บทที่ 228 ภารกิจของผู้ถือโคม...
[\แปลโดยแฟนเพจ ยักษาแปร\มาติดตามในแฟนเพจ\เพื่อติดตามข่าวสารได้นะ\]
[\Thai-novel \ลงไวกว่าที่อื่น\ทุกที่ 5 ตอน\แต่จะราคาแพงที่สุด\]
[\หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง จะแก้ไขแบบเทียบคำต่อคำให้ตรงตามหลักไวยากรณ์ อ่านแบบเทียบภาษาต้นฉบับคำต่อคำ ซึ่งถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ\100คน\ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ซึ่งถ้ารู้ว่าหลุดจากที่ไหนก็จะไม่แก้ไขตรงเว็บนั้นครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบเวอร์ชั่นแรกไปนะครับ\]
บทที่ 228 ภารกิจของผู้ถือโคม...
"หัวหน้า... ดูแลลูกสาวผมด้วยครับ..."
หลินเฟิงกล่าวจบก็หันหลังเดินอย่างเด็ดเดี่ยว มุ่งหน้าสู่เครื่องดูดฝุ่นยักษ์
เหลยซานมองตามแผ่นหลังของหลินเฟิง ริมฝีปากขยับราวกับจะเอ่ยสิ่งใด แต่สุดท้ายก็ไร้ซึ่งคำพูดใดหลุดออกมา
"วู้มมมม!!!"
ชั่วพริบตา ร่างของหลินเฟิงก็ถูกดูดเข้าไปในเครื่องดูดฝุ่นยักษ์!
ภายใน A-33 มิได้คับแคบอย่างที่เห็นจากภายนอก แต่กลับเป็นห้วงลึกอันดำมืดไร้ที่สิ้นสุด
หลินเฟิงยืนอยู่ท่ามกลางความมืดมิด ราวกับเม็ดทรายเล็กๆในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่
ทว่าในตอนนี้ เขากลับเป็นแสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวในความมืดมิดนี้
เหล่าสัตว์ประหลาดจากห้วงลึกที่ถูกดูดเข้ามาด้วย ต่างตกอยู่ในภวังค์แห่งความสับสน ก่อนจะค้นพบหลินเฟิงในที่สุด
ทันใดนั้น เสียงคำรามดังกึกก้องราวกับคลื่นยักษ์ สะท้อนไปทั่วทั้งห้วงลึก!
สัตว์ประหลาดจากห้วงลึกนับล้าน พุ่งเข้าใส่หลินเฟิงด้วยความบ้าคลั่ง ท่าทางดุร้ายน่าหวาดหวั่น ราวกับจะกลืนกินเขาเข้าไปทั้งตัว!
หลินเฟิงยืนนิ่งอยู่กับที่ ปล่อยให้ฝูงสัตว์ประหลาดที่น่าสะพรึงกลัวเข้าโถมใส่
บนใบหน้าของเขาไร้ซึ่งความหวาดกลัว มีเพียงความแน่วแน่พร้อมพลีชีพ!
เขาค่อยๆหลับตาลง น้ำตาใสสองหยดไหลรินจากหางตา
"ที่รัก...ผมมาหาคุณแล้ว..."
วินาทีสุดท้ายของชีวิต ภาพใบหน้าของภรรยาผู้ล่วงลับก็ปรากฏขึ้นในห้วงความคิดของหลินเฟิง
และแล้ว ดวงตาของเขาก็กระพริบเปิดขึ้น!
ลำแสงสีฟ้าครามสองสาย ส่องสว่างออกมาจากดวงตา ราวกับดาวฤกษ์ที่กำลังจะระเบิด!
พลังงานอันน่าสะพรึงกลัว พุ่งสูงขึ้นถึงขีดสุด!
หลินเฟิง ผู้ถือโคมแห่งเมืองเถิงเหยียน ผู้มีพลังพิเศษ "ระเบิดนัยน์ตา"
"ตูมมมม!!!"
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว พลังงานอันเกินกว่าจะบรรยายได้ ปะทุออกมาจากดวงตาของหลินเฟิง!
พลังงานนั้นช่างทรงพลัง บ้าคลั่ง!
ดุจดั่งการระเบิดครั้งใหญ่ในยุคเริ่มต้นของจักรวาล ย้อมห้วงลึกแห่งความมืดมิดให้กลายเป็นสีฟ้าขาวเจิดจ้า!
หายนะ!
หายนะอย่างสิ้นเชิง!
เบื้องหน้าพลังงานอันน่าสะพรึงกลัวนี้ สสารและพลังงานทั้งปวง ล้วนเปราะบางราวกับกระดาษ!
