บทที่ 880 : ฝูงแมลงกำลังรวมตัว
[\แปลโดยแฟนเพจ ยักษาแปร\มาติดตามในแฟนเพจ\เพื่อติดตามข่าวสารได้นะ\]
[\Thai-novel \ลงไวกว่าที่อื่น\ทุกที่ 5 ตอน\แต่จะราคาแพงที่สุด\]
[\หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง จะแก้ไขแบบเทียบคำต่อคำให้ตรงตามหลักไวยากรณ์ อ่านแบบเทียบภาษาต้นฉบับคำต่อคำ ซึ่งถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ\100คน\ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ซึ่งถ้ารู้ว่าหลุดจากที่ไหนก็จะไม่แก้ไขตรงเว็บนั้นครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบเวอร์ชั่นแรกไปนะครับ\]
บทที่ 880 : ฝูงแมลงกำลังรวมตัว
"โฮก!"
เกียราดอสตอบรับคำขอของซันจิ พ่นเปลวเพลิงออกจากปาก พุ่งตรงไปยังครีก พร้อมกับปล่อยกระแสไฟฟ้าแรงสูงจากร่าง กวาดล้างเหล่าโจรสลัดที่ตกลงไปในทะเลราวกับช็อตปลา
"เฮ้ย! นั่นคู่ต่อสู้ของฉันนะ! ฉันจะใช้มันชดใช้หนี้นะ! แบบนี้ฉันจะเอาเงินที่ไหนกินข้าวล่ะ!?"
เมื่อเห็นเกียราดอสเล่นงานครีก ลูฟี่กลับแสดงอาการไม่พอใจออกมา
แต่เกียราดอสไม่ได้สนใจเจ้าหนุ่มหมวกฟางจอมโวยวาย มันสนใจแค่เหล่าโจรสลัดที่ทำลายบาราติเอ ด้วยประสบการณ์ในการต่อสู้บนทะเลอันโชกโชน มันรู้ดีว่าการทำลายที่ยืนของศัตรูก่อนเป็นสิ่งที่ถูกต้องเสมอ
อาวุธของครีกแทบไม่ได้สร้างความเสียหายใดๆให้กับเกราร์ดอสเลย เกราะและเสื้อคลุมพิเศษอาจป้องกันกระสุนและหมัดได้ แต่ไม่อาจต้านทานเปลวเพลิงและสายฟ้าได้ ทั้งสนับมือและทวนก็ไม่อาจเข้าถึงเกียราดอสได้ ส่วนกระสุนก็ถูกมันหลบเลี่ยงด้วยการดำลงใต้น้ำ
ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีลูฟี่ที่กำลังโจมตีเขาอยู่ข้างๆ ตอนที่ครีกคิดจะใช้ M・H・5 จัดการพวกนั้น ก๊าซพิษที่ปล่อยออกมากลับถูกเปลวเพลิงของเกียราดอสจุดระเบิด ทำให้ไม่เกิดผลใดๆ
ลูกเรือของครีกถูกกำจัดจนหมดสิ้น ยกเว้นอากิน ที่รอดมาได้เพราะความเมตตาของเขาเองในตอนแรก
"ตำนานเรื่องสัตว์ประหลาด...เป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ?"
ครีกโหดเหี้ยมไร้หัวใจ แต่อากินกลับภักดีต่อเขาอย่างน่าประหลาด เมื่อเห็นครีกพ่ายแพ้และตาย อากินก็ทรุดลงกับพื้นราวกับเสียสติ
ในตอนนั้นเอง เขาก็นึกถึงตำนานของอีสต์บลู ที่ว่าอย่ากินคอยคิงที่บาราติเอ ไม่งั้นสัตว์ประหลาดจะสั่งสอนเอง
"มันไม่ใช่สัตว์ประหลาดหรอกนะ แต่น่าจะเป็นสาวสวยที่รักสวยรักงามมากกว่า สนใจจะอยู่ล้างจานไหม? นายต่างจากโจรสลัดพวกนั้นนะ"
"ไม่ล่ะ ถ้าสะดวก...ขอเรือลำเล็กสักลำได้ไหม? บางทีเราอาจจะได้เจอกันอีก"
อากินจากบาราติเอไปอย่างหมดอาลัยตายอยาก ใช้ชีวิตแบบที่ใครๆก็พูดว่า "อากินทำได้ทุกอย่าง" ส่วนซันจิก็ตัดสินใจเข้าร่วมกลุ่มกับลูฟี่ แต่เกียราดอสไม่ได้ไปด้วย มันเลือกที่จะอยู่ที่บาราติเอ คอยปกป้องเหล่าคอยคิงที่นี่ต่อไป
แต่แค่ขึ้นเรือมาวันเดียว ซันจิก็รู้สึกเสียใจแล้ว
"คนนำทางของพวกนายคือด้วงเนี่ยนะ??? แล้วไอ้หัวมอสนี่คือต้นหนเรือเหรอ? พวกนายมาถึงที่นี่ได้ยังไงกันเนี่ย!?"
