บทที่ 419 คำเชิญให้ร่วมมือจากอสูรเหวดำ!
ในขณะที่จาง เฉินเริ่มโจมตี การโจมตีของหวัง ห่าวหรานก็มาถึงเช่นกัน
หากไม่ใช่เพราะไม่สามารถใช้ประเทศน้ำได้ชั่วคราว หวัง ห่าวหรานคงจะใช้ท่าที่ทรงพลังที่สุดของเขาไปแล้ว
น่าเสียดายที่การใช้ท่านั้นสิ้นเปลืองมหาศาล
ในตอนนี้ หวัง ห่าวหรานไม่สามารถแบกรับค่าใช้จ่ายในการใช้มันเป็นครั้งที่สองได้!
ด้วยความสิ้นหวัง หวัง ห่าวหรานจำต้องสลายอาณาจักรน้ำอ่อนที่ล้อมรอบขอบสนามรบและกักขังทุกคนไว้ แล้วรวมม่านน้ำขนาดใหญ่เป็นหอกถือไว้ในมือ!
เมื่อเห็นภาพนี้ ศพที่นอนอยู่ริมสนามรบ รอคอยการต่อสู้อันวุ่นวายอีกครั้ง ก็กระโดดขึ้นด้วยความโกรธ!
'หวัง ห่าวหราน! แกทำลายโอกาสดีของข้า!'
'อย่างไรก็ตาม ข้าฟื้นตัวเกือบสมบูรณ์แล้ว แม้จะยังไม่ถึงระดับปรมาจารย์ แต่ด้วยพลังปัจจุบันของข้า การฆ่าพวกต่างถิ่นเหล่านี้ก็ไม่ใช่เรื่องเป็นไปไม่ได้!'
ศพนั้นคือหลิว หยวน หรือพูดอีกนัยหนึ่งก็คืออสูรเหวดำที่ยึดครองร่างของหลิว หยวน!
ก่อนความวุ่นวายครั้งล่าสุด อสูรหลิว หยวนได้วางแผนทุกอย่างไว้แล้ว
แม้ว่าเขาจะเจอกับตัวแปรใหญ่สองอย่าง นั่นคือเสี่ยว จางและชิน เฟิง ในระหว่างการดำเนินแผนของเขา
แต่ทิศทางทั่วไปของการต่อสู้และจังหวะการตายของทั้งสนามรบยังคงอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาเป็นส่วนใหญ่
เขายังคงฟื้นฟูร่างกายที่แตกสลายของเขาได้สำเร็จด้วยจังหวะการกลืนกินวิญญาณที่ใกล้เคียงกับระดับสมบูรณ์แบบ!
หลิว หยวนหัวเราะอย่างชั่วร้าย และพลังปีศาจสีดำที่หมุนวนซึ่งมืดมิดจนไม่สามารถมองเห็นมือตัวเองได้ก็ปรากฏขึ้นจากร่างของเขา!
หากคนที่คิดว่าธรรมชาติอันชั่วร้ายของหลิว หยวนนั้นเทียบเท่ากับอสูรเหวดำไม่ได้ถูกชิน เฟิงฆ่าตาย!
เขาคงจะตกใจกับการคาดเดาของตัวเอง!
ท้ายที่สุดแล้ว ใครจะคิดได้!
ภายใต้สถานการณ์ที่ผู้ทรงพลังระดับครองอำนาจนับไม่ถ้วนล้อมปราบเหวดำและปราบปรามอสูรเหวดำอย่างรุนแรง อสูรเหวดำระดับครองอำนาจตนหนึ่งกลับหลบหนีจากแนวป้องกันและแนบตัวเข้ากับผู้บำเพ็ญเพียรของสถานศักดิ์สิทธิ์ชางชงได้!
ไม่มีใครคิดว่าอสูรเช่นนี้จะสามารถใช้ข้อมูลเกี่ยวกับการต่อสู้ระหว่างสองฝ่ายใหญ่ในใจของหลิว หยวนเพื่อส่งเสริมและชี้นำการปะทะกันอย่างโหดร้ายในวันนี้ได้!
