บทที่ 143 ตะวันรอนไปพาใจหาย (2)
วันต่อมา ขอบฟ้าสว่างเป็นแนวโค้งสีขาวราวท้องปลา เขาปลุกนางขึ้นมา เมื่อคืนเข้านอนเร็ว ทั้งอาการตกใจยังเพลาลงกว่าวันก่อนหน้าแล้ว ตอนที่จัวหย่วนปลุกนางขึ้นมา เสิ่นเยว่ยังคงตาปรือง่วงนอน แต่เมื่อได้เห็นดวงตะวันทอแสงแรก กลับดูกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที "ช่างงดงามเสียจริง!" เสิ่นเยว่นั่งกอดเข่า สายตาทอดมอง...