【เรือนจำเซลล์พิศวง】 บทที่ 80 การบุกโจมตี

 

"นี่คืออัศวินหรือ?"

ฮั่นตงที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดรู้สึกตกตะลึงกับการต่อสู้ที่กำลังจะปะทุขึ้น

การปะทะกันระหว่างอัศวินหญิงกับผู้ล่มสลายนั้นเกินขอบเขตของมนุษย์ไปแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเวทมนตร์หรือพลังพิเศษใดๆ

แค่สมรรถภาพร่างกายขั้นพื้นฐานก็เพียงพอที่จะทำให้ฮั่นตงตกตะลึง

เวสต์เลสเต้เพียงแค่ย่อเข่าลงแล้วกระโดด ก็สามารถขึ้นไปได้สูงถึง 5 เมตร ข้ามผ่าน【ผู้ล่มสลายเบเกอร์】ไปได้อย่างง่ายดาย

การฟาดของโซ่สามารถทะลุกำแพงหินหนา 1 เมตรได้ แถมยังทำให้พื้นดินแตกเป็นหลุมลึก

ยังไม่รวมถึงการใช้เวทมนตร์แสงศักดิ์สิทธิ์โจมตีของ 'นักรบศาสนา' ที่กดดันฝ่ายตรงข้ามอย่างต่อเนื่อง

【ผู้ล่มสลายเบเกอร์】เพราะถูกความคิดสับสนรบกวนภายในร่างกาย ทำให้ยังไม่สามารถควบคุมร่างกายได้อย่างสมบูรณ์ ความคล่องแคล่วที่ไม่เพียงพอทำให้เขาตกอยู่ในสภาวะ 'ถูกกดดัน' ตลอดเวลา

ดูภายนอกแล้ว เวสต์เลสเต้ดูเหมือนจะได้เปรียบจริงๆ

แต่...มีปัญหาอยู่อย่างหนึ่ง

แม้ว่าการโจมตีด้วยโซ่ทุกครั้งจะสามารถทำลายหนวดได้หลายเส้น แต่ก็ยังคงไม่สามารถทำลายแก่นแท้ของผู้ล่มสลายได้

หนวดที่แตกออกจะคืบคลานกลับไปรวมกับร่างหลัก หรือไม่ก็งอกขึ้นมาใหม่อีกเส้นหนึ่ง

"【นักรบศาสนา】ไม่ใช่ตำแหน่งที่มีไว้สำหรับโจมตีล้วนๆ พวกเขาก็ต้อง 'ถือโล่' เช่นกัน

อีกทั้งเวทมนตร์แสงศักดิ์สิทธิ์ส่วนหนึ่งก็เป็นประเภทเสริมพลังบัฟ ที่สามารถใช้ในการต่อสู้จริงๆ ก็มีแค่การโจมตีด้วยการขว้างแสงศักดิ์สิทธิ์ และการเคลือบเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์บนโซ่เท่านั้น

ตำแหน่งของเธอจึงเน้นไปทาง 'การป้องกัน' และ 'การเสริมพลังให้ทีม' มากกว่า

เธอจะแสดงศักยภาพออกมาได้อย่างเต็มที่ก็ต่อเมื่อร่วมมือกับเพื่อนร่วมทีม

ในสถานการณ์ที่เธอดึงความสนใจของเป้าหมายได้มาก เธอจำเป็นต้องมีเพื่อนร่วมทีมที่มีพลังโจมตีสูงพอ เพื่อสร้างความเสียหายถึงตายให้กับเป้าหมาย

หากปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ช้าก็เร็วเธอจะหมดพลังและพ่ายแพ้ในที่สุด

ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง"

ฮั่นตงที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดปล่อยเฉินหลี่ออกมาอีกครั้ง

เพราะรู้สึกได้ถึงพลังงานที่แข็งแกร่งสองสาย เฉินหลี่จึงถอยหลังโดยสัญชาตญาณ พยายามกลมกลืนกับความมืดให้มากที่สุด ไม่ส่งเสียงใดๆ ออกมา

