บทที่ 67 ลูกในท้องเป็นของใคร
รอยยิ้มบนใบหน้าของหานหยาหรงหายไปทันที เธอตบโต๊ะทำงานเสียงดังปัง “ทำไมต้องเป็นเธอเท่านั้น?”
เหยียนหงที่เพิ่งตักข้าวเข้าปากถึงกับสะดุ้งโหยง ใบหน้าของเขามืดครึ้มลง
“วันนี้เธอกินยาผิดมาหรือไง? ตอนอยู่ข้างล่างก็ทำร้ายเชียนอี้ไปทีแล้ว ตอนนี้จะมาทำร้ายฉันต่อหรือไง?”
“ฉันบอกแล้วว่าเธอเริ่มก่อน แต่คุณก็ไม่เชื่อฉัน!” เหยียนหงไม่สนใจ เดินหน้ากินข้าวต่อ
หานหยาหรงกัดฟันด้วยความโกรธ “เหยียนหง คุณบอกฉันมาตรงๆ เลย ในใจคุณ เชียนอี้สำคัญกว่าหรูยี่ใช่ไหม? คุณพูดตลอดว่า 'ทั้งสองก็เหมือนกัน' แต่ฉันเห็นชัดๆ ว่าคุณลำเอียง! หรือเป็นเพราะเชียนอี้เป็นลูกสาวของคุณกับอดีตภรรยา เธอถึงดูมีค่ามากกว่าลูกสาวที่ฉันคลอดให้คุณ?”
เหยียนหงถอนหายใจอย่างอ่อนล้า “ฉันไม่ได้ลำเอียง เธอเลิกพูดถึงอดีตภรรยาฉันสักทีได้ไหม? ตอนนี้เธอคือภรรยาของฉัน”
“ถ้าคุณยังลำเอียงแบบนี้ต่อไป ฉันก็จะกลายเป็นอดีตภรรยาของคุณเหมือนกัน!” พูดจบ หานหยาหรงก็เริ่มร้องไห้
พอเธอร้องไห้ เหยียนหงก็ใจอ่อน เขาวางตะเกียบลงแล้วเดินเข้ามาปลอบโยนเธอ เขาโอบไหล่เธอเอาไว้ พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนกว่าเดิม
“โอเค เธอหยุดคิดมากได้แล้ว ฉันเหนื่อยจริงๆ ตอนนี้”
หานหยาหรงรู้จักวิธีปรนนิบัติผู้ชายดี เมื่อเห็นเหยียนหงเริ่มมีท่าทีดีขึ้น เธอก็รีบฉวยโอกาส
“ที่รัก...” เธอซบลงบนอกของเขา “ฉันรู้ว่าคุณทำงานหนัก หรูยี่ก็พยายามติดต่อหมอเทพน้อยอยู่ หรูยี่เติบโตมาโดยไม่มีพ่ออยู่ข้างๆ เธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้คุณภูมิใจ”
เหยียนหงพยักหน้าเบาๆ “ฉันรู้ หรูยี่เป็นเด็กดี”
“ถ้างั้น...พรุ่งนี้ คุณพาหรูยี่ไปด้วยนะ ให้เธอได้พบปะผู้คนในวงสังคมบ้าง ถ้าคุณยืนกรานให้เชียนอี้ไปด้วย ก็ควรพาลูกสาวทั้งสองคนไปพร้อมกันเลย ใครๆ ก็จะอิจฉาคุณที่มีลูกสาวสวยๆ ถึงสองคน”
หานหยาหรงปรับลดข้อเรียกร้องของตนเองลง เพราะรู้ว่าเหยียนหงคงไม่ยอมง่ายๆ กับเรื่องที่เขายืนกราน เธอจึงยอมให้เชียนอี้ไปด้วย
เหยียนหงถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ฉันจะบอกความจริงกับเธอนะ พรุ่งนี้มันไม่ใช่งานเลี้ยงสังคมชั้นสูงอะไรหรอก แต่เป็นมู่จื่อเฉิง”
“มู่จื่อเฉิง?”
“ใช่ เมื่อคืนเขาโทรหาฉัน ฉันออกไปพบเขาในช่วงเช้า เขาบอกว่าตอนนี้เชียนอี้แต่งงานไปแล้ว เขาไม่ต้องการให้เธอหย่าทันที แต่เขาต้องการให้เชียนอี้มีลูกให้เขาแทน และเงินแปดพันล้านนั้นจะถือเป็นค่าซื้อลูก ดังนั้นงานเลี้ยงพรุ่งนี้ เชียนอี้ต้องไป”
“แล้วเธอจะยอมไหม?”
“ฉันมีแผนอยู่แล้ว เธอไม่ยอมก็ต้องยอม”
หานหยาหรงพยักหน้า ดวงตาเปล่งประกายด้วยความพอใจ
“ฉันว่าแล้ว ที่รักถึงได้ดูเหมือนลำเอียงขึ้นมาอย่างกะทันหัน ที่แท้ก็เป็นฉันที่เข้าใจผิด แต่...เชียนอี้อยู่กับมู่หยุนเลี่ยแล้ว ใครจะไปรู้ว่าลูกในท้องเป็นของใครกันแน่”
“เราไม่มีเวลาคิดมากขนาดนั้นหรอก มู่จื่อเฉิงบอกว่า ตราบใดที่เชียนอี้อยู่กับเขาหนึ่งคืน เรื่องเงินแปดพันล้านเขาจะไม่รีบร้อนติดตาม”
หานหยาหรงยิ้มอย่างอิ่มเอิบ
“เชียนอี้มีความสามารถในการเจริญพันธุ์ระดับ S คืนนั้นเธอจะต้องท้องแน่นอน! แค่ให้เธอคลอดลูกของมู่จื่อเฉิงออกมา เรื่องเงินสินสอดก็จะเรียบร้อย”
“ใช่” เหยียนหงถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ถ้าพรุ่งนี้เรื่องนี้สำเร็จ ฉันก็จะหมดกังวลเสียที”
