บทที่ 164 คนของใจ (2)
หร่วนหลิวเจิงเงยหน้าขึ้นไปมองหนิงจื้อเชียน ซึ่งเขากำลังมีท่าทีไม่รู้สึกผิดอะไร "ลุงรองเซียวบอกนี่เรียกว่าคนของใจ.......ก็คือในใจของคน ๆ หนึ่ง ....." หนิงเสี่ยงยังใช้นิ้วชี้ไปที่หัวใจของตัวเองด้วย "ตอนแรกผมอยากจะให้ลุงรองเซียววาดรูปแม่......ไม่ ๆ ๆ ๆ ......วาดรูปของคุณหมอหร่วน ลุงรองเซียววาดน่าเกลียด...