เมื่อฮั่นตงบอกแผนการต่อสู้ เฉินหลี่ก็ส่ายหน้าทันที

"อันตรายเกินไปค่ะ พวกเราอาจจะตายได้"

"ถ้าไม่เสี่ยง สุดท้ายเราก็ต้องตายอยู่ดี...ไม่สู้ลองเสี่ยงดูสักตั้ง"

เฉินหลี่ไม่เห็นด้วย ยังคงปฏิเสธการต่อสู้แบบเผชิญหน้า "ตอนนี้พวกเราหนีไปเลยก็ได้นะคะ ปล่อยให้อัศวินหญิงคนนี้ต้านมอนสเตอร์ผู้ล่มสลายเอาไว้...อย่างมากก็แค่ภารกิจของคุณไม่สำเร็จเท่านั้นเอง"

เฉินหลี่ไม่ใช่คนใจดีอะไร

เมื่อตัดสินได้ว่าศัตรูมีความแข็งแกร่งเหนือกว่าตัวเองมาก สิ่งที่เธอคิดได้มีเพียงการเอาชีวิตรอด ไม่ใช่การไปตายเปล่า

"ไม่...จุดประสงค์ของผมไม่ใช่การไปช่วยอัศวินหญิงคนนั้น แต่เป็นเพราะฉันอยากได้ตำราเวทมนตร์ที่ซ่อนอยู่ในร่างของผู้ล่มสลายต่างหาก ผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณเฉินหลี่"

'ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายและค่ารับใช้' เริ่มส่งผล ทำให้เฉินหลี่รู้สึกยากที่จะปฏิเสธคำขอของฮั่นตง แต่ในใจเธอก็ยังไม่อยากเสี่ยงอยู่ดี

"แล้วถ้าเกิดตายขึ้นมาล่ะคะ?"

"การมีชีวิตอยู่ในโลกแบบนี้ ทุกวันก็มีคนตายเป็นจำนวนมาก...ถ้าพวกเราไม่ทำอะไรสักอย่าง ไม่พยายามแย่งชิงสิ่งสำคัญบางอย่าง ไม่ช้าก็เร็วพวกเราก็ต้องตายเหมือนกัน

สัญชาตญาณบอกฉันว่า หนังสือเล่มนี้มีประโยชน์กับผมมาก

และถ้าหากสามารถร่วมมือกับเวสต์เลสเต้สังหารผู้ล่มสลายที่ผสานกับสิ่งมีชีวิตนอกกำแพงเมืองได้ ฉันก็จะได้รับ 'สารสกัดเซลล์' จำนวนมหาศาล ซึ่งจะทำให้มีโอกาสรอดชีวิตสูงขึ้นในการเข้าสู่【ห้วงมิติแห่งโชคชะตา】ครั้งต่อไป

คุณเฉินหลี่ ขอความกรุณาด้วยนะครับ"

"...ก็ตามที่คุณว่าก็แล้วกันค่ะ"

เฉินหลี่มองด้วยสายตาที่หม่นหมอง เริ่มยืดเส้นยืดสายทั่วร่างกายในมุมมืด เตรียมความพร้อมสำหรับการต่อสู้

............

「การพิพากษาด้วยค้อนศักดิ์สิทธิ์」

เวสต์เลสเต้ใช้ท่าไม้ตายออกมา

ขณะที่เหวี่ยงโซ่ในมือ พลังงานศักดิ์สิทธิ์ส่วนใหญ่ก็ถูกดึงออกจากศีรษะของเธอ

ค้อนเหล็กแสงศักดิ์สิทธิ์ขนาดมหึมาปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของผู้ล่มสลาย แล้วฟาดลงมาอย่างรุนแรง

ในขณะที่ปลดปล่อยการโจมตีครั้งนี้ เวสต์เลสเต้เพราะดึงพลังงานออกไปจำนวนมากในทันที ทำให้สติสัมปชัญญะสั่นคลอนจนต้องคุกเข่าลงกับพื้น...ไม่สามารถไล่ตามโจมตีต่อได้

เมื่อค้อนยักษ์แสงศักดิ์สิทธิ์กดลงมา

【ผู้ล่มสลายเบเกอร์】ยื่นแขนทั้งสองข้างที่เต็มไปด้วยหนวดออกมาเพื่อต้านทาน

ฟู่!

