ตอนที่ 54 พลังรบระดับ7(ฟรี)

หลี่หยวนมองดูมู่ฉิว

มู่ฉิวเข้าใจ เธอหันหลังเดินออกไปนอกประตู “ตามมา”

หลี่หยวนรีบเดินตามไป

หลัวซวงก็เดินตามไปดู

...

สิบนาทีต่อมา

ในทุ่งร้างที่อยู่ห่างจากฐานทัพหลายกิโลเมตร

มู่ฉิวหยุดลง เธอพูดกับหลี่หยวนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ  “โจมตีฉันสุดกำลัง”

เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าตอนนี้พลังรบของหลี่หยวนพัฒนาไปถึงระดับไหนแล้ว

เธอจึงอยากลองสัมผัสด้วยตัวเอง

"เอ่อ..."

หลี่หยวนลังเล

ตอนแรกเขาตั้งใจจะไปที่ลานฝึกซ้อมหุ่นยนต์ต่อสู้

แต่ให้เขาโจมตีมู่ฉิวสุดกำลัง...เขารู้สึกแปลกๆ

"กลัวทำร้ายมู่ฉิวเหรอ?"

หลัวซวงอดหัวเราะไม่ได้ "เธอไม่รู้อะไร เธอทำอะไรมู่ฉิวไม่ได้หรอก แม้แต่เส้นผมก็คงจะแตะไม่ได้ด้วย”

หลี่หยวนมองดูเธออย่างงุนงง "หมายความว่าหัวหน้ารู้ดีเรื่องนี้?"

หลัวซวงชะงัก

หลี่หยวนมองดูมู่ฉิว "หัวหน้าครูฝึก ผมโจมตีคุณสุดกำลังได้จริงๆ เหรอครับ?"

มู่ฉิวพยักหน้า

ท่าทางสงบเยือกเย็นของเธอทำให้เขานึกถึงจั่วเฟิง

หลี่หยวนไม่พูดอะไรอีก

เขาหายใจออกเบาๆ  ถือดาบวิญญาณเลือดเอาไว้

หลัวซวงมองดูหลี่หยวน

เธอรู้สึกแปลกๆ เธอก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

หลี่หยวนที่ตอนนี้อยู่ในระดับ 5 จะมีพลังมากพอที่จะสั่นคลอนมู่ฉิวได้จริงๆ เหรอ?

ตูม--!

แสงสีทองพุ่งออกมาจากร่างของหลี่หยวน

ร่างกายที่ได้สัดส่วนของเขาสูงขึ้นเล็กน้อย ราวกับเทพเจ้าสีทองจากยุคโบราณ

กายาทองคำอมตะ

จากนั้น ดวงอาทิตย์ที่ร้อนระอุ 3 ดวงก็ลอยขึ้นด้านหลังเขา

ห่างไปหลายกิโลเมตร ทหารกองทัพที่หนึ่งที่ลาดตระเวนอยู่นอกฐานทัพต่างก็เงยหน้าขึ้นมองดูดวงอาทิตย์ 3 ดวงบนท้องฟ้าด้วยความตกใจ

ในทุ่งร้าง หลี่หยวนระเบิดพลังทั้งหมดออกมา

พลังปราณถูกกระตุ้นจนถึงขีดจำกัด

เคล็ดวิชาหายใจดวงดาว 8 เท่าทำงาน

เพลงดาบระดับจุลภาคทำงาน

'เจตจำนง' ทำงาน

ร่างกายที่อาบไปด้วยแสงสีทองหายวับไป ปรากฏขึ้นตรงหน้ามู่ฉิวในพริบตา

ตูม——!!!

แสงสว่างเจิดจ้าปกคลุมไปทั่วทุกสารทิศ

...

กว่าครึ่งนาทีต่อมา

ทุกอย่างก็กลับสู่ปกติ

หลี่หยวนถือดาบวิญญาณเลือด หายใจแรงเพราะพลังปราณถูกใช้ไปมาก

ในที่สุดเขาก็ได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมา

ดาบอาวุธปฐมภูมิระดับ 9  มีพลังมากกว่าที่เขาคิด

หลี่หยวนเงยหน้าขึ้น มองไปยังจุดที่มู่ฉิวยืนอยู่

เขารู้สึกกังวลเล็กน้อย

แต่ไม่นานเขาก็รู้ว่าตัวเองคิดมากไป

ควันจางลง

มู่ฉิวปรากฏขึ้น

เธอยังคงยืนตัวตรง นอกจากผมที่ตกลงมาบังหน้าผากแล้วก็ไม่มีร่องรอยการบาดเจ็บใดๆ

หลี่หยวนรู้ว่ามู่ฉิวแข็งแกร่งมากแต่เขาไม่คิดว่าเธอจะแข็งแกร่งขนาดนี้

เขาโจมตีสุดกำลัง แต่ก็ไม่สามารถสั่นคลอนเธอได้เลย

มู่ฉิวก้มหน้า เธอเห็นผมของตัวเองตกลงมาบังหน้าผาก

เธอกำลังจะพูด แต่หลัวซวงก็วิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าตกใจก่อน เธอมองดูหลี่หยวนอย่างไม่อยากเชื่อ "ดวงอาทิตย์ 3 ดวงเมื่อกี๊คือ... วิชายุทธดั้งเดิม?!"

"เธอฝึกฝนวิชาที่ต้องใช้ความเข้าใจระดับสุดยอดปรมาจารย์ตั้งแต่เมื่อไหร่?!"

"แล้วเพลงดาบเมื่อกี๊..."

มู่ฉิวยิ้ม เธอพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "หลี่หยวนเข้าใจ  'เจตจำนง'  ของตัวเองแล้ว"

หลัวซวงพูดไม่ออก

ในฐานะนักรบระดับ 6 ที่กำลังจะเข้าสู่ระดับสุดยอดปรมาจารย์

เธอรู้ดีว่า 'เจตจำนง' หมายถึงอะไร

เธอรู้แล้วว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลี่หยวนอีกต่อไป

หลัวซวงจินตนาการไม่ออกเลยว่าถ้าเมื่อกี๊เธอเผชิญหน้ากับดาบของหลี่หยวน ผลลัพธ์จะเป็นยังไง

หลัวซวงรู้สึกเจ็บใจ

เธอมองดูมู่ฉิว "พวกเธอสองคน  ช่าง... "

...

เช้าวันรุ่งขึ้น

หลังจากทานอาหารเช้า หลี่หยวนก็ออกจากอาณาจักรดาวปีศาจมืด ขึ้นยานรบ เตรียมไปที่อาณาจักรดาวขนนก

อาณาจักรดาวขนนกเป็นอาณาจักรดวงดาวระดับ 5  ตั้งอยู่ทางตะวันตกของจีน

ห้ามนักรบระดับ 6 ขึ้นไปและเผ่าพันธุ์ต่างดาวเข้า

สำหรับหลี่หยวนที่มีพลังรบของสุดยอดปรมาจารย์ระดับ 7

นี่ไม่ใช่การแข่งขันระหว่างกองทัพและกระทรวงศึกษาธิการ

แต่มันคืองานเลี้ยงสังหารที่รอให้เขาไปสนุก

ไม่ว่าจะเป็นแต้มอัพเกรดหรือพลัง

มันทำให้เขามีโอกาสเลื่อนเป็นระดับ 6 ทั้งพลังปราณและพลังจิต