บทที่ 143 ตะวันรอนไปพาใจหาย (4)
เวลาผ่านไปโดยไม่ทันรู้ตัว ทั้งสองคนใช้วิธีนี้ฆ่าเวลาไปพักใหญ่ ท้องฟ้าใกล้จะมืดลงแล้ว แต่จัวหย่วนและเถาเถายังไม่กลับมา หากพูดว่าไม่เป็นห่วงคงเป็นการโกหก แต่ตอนนี้นอกจากนั่งรอแล้ว คงไม่มีวิธีการใดดีไปกว่านี้ เสี่ยวลิ่วกังวลใจเช่นกัน ทอดสายตามองออกไปตลอดเวลา กลับไม่พบรูปร่างที่คุ้นเคยเดินกลับมา แม้สองว...