อู้ อู้ อู้...
เสียงแผ่วเบาดังขึ้นในสนามรบ และชิน เฟิงที่กำลังต่อสู้กับหวัง ห่าวหรานก็หันหน้าไปโดยไม่รู้ตัว
จากนั้น เขาก็เห็นอสูรหลิว หยวนที่กำลังปล่อยควันดำพวยพุ่ง สังหารพระภิกษุของสองฝ่ายใหญ่อย่างไม่ยั้งมือ และกลืนกินวิญญาณอย่างบ้าคลั่ง!
'ที่แท้ก็เป็นอสูร น่าแปลกใจที่เขาปรากฏตัวในเวลานั้น น่าแปลกใจที่เขาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นที่จะยั่วยุฉัน ที่แท้เขากำลังใช้ฉันควบคุมความเร็วของการตายบนสนามรบ!'
ชิน เฟิงรู้สึกหนาวสะท้านในใจ นี่เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เขาเกิดใหม่ในโลกนี้ที่เขาถูกจัดการอย่างชัดเจนโดยผู้อื่น
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกคำนวณอย่างโหดร้ายโดยผู้อื่น!
เสียงดังเคร้ง ชิน เฟิงผ่าหอกที่หวัง ห่าวหรานแทงด้วยมีด
จากนั้น เขาก็ใช้แฟลชฟันมังกรและวาบออกจากการโจมตีพร้อมกันของหวัง ห่าวหรานและอีกสองคน
และสถานที่ที่เขาลงจอดก็คือที่ที่อสูรหลิว หยวนอยู่อย่างแน่นอน
ปึก!
โครม!
ในขณะที่ชิน เฟิงหายตัวไปจากจุดนั้น การโจมตีทั้งหมดของหวัง ห่าวหรานและจาง เฉินก็สูญเปล่า!
'ไม่มีสัญญาณเลย เขาหายไปได้อย่างไร!'
'เราต้องไม่ปล่อยให้เขาหนีไป ถ้าเขาหลบหนีไปได้ ผลที่ตามมาจะร้ายแรง!'
ความประหลาดใจวาบขึ้นในดวงตาของหวัง ห่าวหรานและจาง เฉินพร้อมกัน ทั้งสองไม่มีเวลาที่จะมองหน้ากัน และใช้พลังจิตค้นหาที่อยู่ของชิน เฟิงทันที
จากนั้น พวกเขาก็พบชิน เฟิงที่ลงจอดที่มุมสนามรบ และอสูรหลิว หยวนที่เปิดเผยรูปร่างที่แท้จริงแล้ว!
"หลิว หยวน? อสูร!"
เมื่อหวัง ห่าวหรานและจาง เฉินพูดพร้อมกัน พวกเขาก็ตกตะลึงอยู่กับที่
พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนที่จัดการกับพวกเขามานานและนำผู้คนของพันธมิตรต่อต้านอาณาจักรมาต่อสู้กับพวกเขาอย่างสิ้นหวัง จะเป็นอสูรระดับปรมาจารย์ที่บาดเจ็บซึ่งต้องกลืนกินวิญญาณเพื่อฟื้นคืนชีพ!
"จะฆ่าใครก่อน?"
"ฆ่าผู้ทำลายก่อน!"
หวัง ห่าวหรานและจาง เฉินถามพร้อมกันและตอบพร้อมกัน
หลังจากเห็นทัศนคติและการตัดสินใจของกันและกัน ทั้งสองก็เร่งความเร็วและพุ่งไปทางชิน เฟิง พร้อมที่จะร่วมมือกับอสูรหลิว หยวนเพื่อฆ่าชิน เฟิง
ความคิดของทั้งสองคนนั้นง่ายมาก
ไม่ว่าอสูรหลิว หยวนจะทำตัวอย่างไร เขาก็ยังเป็นอสูร
แม้ว่าเขาจะฟื้นคืนชีพถึงระดับปรมาจารย์ เขาก็ยังเป็นอสูร
เขาเป็นศัตรูที่ได้รับการยอมรับจากทั่วทั้งสถานศักดิ์สิทธิ์ชางชงและแม้แต่ผู้บำเพ็ญเพียรของสวรรค์และโลก!
