บทที่ 104 ร่วมมือกันเพื่อสร้างมีด
ประโยคคำพูดนี้ถูกวนซ้ำไปซ้ำมา ดวงตาเต็มไปด้วยความหมกมุ่น เย่ฉางชิงเริ่มสงสัยว่าเจ้าคนนี้ยังมีสติอยู่หรือเปล่า เขาโบกมือไปข้างหน้า แต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เจ้าคนนี้ยังคงพึมพำอยู่ “ให้ข้ากินสักคำ สักคำ...” พูดจบ เขาเหมือนจะมีแรงบันดาลใจผลักตัวเย่ฉางชิงออกไปและที่น่าประหลาดใจคือเย่ฉางชิงยังยืนอยู่ได้ เข...