เหล่าสัตว์ประหลาดจากห้วงลึกที่เคยเกรี้ยวกราด บัดนี้แม้แต่เสียงร้องโหยหวนก็มิอาจเปล่งออกมาได้ ร่างกายแหลกสลายกลายเป็นเพียงฝุ่นผงในจักรวาล!
กระดูก เนื้อ เลือด วิญญาณ ล้วนสลายหายไปภายใต้พลังงานอันมหาศาลนี้ แปรเปลี่ยนเป็นอนุภาคพื้นฐานที่สุด!
ห้วงลึกภายใน A-33 บิดเบี้ยวและผิดรูปอย่างรุนแรงภายใต้แรงกระแทกของพลังงาน ราวกับว่าจะพังทลายลงในพริบตา!
ทว่าทั้งหมดนี้ หลินเฟิงไม่อาจรับรู้อีกต่อไป...
ท่ามกลางการปลดปล่อยพลังงานอันน่าสะพรึงกลัว ร่างกายของเขาก็สลายหายไป กลายเป็นเพียงธุลี...
นี่คือภารกิจสุดท้ายของการเป็นผู้ถือโคม!
ด้วยชีวิตของผม ขอปกป้องทุกคน!
ภายในศูนย์บัญชาการ เหลยซานจ้องมองไปที่ A-33 หัวใจราวกับถูกมือที่มองไม่เห็นบีบรัดแน่น ความตึงเครียดพุ่งสูงถึงขีดสุด
หนึ่งวินาที...
สองวินาที...
สามวินาที...
"ตูม!!!"
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว A-33 แตกกระจาย กลายเป็นเศษซากนับไม่ถ้วน
เหลยซานยืนนิ่ง ปล่อยให้เศษซากเหล่านั้นพุ่งผ่านตัวเขาไป
สายตาจับจ้องไปยังทิศทางที่ A-33 ระเบิด แววตาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและความนับถือ
เขารู้ หลินเฟิงทำสำเร็จแล้ว
เขาใช้ชีวิตของตัวเอง เป็นเครื่องสังเวย กำจัดสัตว์ประหลาดจากห้วงลึกที่บุกโจมตีเมืองหลวง!
"ทำความเคารพ!"
เหลยซานยกมือขวาขึ้น ท่ามกลางความเงียบงัน ทำความเคารพในแบบทหาร ไปยังทิศทางที่ A-33 ระเบิด!
ผู้ถือโคมทั้งหมด ต่างยกมือขวาขึ้น ทำความเคารพอย่างสมเกียรติ ไปยังทิศทางเดียวกัน!
นี่คือความเคารพสูงสุด ที่พวกเขามีต่อวีรบุรุษ!
การเสียสละอันยิ่งใหญ่ของหลินเฟิง ทำให้เมืองหลวงมีเวลาหายใจ
สัตว์ประหลาดจากห้วงลึกที่เคยอาละวาด บัดนี้หายไปจนหมดสิ้น
เหลือไว้เพียงซากปรักหักพัง และกลิ่นคาวเลือดที่อบอวลอยู่ในอากาศ
ทว่า วิกฤตยังไม่คลี่คลาย
ภัยคุกคามที่แท้จริง ไม่ใช่สัตว์ประหลาดจากห้วงลึกธรรมดาๆที่มีจำนวนมากแต่พลังอ่อนแอ
แต่เป็นสามตัว ที่มีพลังทำลายล้างราวกับหายนะ...
สัตว์ประหลาดจากห้วงลึกระดับต้องห้าม!
เหนือท้องฟ้าเมืองหลวง หวังผิงอัน ร่างกายอาบไปด้วยเลือด ชุดคลุมเปื้อนสีแดงฉาน กำลังต่อสู้กับต้นไม้แห่งตัณหาอย่างเอาเป็นเอาตาย!
เขาจำไม่ได้แล้วว่า ตัดกิ่งไม้ไปกี่กิ่ง ฆ่าใบหน้ามนุษย์ไปกี่หน้า
เขารู้แค่ว่า ตัวเองกำลังจะถึงขีดจำกัด
การต่อสู้อย่างหนักหน่วง ทำให้ทั้งร่างกายและจิตใจอ่อนล้า พลังกาย พลังใจ ถูกใช้ไปจนหมดสิ้น
และในช่วงเวลาแห่งความพร่าเลือนนี้เอง ต้นไม้แห่งตัณหาก็ฉวยโอกาส!
"ฟิ้ว!!!"
กิ่งไม้สีดำแดง พุ่งเข้าใส่หวังผิงอัน ราวกับงูพิษพ่นพิษ ด้วยความเร็วราวสายฟ้า!
