไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่เคยคิดว่าตนเองจะต้องพบกับหายนะ เพราะผู้อาวุโสเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์เพียงแค่กล่าวว่าอย่าได้ออกจากเมืองต้าฮวง
ไม่ได้กล่าวว่าออกจากเมืองต้าฮวงแล้วต้องตาย
ด้วยความโชคดีนี้ พวกเขาจึงเดินทางมาที่นี่ เพื่อที่จะรอรับสหายเต๋าหลายคน
แต่ตอนนี้ พวกเขารู้ผ่านแผ่นหยกจิตวิญญาณว่าสหายเต๋าหลายคนคงจะตายไปแล้ว ทำให้พวกเขาทั้งสองรู้สึกตื่นตระหนก
เพราะว่าพวกเขาไม่รู้ว่าสหายเต๋าหลายคนนั้นตายไปเมื่อใด
หากเพิ่งจะตาย ไม่ว่าจะเป็นนายน้อย หรือเจ้าแห่งภูเขาเทียนหมางที่ลงมือ ทั้งสองคนก็คงอยู่ในโลกแสงนิล ชั่วครู่คงจะมาไม่ถึงโลกสวรรค์ก่อกำเนิด
แต่หากตายไปในช่วงเวลาที่พวกเขาเข้าไปในหอคอยกลไกสวรรค์เล่า
ด้วยความเร็วของราชันเซียน…
คาดว่านายน้อยและเจ้าแห่งภูเขาเทียนหมาง คงจะเดินทางมาถึงโลกสวรรค์ก่อกำเนิดแล้ว
"คาดว่าคงจะเป็นเช่นนั้น"
เมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
หวังเซ่อมีสีหน้าเคร่งขรึม นายน้อยของพวกเขา คงจะเข้าร่วมกับภูเขาเทียนหมาง ต้องการสร้างยมโลกขึ้นมาใหม่
เช่นนั้นพวกเขาจะต้องคิดอะไรอีก
"รีบกลับไปที่เมืองต้าฮวง และส่งข่าวสารที่นายน้อยเข้าร่วมกับภูเขาเทียนหมาง กลับไปยังตระกูลจักรพรรดิหลิว!" หวังเซ่อกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
นายน้อยยังไม่ตาย พวกเขาทั้งสองอาจจะต้องถูกลงโทษบ้าง แต่คงจะไม่รุนแรงนัก เพราะนายน้อยเป็นฝ่ายเข้าร่วมกับภูเขาเทียนหมาง
และมรดกของยมโลก นายน้อยเป็นฝ่ายเริ่มวางแผน
พวกเขาเพียงแค่เป็นผู้พิทักษ์มรรค แต่ความจริงแล้ว เป็นเพียงผู้ใต้บังคับบัญชาของหลิวชิงอวี่เท่านั้น
"ดี!"
จางเจิ้งเฟิงไม่ลังเล เขาก็เข้าใจความสำคัญของเรื่องนี้ รีบนำแผ่นหยกสีทองอร่ามออกมาหนึ่งแผ่น บันทึกข้อความลงไป
แต่เขายังบันทึกข้อความไม่เสร็จ
ทันใดนั้น พลังกดดันอันยิ่งใหญ่ ตกลงมาจากฟากฟ้า
"ตู้ม!"
ราวกับภูผาหลายหมื่นล้านลูก ตกลงมาพร้อมกัน กดทับลงบนร่างกายของหวังเซ่อและจางเจิ้งเฟิง
พวกเขาทั้งสองยังไม่ทันรู้สึกตัว ก็ถูกกดทับลงบนพื้นดิน
เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ดังก้องไปทั่ว
พื้นดินแตกสลาย รอยแยกมากมายปรากฏขึ้น แผ่ขยายออกไปทุกสารทิศ พลังกระแทกอันน่าสะพรึงกลัว กวาดล้างพื้นที่โดยรอบหลายหมื่นลี้
ภูผาและต้นไม้โบราณทั้งหมด ในพริบตาก็กลายเป็นผุยผง
รวมถึงแผ่นหยกในมือของจางเจิ้งเฟิง
ข้อความยังบันทึกไม่เสร็จ ก็ถูกส่งออกไป คนของตระกูลจักรพรรดิหลิวจะสามารถเข้าใจหรือไม่ ก็ยังไม่แน่ใจ
"อึก!"
ทั้งสองคนกระอักเลือดออกมาพร้อมกัน ย้อมพื้นดินให้กลายเป็นสีแดง
"กลิ่นอายนี้…"
หวังเซ่อและจางเจิ้งเฟิงมองหน้ากัน ต่างก็เห็นความตกใจในดวงตาของอีกฝ่าย
สำหรับพวกเขาทั้งสองแล้ว กลิ่นอายนี้คุ้นเคยยิ่งนัก ในช่วงเวลานับล้านปีที่ผ่านมา พวกเขาใช้เวลาร่วมกับเจ้าของกลิ่นอายนี้
วันนี้สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายนี้อีกครั้ง แต่สถานการณ์กลับแตกต่างออกไป
"นายน้อย!"
ทั้งสองคนหันกลับไป มองดูท้องฟ้าเบื้องบน เห็นเพียงว่าไม่ไกลจากพวกเขา ปรากฏเงาร่างสองร่าง หนึ่งในนั้นคือ นายน้อยที่พวกเขาคิดถึง
ส่วนอีกคนหนึ่งคือเจ้าแห่งภูเขาเทียนหมาง!
การที่คนทั้งสองปรากฏตัวพร้อมกัน นับว่าเป็นการแสดงออกถึงจุดยืนของหลิวชิงอวี่
