ตอนที่ 102 เหตุการณ์ต่อเนื่อง

“ต่อมา อาเต๋อ ก็ไม่ยิ้มแล้ว”

อาเต๋อไม่ยิ้ม?

เจียงเย่ขมวดคิ้ว ชายคนนั้นพยักหน้า

“ใช่ ตอนที่พวกเรากลับมาจากข้างหลังโลงศพ จางฉิงเป็นคนเห็น  ตอนนั้น ทุกคนกลัวจนแทบจะวิ่งหนีจางฉิงก็จับแขนผม ตัวสั่นแล้วก็ชี้ไปที่รูปของอาเต๋อ”

“ผมเคยบอกคุณแล้วว่าอาเต๋อเป็นคนขรึม ไม่ค่อยยิ้ม ตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่ก็ถ่ายรูปโดยไม่ยิ้มยากมาก แต่ตอนที่จางฉิงจับแขนผม พวกเราเห็นกับตาตัวเองว่าอาเต๋อในรูป.. ไม่ยิ้มแล้ว!”

“จริงๆ แล้ว ผมไม่ได้โกหก ตาของอาเต๋อเบิกกว้าง ในรูป อาเต๋อกำลังจ้องมองพวกเรา ไม่ว่าจะมองมุมไหน ตาคู่นั้นก็จ้องมองพวกเรา ตอนนั้น ผมกับจางฉิงยืนนิ่ง ไม่นาน จางฉิงก็..   ฉี่ราด”

"ต่อมา ผมกับจางฉิงก็โดนอาเหลียงลากออกมา  พวกเรากลัวจน..   วิญญาณแทบหลุด"

ชายคนนั้นพูดจบ บุหรี่ในมือก็หมด

เขามองดูแล้วก็โยนก้นบุหรี่ทิ้ง กำลังจะจุดบุหรี่มวนใหม่ เจียงเย่ก็หยิบบุหรี่ออกมาจุดให้เขา

"ตั้งแต่นั้นมา คุณเคยเห็นหัวครึ่งซีกอีกไหม?" เจียงเย่ถาม

ชายคนนั้นส่ายหัว  "ไม่เคยเห็นอีกเลย ผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่ หลังจากเสียชีวิตก็จะไม่..   อยู่ในบ้านหลายวัน  ถ้าอาเต๋อไม่ได้รอ  5  วัน  วันรุ่งขึ้น  เขาก็คงจะถูกเผาไปแล้ว"

พอเห็นเขาพูดแบบนั้น เจียงเย่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ  ตอนที่เขากำลังจะลุกขึ้น ชายคนนั้นก็คว้าแขนเขาไว้  "น้องชาย ผู้หญิงที่ตายพร้อมกับลูกเกี่ยวข้องกับผีหัวขาดไหม?”

"ในโทรศัพท์มือถือของผู้ตายมีวิดีโอหลายอัน เธอบอกว่าเห็นหัวครึ่งซีกที่หน้าหน้าต่าง"

"ใช่  ต้องเป็นมันแน่ๆ! น้องชาย ตุ๊กตาหัวขาดนั่นมันเป็นผีร้าย!"

ชายคนนั้นพูดอย่างตื่นเต้น เจียงเย่พยักหน้า "ผมเข้าใจ  แล้วคุณเคยบอกเรื่องนี้กับคนอื่นไหม?"

"แน่นอน  แต่ทุกคนไม่รู้ว่ามันมาจากไหน  หน้าตาของตุ๊กตาก็..   แปลกๆ”

"ผู้หญิงคนนั้นก็อยู่ในหมู่บ้านของคุณ ทำไมเธอถึงไม่รู้?"

"ที่นี่เรียกว่าหมู่บ้าน  แต่..  ตอนนี้   ก็ไม่ต่างจากในเมือง  แปลกที่คนในหมู่บ้านไม่รู้  แต่..   ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนต่างถิ่น  คนในหมู่บ้านคงไม่เล่าเรื่องนี้ให้เธอฟัง  แล้วเธอก็ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร  ปกติจะเห็นเธอตอนที่เธอไปซื้อของ  หรือว่าเดินเล่นตอนกลางคืน  ไม่แปลกที่เธอจะไม่รู้"

เจียงเย่คิดว่ามันมีเหตุผล แต่เขาก็นึกอะไรบางอย่างได้  "คุณบอกว่าเมื่อคืนเธอไปเดินเล่นที่ลานใช่ไหม?"

"ใช่ ตอนเย็นมีคนไปเต้นเยอะแยะ  มีคนพาตุ๊กตาไปเดินเล่นด้วย"

"ตอนนั้น คุณอยู่ที่นั่นไหม?"