เขาเคยเจอคนนำทางที่ไม่เก่ง แต่ไม่เคยเจอด้วงนำทางมาก่อน มันช่างมหัศจรรย์เกินไปแล้ว
แต่ซันจิยังไม่รู้ว่า วันรุ่งขึ้นจะมีเรื่องวุ่นวายอีก เพราะเฮราครอสหายตัวไป
...
"เฮราครอส! เฮราครอส! นายหายไปไหนแล้ว?!"
ลูฟี่ค้นหาทั่วทั้งลำเรือ แต่ก็ไม่พบเงาของเฮราครอส ทำให้เขาหมดแรงทรุดลงไปกับพื้น แม้แต่กับข้าวของซันจิก็ไม่อาจทำให้เขาลุกขึ้นมาได้
"นี่ ลูฟี่ อย่าทำหน้าเศร้าสิ มันก็แค่ด้วงกว่างนี่นา การออกไปข้างนอกก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ?"
"ไม่จริงหรอก เมื่อก่อนเฮราครอสไม่เคยพลาดอาหารเช้าเลย มันต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่ๆ อุซป! โซโล! พวกนายเห็นเฮราครอสไหม?!"
เสียงตะโกนของลูฟี่ปลุกโซโลให้ตื่นขึ้นมา เวลาพักผ่อนของแต่ละคนบนเรือไม่เหมือนกัน ลูฟี่จะนอนประมาณห้าชั่วโมง และนอนแบบสุ่มเวลา
ส่วนโซโลจะนอนตอนตีสี่ถึงเจ็ดโมงเช้าเป็นเวลาสามชั่วโมง แล้วค่อยหาเวลางีบหลับตอนกลางวัน เมื่อคืนตอนที่เขายังไม่หลับ เขาบังเอิญเห็นเฮราครอสพอดี
“เมื่อคืนมีด้วงกว่างหน้าตาคล้ายกับเจ้าเฮราครอสตัวนี้บินผ่านมา แล้วก็พูดกับฉันยาวเหยียดเลย ดูเหมือนมันจะฝากนี่ไว้ให้ แต่ฉันก็ไม่รู้หรอกว่ามันพูดอะไรบ้าง”
บนกระดาษแผ่นหนึ่งมีภาพวาดลายเส้นกับรอยเท้าของเฮราครอสไม่กี่รอย ซันจิกับอุซปมองภาพวาดนั่นแล้วก็ได้แต่ขมวดคิ้ว
“นี่มันรอยเท้ามั่วๆหรือเปล่า?”
“ใช่ ด้วงกว่างวาดรูปได้นี่มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว พูดว่าเต้นรำแล้วเก่งขึ้นยังน่าเชื่อกว่าอีก”
“ล้อเล่นน่าอุซป ใครจะไปเต้นรำแล้วเก่งขึ้นได้กัน?”
“เอ่อ ฉันก็แค่พูดเล่นน่ะ แต่ฉันเคยได้ยินมาว่า...”
“เฮราครอสบอกว่าไปช่วยเพื่อนต่อสู้”
ระหว่างที่ซันจิกับอุซปคุยกันอยู่นั้น ลูฟี่ก็ตะโกนขึ้นมาเหมือนกับนึกอะไรขึ้นได้
“แย่แล้ว! มันไม่ชวนเราไปด้วย นี่มันดูถูกกันชัดๆ!”