แม้ว่าหลิว หยวนจะสามารถหลบหนีไปได้ในวันนี้ เขาก็จะถูกผู้บำเพ็ญเพียรนับไม่ถ้วนไล่ล่าในอนาคต
แต่ชิน เฟิงนั้นแตกต่าง ชิน เฟิงเหมือนกับพวกเขา เป็นผู้บำเพ็ญเพียรที่มาจากโลกย่อย
แม้ว่าชิน เฟิงจะทำให้สองฝ่ายใหญ่ไม่พอใจในการต่อสู้วันนี้
แต่สถานศักดิ์สิทธิ์ชางชงนั้นกว้างใหญ่ และโอกาสที่ชิน เฟิงซึ่งเป็นมนุษย์จะหาที่พักพิงได้นั้นสูงกว่าอสูรหลิว หยวนมาก!
ถ้าพวกเขาไม่สามารถฆ่าชิน เฟิงได้ในวันนี้ ปล่อยให้ชิน เฟิงหนีไป
หลังจากที่ชิน เฟิงเติบโตขึ้น พวกเขาจะต้องแบกรับความโกรธแค้นของผู้ทำลายโลก!
หวัง ห่าวหรานและจาง เฉินจะไม่มีวันยอมรับราคานี้!
...
ในชั่วพริบตา อสูรหลิว หยวนหลบการฟันของดาบสังหารมังกรในมือของชิน เฟิงด้วยความกลัวอย่างมาก จากนั้นก็เริ่มพูดจาไร้สาระ:
"ชิน เฟิง ข้าคิดว่าพวกเราสามารถร่วมมือกันได้ แม้ว่าข้าจะคำนวณเจ้าครั้งหนึ่ง แต่เจ้าก็ฟันข้าหลายครั้งเหมือนกัน เราถือว่าเสมอกันแล้ว!"
"เจ้าไม่ต้องกังวลว่าข้าจะหักหลังเจ้า แม้ว่าก่อนหน้านี้ข้าจะมีความคิดที่จะฆ่าเจ้าและกินวิญญาณของเจ้า แต่มีดในมือของเจ้าก็ข่มข้าได้อย่างไม่มีทางสู้ ข้าคิดว่าเจ้าควรจะรู้เรื่องนี้ดีกว่าข้า!"
"เมื่อเทียบกับข้า คนสองคนนั้นมีเจตนาฆ่าเจ้ามากกว่า! ทำไมเราไม่ร่วมมือกันฆ่าพวกเขา แล้วเราก็แยกย้ายกันไปคนละทางและไม่ยุ่งเกี่ยวกัน เจ้าคิดอย่างไร?"
ชิน เฟิงเพิกเฉยต่อหลิว หยวนและพุ่งเข้าไปข้างหน้าพร้อมมีด โดยชี้ใบมีดตรงไปที่คอของหลิว หยวน!
ในขณะที่ฟันมีด ชิน เฟิงได้บันทึกวิธีการใช้ร่างจิตวิญญาณอันไม่สิ้นสุดของหลิว หยวนไว้ในใจ โดยทบทวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า!
และนี่คือเหตุผลพื้นฐานที่สุดว่าทำไมชิน เฟิงจึงไม่เริ่มการระเบิดเลือดในครั้งแรก เพิ่มพลังการต่อสู้ของเขา และกำจัดหลิว หยวน
สำหรับชิน เฟิงที่ต้องการฝึกฝนความสามารถในการควบคุมร่างจิตวิญญาณ ไม่มีอะไรดีไปกว่าอสูรระดับครองอำนาจที่บาดเจ็บ
ภายใต้สถานการณ์นี้ ชิน เฟิงจะยอมรับคำขอของหลิว หยวนและร่วมมือกับเขาได้อย่างไร
(จบบท)