เพราะคุณสมบัติที่ขัดแย้งกัน แขนทั้งสองข้างที่ใช้ป้องกันจึงเริ่มพ่นไอสีดำออกมาอย่างต่อเนื่อง หนวดบนผิวกลายเป็นของเหลวสกปรกอย่างรวดเร็ว หยดลงพื้นไม่หยุด

กร๊อบ!

ค้อนศักดิ์สิทธิ์ยังมีพลังมหาศาล กดให้ขาทั้งสองของเบเกอร์สั่นเทาเล็กน้อย จมลงไปในพื้นอย่างต่อเนื่อง

แต่ว่า ค้อนศักดิ์สิทธิ์ที่เกิดจากพลังงานแบบนี้จะไม่คงอยู่ตลอดไป

ขณะที่สารปนเปื้อนต่อต้านอย่างต่อเนื่อง

ไอสีดำพวยพุ่งออกมาพร้อมๆ กับแสงของค้อนศักดิ์สิทธิ์ที่ค่อยๆ อ่อนแรงลง...หากปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป อย่างมากก็แค่ทำลายแขนทั้งสองข้างของเบเกอร์ ไม่เพียงพอที่จะสังหารมันได้

เวสต์เลสเต้กัดฟันมองดูภาพตรงหน้า

『อัศวินฝึกหัดที่ถูกไล่ออกธรรมดาๆ คนหนึ่ง มีบุญญาบารมีอันใดถึงได้รับสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งจากนอกกำแพงไว้ในร่าง!? ด้วยสภาพร่างกายของเขา ควรจะแตกสลายไประหว่างกระบวนการ 'รับเข้า' สิ ทำไมถึงสามารถรับเข้าได้อย่างสมบูรณ์แบบ?』

สิ่งที่เวสต์เลสเต้ไม่เข้าใจมากที่สุดก็คือปัญหานี้

การรับเข้าและการเข้าสิง

ไม่ใช่ว่าจะหาร่างอะไรมาเป็นภาชนะก็ได้ ร่างกายของผู้เป็นเจ้าของร่างต้องแข็งแกร่งเพียงพอ มิฉะนั้นจะกลายเป็นก้อนเนื้อเละในระหว่างกระบวนการรับสิ่งแปลกปลอมเข้าร่าง

『น่าเหลือเชื่อ...ไม่นึกเลยว่าชั้นที่สองจะทำให้เกิดผู้ล่มสลายที่น่าปวดหัวขนาดนี้ ถ้าหากฉันรอดออกไปได้ จะต้องรายงานเรื่องนี้ต่อผู้บังคับบัญชาแน่

ในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา พวกสิ่งมีชีวิตจากภายนอกมีความต้องการที่จะรุกรานพวกเรามากขึ้นเรื่อยๆ วิธีการก็แยบยลขึ้นเรื่อยๆ

แต่ว่า...ด้วยความสามารถของฉันในตอนนี้ คงยากที่จะฆ่าสิ่งนี้ได้

จะทำยังไงดี? ใช้พลังงานจากต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่เหลืออยู่ทั้งหมด แล้วเสี่ยงตายเลยดีไหม?』

ขณะที่เวสต์เลสเต้จ้องมองค้อนศักดิ์สิทธิ์ยักษ์ที่กำลังจะถูกต้านทานจนหมด และกำลังจะตัดสินใจทำในสิ่งที่แย่ที่สุด