"ฉึก!!!"
กิ่งไม้นั้น ทะลุผ่านม่านพลังป้องกันของหวังผิงอัน เจาะเข้าสมองของเขา!
"ตุบ!!!"
ร่างของหวังผิงอัน ร่วงลงจากท้องฟ้า กระแทกพื้นอย่างแรง เลือดสาดกระเซ็น...
เสียงร่วงหล่นของหวังผิงอัน ดังก้องอยู่ในใจของผู้ถือโคมทุกคน!
ผู้ยิ่งใหญ่ที่เคยพลิกสถานการณ์ ปกป้องประเทศมังกรมาหลายปี...
กลับต้องมาจบชีวิตลงบนแผ่นดินที่ถูกห้วงลึกกัดกินเช่นนี้?
"อาจารย์!!!"
เมิ่งเจี้ยนเซียนตาลุกวาว ดวงตาแทบจะทะลักออกจากเบ้า ร่างนั้นแผดเสียงคำรามด้วยความเดือดดาลและโศกเศร้า!
เบื้องหลัง ปรากฏเงาคมกริบของกระบี่ สาดแสงดาบเจิดจ้า พุ่งทะยานราวกับจะทำลายล้างทุกสิ่ง
กิ่งก้านสาขาของต้นไม้แห่งตัณหาที่อยู่รอบข้าง ถูกฟาดฟันจนแหลกละเอียดเป็นผุยผง!
ทว่า ต้นไม้แห่งตัณหาดูเหมือนจะไร้ซึ่งความเจ็บปวด ยังคงโจมตีทุกสิ่งรอบตัวอย่างบ้าคลั่ง!
ทันใดนั้น เสียงเย็นเยียบดังขึ้นในหูฟังของเหล่าผู้ถือโคมทุกคน
“เริ่มการทำงาน A-114514 คืนค่าสู่จุดยึดเมื่อห้านาทีก่อน!”
ถัดมา ฉากที่ไม่น่าเชื่อก็ปรากฏขึ้น!
โดยมีร่างไร้วิญญาณของหวังผิงอันเป็นศูนย์กลาง พื้นที่โดยรอบเริ่มย้อนกลับราวกับภาพยนตร์ที่กำลังเล่นถอยหลัง!
อาคารที่พังทลายกลับคืนสู่สภาพเดิม!
กิ่งไม้ที่ถูกตัดขาดกลับงอกขึ้นมาใหม่!
แม้แต่ร่างของหวังผิงอันก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งภายใต้พลังอันน่าอัศจรรย์นี้!
ณ ดาดฟ้าตึกสูงระฟ้า ผู้ช่วยหลิวยืนอยู่ริมขอบดาดฟ้า มองดูเหตุการณ์ตรงหน้า ดวงตาคู่สวยฉายแววความรู้สึกที่หลากหลาย
เธอค่อยๆถอดหูฟังสื่อสารออกจากหู เสียงนั้นแฝงไปด้วยความเหนื่อยล้าที่ไม่อาจปกปิดได้
“นี่...เป็นครั้งที่ยี่สิบเจ็ดแล้ว...”
A-114514 มีชื่อรหัสว่า “เครื่องบันทึกความเป็นจริง” สามารถบันทึกและโหลดพื้นที่ความเป็นจริงในบริเวณหนึ่งได้
ในช่วงเวลาห้านาทีที่ผ่านมา ผู้ช่วยหลิวใช้ “เครื่องบันทึกความเป็นจริง” ไปแล้วถึงยี่สิบเจ็ดครั้ง เพื่อย้อนเวลากลับไปห้านาทีก่อน!
ทุกครั้งล้วนทำไปเพื่อช่วยชีวิตเหล่าผู้ยิ่งใหญ่ที่สละชีพในการต่อสู้กับต้นไม้แห่งตัณหา
การโหลดซ้ำแล้วซ้ำเล่าถึงยี่สิบเจ็ดครั้ง ทำให้เธอรู้สึกราวกับวิญญาณกำลังจะเหือดแห้ง
ที่น่าหวาดกลัวยิ่งกว่านั้นคือ ต้นไม้แห่งตัณหาดูเหมือนจะเริ่มรับรู้ถึงการมีอยู่ของ “เครื่องบันทึกความเป็นจริง”
การโจมตีของมันรุนแรงขึ้นและร้ายกาจขึ้นทุกครั้ง!
ผู้ช่วยหลิวรู้ดีว่าตัวเองกำลังจะต้านทานไม่ไหวแล้ว
หากยังหาทางจัดการต้นไม้แห่งตัณหาไม่ได้ ทั้งเมืองหลวงคงถึงคราวล่มสลาย...