“เดี๋ยวก่อน! ไม่ใช่แล้ว นายดูออกได้ยังไง!?”
“ใช่ นี่มันเขียนอะไรไว้เนี่ย?!”
นอกจากลูฟี่แล้ว อีกสามคนดูไม่ออกเลยว่าภาพที่ดูแอบสแตรกสุดๆนั่นคืออะไร ลูฟี่จึงต้องรับหน้าที่อธิบาย
“โธ่ พวกนายนี่โง่กันหรือไง? เฮราครอสวาดชัดขนาดนี้แล้ว มีหนูตัวร้ายไปรังแกเพื่อนมัน ตอนนี้มันกำลังจะไปช่วยแก้แค้น ให้พวกเรารอมันแถวๆนี้สองสามวัน ไม่ได้แล้ว เราต้องไปช่วยมัน!”
“แต่มันออกไปก่อนแล้ว นายจะไปหาเจอได้ยังไง?”
ตอนนั้นเอง มีเฮราครอสไม่กี่ตัวบินผ่านเหนือทะเลพอดี ลูฟี่รีบวิ่งไล่ตามไปจับเฮราครอสตัวหนึ่งไว้ แล้วก็เริ่มใช้ภาษากายสื่อสาร
พร้อมกับถือภาพวาดที่เฮราครอสทิ้งไว้ อธิบายความต้องการของตัวเอง โชคดีที่ลูฟี่กับเฮราครอสอยู่ด้วยกันมานาน พอจะเข้าใจภาษาของเฮราครอสอยู่บ้าง ในที่สุดก็สื่อสารกันได้สำเร็จ
โกอิ้งแมรี่ก็เปลี่ยนเส้นทาง มุ่งหน้าไปยังทิศทางใหม่ตามพวกมันไป
พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว หลังจากที่ไม่มีด้วงนำทาง ผู้ชายสี่คนบนเรือก็พบว่า ไม่มีใครรู้วิธีดูทิศทางเดินเรือเลยสักคน!
......
การจากไปของเฮราครอสไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นเรื่องของเผ่าพันธุ์เฮราครอส ตอนนั้นเฮราครอสกระจายไปตามเกาะต่างๆ กลายเป็นกลุ่มอิสระ
เฮราครอสบางตัวยังคงใช้ชีวิตอยู่ตัวเดียว แต่บางตัวก็สืบพันธุ์ ให้กำเนิดเฮราครอสรุ่นที่สอง รุ่นที่สาม
ความแตกต่างระหว่างตัวก็มากขึ้น เฮราครอสรุ่นแรกที่อาร์เซอุสสร้างขึ้นแข็งแกร่งที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย เฮราครอสเหล่านี้แข็งแกร่งพอจะยึดครองพื้นที่ในแกรนด์ไลน์ได้ พวกมันยังเป็นตัวแทนในการกลับไปยังโอนิกาชิมะเพื่อสักการะ
เฮราครอสทั่วไปก็แค่รวบรวมข่าวสารรอบๆที่อยู่อาศัย แล้วรายงานเป็นระยะ
แต่ถึงจะเป็นเฮราครอสรุ่นแรก เนื่องจากลักษณะของแมลงปีกแข็งแต่เดิมต่างกัน ความแข็งแกร่งก็มีมากน้อยต่างกัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรุ่นลูกหลาน
เมื่อเทียบกับเฮราครอสยุคแรก ลูกหลานของพวกมันดูอ่อนแอ มักจะประสบปัญหา
เมื่อพวกมันพบปัญหาที่แก้ไขไม่ได้ ก็จะขอความช่วยเหลือจากเฮราครอสตัวอื่นๆที่อยู่ใกล้เคียง
สำหรับโปเกมอนแมลง จำนวนคือข้อได้เปรียบ เฮราครอสก็บังเอิญเจอกับเฮราครอสที่ออกมาตามหาตัวช่วยพอดี
ตอนนี้เฮราครอสแถวนี้กำลังมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านโคโคยาชิ ต้นเหตุทั้งหมดก็คือเหมืองทองคำที่หมู่บ้านโคโคยาชิค้นพบ