เงาสีแดงวาบหนึ่งพุ่งออกมาจากมุมมืด

ปีนขึ้นไปบนไหล่ของ【ผู้ล่มสลายเบเกอร์】ทางด้านข้างโดยตรง (ด้านหน้าถูกเวสต์เลสเต้ดึงความสนใจ ด้านหลังมีดวงตาขนาดใหญ่ ด้านข้างจึงเป็นจุดที่ดีที่สุดในการโจมตีแบบไม่ให้ตั้งตัว)

ต้องรู้ไว้ว่าหนวดทั่วร่างของเบเกอร์ล้วนมีความสามารถในการเคลื่อนไหวได้เอง เมื่อรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมเข้าใกล้ ก็พันเกี่ยวเข้ามาทันที

ฉัวะ~ ฉัวะ~

มีดสับผักที่เคลือบด้วยพลังชั่วร้ายฟันอย่างรวดเร็ว หนวดถูกฟันขาดร่วงลงพื้นเป็นจำนวนมาก

สายตาจับจ้องไปที่ศีรษะของเบเกอร์

ถูกต้อง

สิ่งที่ฮั่นตงสั่งให้เฉินหลี่ทำก็คือการมุ่งเป้าไปที่ศีรษะของอีกฝ่าย

เพราะว่า มีเพียงศีรษะของเบเกอร์เท่านั้นที่ยังคงรักษารูปร่างมนุษย์ไว้ได้พอสมควร

หากทำร้ายศีรษะได้ ถึงไม่ตาย ก็น่าจะได้รับผลกระทบบ้างใช่ไหม?

เฉินหลี่เป็นสิ่งมีชีวิตที่ถูกกักกัน อยู่ในห้องขังที่เต็มไปด้วยหนวดอันวุ่นวาย จึงไม่กลัว 'มลพิษ' ในรูปแบบใดๆ

อาศัยจังหวะที่ผู้ล่มสลายกำลังต้านทานค้อนศักดิ์สิทธิ์ เธอก็ปีนขึ้นไปบนไหล่อย่างรวดเร็วทางด้านข้าง หลีกเลี่ยงการสบตากับดวงตาขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหลัง

'ดวงตาที่อยู่ด้านหลัง' นี่เป็นลักษณะเด่นที่ฮั่นตงสนใจมาก นักเวทลึกลับก็ดูเหมือนจะซ่อนอยู่ข้างใน

ยิ่งไปกว่านั้น จากการต่อสู้ก่อนหน้านี้ เวสต์เลสเต้ก็ดูเหมือนจะกลัวดวงตานี้เช่นกัน ตลอดการต่อสู้เธอจึงโจมตีทางด้านหน้าเท่านั้น

เพราะดวงตาขนาดใหญ่ที่ฝังอยู่ด้านหลัง ทำให้การโจมตีแบบไม่ให้ตั้งตัวทางด้านหลังของผู้ล่มสลายผู้นี้เป็นไปได้ยาก

"เฉินหลี่ลงมือ...พยายามดึงความสนใจของมันให้มากที่สุด"

มีดสับผักคมกริบฟันใส่ศีรษะบวมพองของเบเกอร์อย่างดุเดือด

กรอบ!

แค่ฟันเพียงครั้งเดียวก็แหวกกะโหลกศีรษะออก

เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน

'หนวดสมอง' ที่แตกต่างออกไปพุ่งทะลักออกมาจากรอยแยกบนศีรษะอย่างรวดเร็ว

มีดสับผักฟันลงบนหนวดพวกนี้ กลับไม่สามารถตัดขาดได้...

ฉัวะ!!

ของเหลว 'น้ำมัน' กระเซ็นเปรอะพื้น

หนวดเสียบทะลุไหล่ทั้งสองข้างของเฉินหลี่อย่างง่ายดาย แขวนเธอไว้กลางอากาศ ดวงตาที่อยู่ด้านหลังจ้องมองตรงมา!

และในตอนนั้นเอง ชายหนุ่มที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดก็เคลื่อนไหว