บทที่ 143 ตะวันรอนไปพาใจหาย (1)
เสี่ยวลิ่วและเถาเถาหลับแล้ว จัวหย่วนย่อตัวลง ใช้เสื้อคลุมห่มผ้าให้เด็กทั้งสอง ใกล้ๆ กันเป็นกองไฟ จัวหย่วนหยุดดูชั่วครู่ ให้แน่ใจว่าเด็กทั้งสองนอนตรงนี้โดยไม่รู้สึกหนาว หลังเหตุการณ์เมื่อครู่ผ่านไป เสิ่นเยว่ยังคงนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกองไฟ มือหนึ่งถือกิ่งไม้ เขี่ยกองไฟพลาง เหม่อมองเปลวไฟตรงหน้า เพียงครู...