"บังเอิญเจอเธอตอนที่ผมเดินผ่าน"

เจียงเย่ยิ้ม พยักหน้า ไม่ถามอะไรต่อ

เขาเดินไปที่ลานคนเดียว ระยะทางไม่ไกล ประมาณ 200 เมตร

หลังจากที่ยืนดูอยู่พักหนึ่ง ก็ไม่พบอะไรผิดปกติ  เขาก็เลยขับรถกลับ

"วันนี้  การถ่ายทอดสดจบลงเพียงเท่านี้  เจอกันใหม่  2  ทุ่มครับ"

ตอนนี้มืดแล้ว  การถ่ายทอดสดต่อไปก็ไม่มีความหมาย  ผู้ชมก็เลยบอกให้เจียงเย่พักผ่อน

เจียงเย่ยิ้ม  ปิดห้องถ่ายทอดสด  แล้วก็กลับบ้าน

เขาไม่ได้คิดมาก กินข้าว อาบน้ำแล้วก็นอน

ตอนเย็น ท้องฟ้ามืดครึ้ม  แต่..   ไม่มีฟ้าร้อง ดูเหมือนว่าฝนจะไม่ตก แค่ครึ้มๆ

เขาเปิดหน้าต่าง ไม่มีลมพัดเข้ามาในห้อง

เจียงเย่มองดูท้องฟ้า ขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขานั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์ ตรวจสอบข้อมูลในห้องถ่ายทอดสด

โบนัสของ  "คำสั่งปกปิด" กับ "หยกติดต่อวิญญาณ"  ดูทรงพลังมาก

แต่..  ดูเหมือนว่าจะต้องใช้เวลานานกว่าจะสะสม  "ไข่มุกชีวิตและความตาย" 10,000 ชิ้น  กับ "คำสั่งราชานรก" 10,000 ชิ้น โดยเฉพาะ  "คำสั่งราชานรก"

แต่เจียงเย่รู้ดีว่าถ้าพลังของ "คำสั่งราชานรก" เพิ่มขึ้น  10%  ผีที่เขาเจอในอนาคตคงจะ..   หวาดกลัว

ใกล้ถึงเวลาแล้ว เจียงเย่ก็เปิดห้องถ่ายทอดสด

พอผู้ชมเห็นเจียงเย่อยู่ที่บ้าน พวกต่างก็สงสัย  "ผู้ดำเนินรายการ ทำไมคุณถึงอยู่ที่บ้าน?"

"นี่ไม่ใช่การถ่ายทอดสดนอกสถานที่เหรอ?"

เจียงเย่ยิ้ม ส่ายหัว  "ผมไม่ได้บอกว่าจะมีการถ่ายทอดสดนอกสถานที่  ผมแค่เป็นห่วงเด็ก  ก็เลยไปดูด้วยตัวเอง"

"แล้วเรื่องหัวครึ่งซีกแก้ไขยังไง?"

ผู้ชมต่างก็งุนงง  เจียงเย่กำลังจะพูด โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

"ฮัลโหล  คุณมาแล้ว"

เจียงเย่รับโทรศัพท์ ไม่ได้ถามว่าเธอเป็นใคร ไม่ได้แนะนำตัว  แต่..   กลับพูดว่า  "คุณมาแล้ว"

"ขอบคุณที่ช่วยลูกของฉัน!"

ประโยคนี้บอกทุกอย่าง  เธอคือ..  แม่ของเด็ก  เหยื่อของคดีนี้!

"ถ้าผมจำไม่ผิด คุณชื่อเฉินเสียง เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวใช่ไหม?"

"ใช่ค่ะ!"

"เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้นให้ผมฟังหน่อย  ในวิดีโอ คุณเล่าแค่ตอนที่เกิดเหตุ  แต่..   ไม่ได้เล่าว่าก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้น"

คำพูดของเจียงเย่ทำให้ปลายสายเงียบไป เฉินเสียงเหมือนกับกำลังครุ่นคิด

เมื่อคืน ตอนที่เจียงเย่อยู่ในห้อง จริงๆ แล้ว เธอก็นั่งอยู่บนโซฟา  แต่..   ไม่มีใครมองเห็นเธอ  มีแค่เจียงเย่ที่มองเห็นเธอ

แต่ตอนนั้น วิญญาณของเธอเพิ่งออกจากร่าง  อยู่ในสภาพที่..   เฉื่อยชา  เจียงเย่ไม่ได้ถาม  ไม่ได้พูด  แค่เตือนเธอว่าตอนกลางคืนให้โทรหา

เฉินเสียงเงียบไปเกือบครึ่งนาที แล้วก็พูด  "ฉันจำไม่ได้  มัน..   ปรากฏขึ้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย  ก่อนหน้านั้น  ชีวิตฉันก็ปกติดี  ไม่มีอะไรแปลกๆ”

"ลองคิดดูดีๆ ตอนนั้น  มีอะไรที่คุณลืมเล่าไหม?"

เฉินเสียงครุ่นคิด กำลังจะพูด ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในห้องถ่ายทอดสด

เฉินเสียงโทรหาเจียงเย่  แต่..   คนที่โทรมา  กลับโทรผ่านอินเตอร์เน็ต

เจียงเย่มองดู  ID  ผู้โทร  ตกใจ  ไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้มาก่อน

แล้ว  รูปโปรไฟล์ของผู้โทร  ดูเหมือนกับว่าจะเป็นผู้ชมในห้องถ่ายทอดสด

เจียงเย่รีบรับสาย  "สวัสดีครับ  ผมเจียงเย่  เกิดอะไรขึ้นครับ?"

"หัว  หัวครึ่งซีก  ช่วยผมด้วย... ผมเห็นหัวครึ่งซีก!"