ทุกคนเปลี่ยนอาชีพ : แต่นักฝึกมังกรกากสุดงั้นเหรอ? ตอนที่ 46 ฝันไปรึเปล่า?
จินจูเชิดคางขึ้นเบา ๆ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยเหมือนคนที่กำลังงจะให้อาหารขอทาน
“อยากจะได้สัตว์เลี้ยงมังกรสุดแกร่งตัวนี้ไหมล่ะ?”
หลังพูดแล้ว จินจูพูดต่อ
“นายมีอาชีพเป็นนักฝึกมังกร ถ้านายไม่มีมังกรมันก็เป็นแค่อาชีพสวะใช่ไหม?”
“ก็อย่างที่เห็น มังกรดินเกราะแข็งตัวนี้เป็นมังกรที่ใช้วิชาฝึกมังกรของนายฝึกได้ และมันจะกลายเป็นสัตว์เลี้ยงมังกรของนายด้วย ถ้าได้มันมาเป็นสัตว์เลี้ยงมังกร สกิลของอาชีพนายจะทำงาน แล้วนายจะได้เป็นนักฝึกมังกรตัวจริง!”
“นี่คือสิ่งในสามอาชีพลับที่ทรงพลังที่สุด ในประวัติศาสตร์ยังไม่มีแม้แต่บันทึกว่านักฝึกมังกรที่มีสัตว์เลี้ยงมังกรแข็งแกร่งขนาดไหน! และนายก็จะเป็นคนโชคดีพอที่จะได้กลายเป็นที่หนึ่งของโลก แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้วใช่ไหม?”
“เอ่อ…”
ลู่ฟานลองคิดดู ก็จริง ดูเหมือนเขาจะแข็งแกร่งมาก และนับได้ว่าเป็นคนที่ดีที่สุดในประวัติศาสตร์เลยทีเดียว
“ก็น่าตื่นเต้นอยู่นะ”
ถึงเขาจะพูดแบบนั้น ลู่ฟานก็ยังคงใจเย็น
เขาเดาว่าถ้าฉินฉิวอยู่ตรงนี้และได้ยินเรื่องที่พวกเขาคุยกัน เธอคงจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
มังกรดินงั้นเหรอ?
ลู่ฟานมีราชามังกรสุดแกร่งอยู่แล้ว!
ลู่ฟานได้ฟังเรื่องราวและเข้าใจเจตนาในการตามหาเขาของอีกฝ่าย เขาทำได้แค่พูดตรง ๆ
“จะบอกว่า เธอมาตามหาผมเพราะบังเอิญมีไข่มังกรดินในมือ แล้วผมก็เป็นนักฝึกมังกรใช่ไหม?”
“ใช่แล้ว!”
จินจูพยักหน้ายิ้มเมื่อเห็นว่าลู่ฟานไม่ได้โง่จนเกินไป
“ถ้านายไม่ใช่นักฝึกมังกร ชั้นจะมาที่เล็ก ๆ อย่างเมืองเจียงไห่ทำไมกัน”
“นายเป็นคนเดียวที่ชั้นรู้ว่าเปลี่ยนอาชีพมาเป็นนักฝึกมังกรปีนี้ แล้วนายก็โชคดีพอที่ชั้นมาที่นี่เพื่อคุยกับนายด้วย”
ขณะที่พูด จินจูชี้ที่ภาพไข่มังกรและพูดวางมาดดูถูก
“ใช่ ชั้นมีพลังในการเปลี่ยนนายจากไอ้ขี้แพ้ให้เป็นคนที่แข็งแกร่ง ถ้าหากนายตกลงตามคำขอของชั้น ไข่มังกรนี้จะเป็นของนาย”
ลู่ฟานเบื่อที่จะต้องอดทนกับท่าทางของจินจูเต็มที แต่ตอนนี้เขาถามด้วยความสงสัย
“เธอต้องการอะไรล่ะ?”
“ง่ายมาก!”
จินจูยกนิ้วที่หนึ่ง
“ข้อหนึ่ง ชั้นอยากให้นายมาเป็นข้ารับใช้ตระกูลจินและรับใช้ตระกูลจินของเราด้วยความซื่อสัตย์ นายจะต้องทำทุกสิ่งที่จินจูผู้นี้พูดและห้ามขัดคำสั่ง!”
แค่เงื่อนไขแรกก็ทำให้ลู่ฟานอยากจะหัวเราะแล้ว แค่ไข่มังกรกับการเป็นทาสงั้นเหรอ? เป็นแค่องค์หญิงจากไท่จี๋แท้ ๆ แต่กลับยกตนสูงถึงเพียงนี้!
ไม่จบเพียงเท่านั้น จินจูยังยกนิ้วที่สองและพูดด้วยเสียงที่จริงจังกว่าเดิม
“ข้อสอง ชั้นต้องขอให้นายถอนตัวจากการเป็นประชาชนอาณาจักรมังกรและเป็นคนอาณาจักรไท่จี๋”
“นักฝึกมังกรคืออาชีพที่แข็งแกร่ง มีเพียงอาณาจักรไท่จี๋เท่านั้นที่คู่ควรจะมี แค่อาณาจักรมังกรนั้นไม่คู่ควรที่จะมีนักฝึกมังกรหรอก!”
“ถ้านายอยากจะเป็นนักฝึกมังกรตัวจริง นายจะต้องเข้าร่วมอาณาจักรไท่จี๋ของเรา ชั้นคิดว่านี่เป็นเรื่องดีสำหรับนาย ใช่ไหม? นายจะได้เป็นนักฝึกมังกรและประชาชนชั้นสูงในไท่จี๋ จากนี้ไป ทุกคนในอาณาจักรมังกรจะได้แต่เงยหน้ามองนาย”
เงื่อนไขที่สองทำให้ลู่ฟานยิ่งโมโหหนักกว่าเดิม
คนดี ๆ จะต้องมาจากไท่จี๋ของเธอรึไง?
จินจูไม่รู้เลยว่าเธอทำให้ลู่ฟานไม่พอใจเป็นอย่างมากและยังรู้สึกดีกับตัวเองอยู่
“ว่าไงล่ะ? สองเงื่อนไขนี้ไม่ยากใช่ไหม? ก็แค่มาเป็นคนไท่จี๋และทำงานให้ตระกูลจิน ตระกูลจินของเรารับรองได้ว่านายจะเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของไท่จี๋ในอนาคต พลังอำนาจและฐานะ ทั้งหมดจะอยู่ในกำมือนาย!”
“ฮ่าฮ่า!”
ลู่ฟานหัวเราะ เขาคิดถึงเกียรติของชาติเขาและไม่อยากจะก่นด่าบนถนน
“ฝันไปรึเปล่า?”
จินจู
“????”
เธออึ้ง เธอไม่คิดเลยว่าหลังจากที่เธอเสนอเงื่อนไขที่มีน้ำใจแล้วอีกฝ่ายจะพูดแบบนั้นและถึงกับต่อว่าเธอ
“ตะคอกใส่ชั้นเหรอ?”
จินจูหรี่ตาด้วยความโมโห
ลู่ฟานโบกมือ เขาถอนหายใจแรง
“โทษทีนะ แค่มันทนไม่ได้น่ะ”
“แค่เพราะไข่มังกรฟองเดียว ผมต้องถอนตัวจากอาณาจักรมังกรและรับใช้เป็นสุนัขให้ตระกูลจินของอาณาจักรไท่จี๋ จะไม่ให้พูดแบบนั้นก็ยากหน่อยนะ”
“ถ้ามาเมืองเจียงไห่เพราะเรื่องนี้ เธอก็กลับไปเถอะ ผมไม่สนใจไข่มังกรนั่นหรอก”
“ลาก่อน!”
เมื่อพูดจบ ลู่ฟานชี้ประตูร้าน เห็นได้ชัดว่าเขาต้องส่งแขกกลับไป
นั่นทำให้จินจูหน้าเย็นชา เธอกัดฟันแน่นจนมีเสียง
แล้วคุ่ยหงไถที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ จะสงบต่อไปได้อย่างไรเมื่อจินจูโมโห?
เขาก้าวมาข้างหน้าและพูดอย่างเย็นชา
“ไอ้หนู ไม่หยาบคายเกินไปหน่อยรึ?”
“องค์หญิงของเราให้โอกาสแกได้เจริญรุ่งเรือง นอกจากยังไม่สำนึกบุญคุณแล้วยังหยาบคายต่อหน้าองค์หญิงอีก! แกมันก็แค่สามัญชน เชื่อไหมว่าชั้นสั่งสอนแกได้น่ะ?!”
จินจูมองอย่างเย็นชา
“พอดูแลสุนัขอย่างดี สุนัขก็ไม่รู้ตัวว่าเป็นสุนัขสินะ”
“คุ่ยหงไถ สั่งสอนมัน! เจ้านี่น่าจะหัวทึบ สั่งสอนมันแล้วคงจะฟังที่ชั้นพูดได้บ้าง”
คุ่ยหงไถพยักหน้า
“ขอรับ!”
จากนั้นเขาก็เผชิญหน้ากับลู่ฟานและเดินช้า ๆ ไปหาเขา
