บทที่ 38 ทรยศฉับพลัน

"แน่นอน ฉันคือหัวหน้าที่เกิดมาเพื่อสิ่งนี้"

เมื่อเห็นฉากนี้ โลลิต้นไม้ดาราก็ดีใจและเต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน

แม้ว่าจะใช้เวลานาน แต่ในที่สุดเธอก็ได้เป็นหัวหน้า

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอจึงพูดขึ้นทันที

"เอาล่ะ ในเมื่อทุกคนเห็นด้วย งั้นฉันจะประกาศ..."

"เดี๋ยวก่อน ฉันคัดค้านเรื่องนี้"

ก่อนที่โลลิต้นไม้ดาราจะพูดจบ เสียงหนึ่งก็ขัดจังหวะเธอ และต้นไม้ดาราก็โกรธเล็กน้อย

"ใคร ใครมันกล้ามาคัดค้าน?"

เธอตัดสินใจแล้วว่าจะจัดการกับคนที่คัดค้านอย่างรุนแรง เพื่อไม่ให้มันได้ผุดได้เกิด

และดูซิว่ามันยังจะกล้าคัดค้านเธออีกหรือไม่

"ฉันเอง"

ในขณะนี้ โลลิน้อยเฉินซีทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอกระโดดออกมาจากเขตแดนเงาของฟุรุคาว่า

และปรากฏตัวต่อหน้าโลลิมากมายในคราวเดียว

ใบหน้าของเธอเศร้าหมองมาก

"หัวหน้า หัวหน้ากลับมาแล้ว"

"หัวหน้าต้นไม้โลก พระเจ้าช่วย ตาฉันไม่ได้เบลอใช่มั้ย"

"หรือว่าฉันคิดถึงหัวหน้ามากจนเห็นภาพหลอน"

โลลิมากมายต่างร้องอุทานด้วยความตกใจ และพวกเธอก็จดจำโลลิน้อยเฉินซีได้ทันที

ซึ่งเป็นผู้นำของต้นไม้โลกที่หายตัวไปหลายร้อยยุค

ทันใดนั้น พวกเธอก็ดีใจและตื่นเต้นอย่างที่สุด

"ฮิฮิ ฉันหายไปนานแค่ไหนแล้ว พวกใจร้าย พวกเธอกล้าเลือกตั้งบอสคนใหม่และพยายามแย่งชิงบัลลังก์งั้นเหรอ"

โลลิน้อยเฉินซี กำหมัดแน่นด้วยความอาฆาต

"หัวหน้า มันไม่ใช่ความผิดของฉันนะ มันเป็นความผิดของต้นไม้ดาราตัวร้ายนั่นต่างหาก"

โลลิหญ้าแสงดาวกระโดดออกมาทันที บอกว่าทั้งหมดเป็นความผิดของต้นไม้ดารา

"ใช่แล้ว ทั้งหมดนี้เป็นเพราะต้นไม้ดาราตัวร้าย ตัวร้ายนั่นเป็นหมาป่าในคราบแกะ"

โลลิต้นไม้ปีศาจก็พยักหน้าเช่นกัน เหมือนไก่จิกข้าวสาร และยอมรับทันที

"ใช่แล้ว จริงๆ แล้วพวกเราไม่อยากโหวตเลย มันเป็นการบังคับจากต้นไม้ดารา"

"ความผิดพลาดนับพันเป็นความผิดของต้นไม้ดาราหากบอสต้องการลงโทษ ก็ลงโทษมันเถอะ มันไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเรา"

"ใช่ๆ พวกเราทุกคนเป็นพลเมืองดี"

เหล่าโลลิต่างทรยศหัวหน้าคนใหม่โดยไม่ลังเล ทรยศต้นไม้ดาราในทันที

พวกเขาทั้งหมดต่างชี้นิ้วไปที่ต้นไม้ดารา

"บ้าเอ๊ย พวกเด็กเมื่อวานซืน พวกไร้สำนึก"

เมื่อเห็นฉากนี้ โลลิต้นไม้ดาราก็โกรธจนแทบคลั่ง ที่ผ่านมาเธอดีกับพวกสารเลวนี่มากเกินไป

ไม่นึกเลยว่าพอต้นไม้โลกกลับมา พวกมันจะก่อกบฏทันที โดยที่เธอไม่มีเวลาแม้แต่จะหายใจ

"ต้นไม้ดาราเธอจะว่ายังไงกับเรื่องนี้"

โลลิน้อยเฉินซีมองลงไปที่ต้นไม้ดารา

"ฮิฮิ ต้นไม้โลก ตอนนี้มันต่างออกไปแล้ว อย่าคิดว่าฉัน ต้นไม้ดาราจะกลัวเธอ"

โลลิต้นไม้ดารายิ้มเยาะ

"เมื่อก่อนเธอเคยเป็นหัวหน้า แต่ตอนนี้ถึงตาฉันเป็นหัวหน้าแล้ว สิ่งที่เรียกว่าน้ำขึ้นน้ำลง

ปีนี้ถึงตาฉันเป็นหัวหน้าแล้ว เธอรู้ไหมว่ายุคสมัยนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว คนรุ่นใหม่ต้องมาแทนที่คนรุ่นเก่า"

เธอทำเป็นเข้มแข็ง แต่จริงๆ แล้วในใจก็หวาดกลัว บอกว่าเธอไม่กลัวต้นไม้โลก

"โอ้ ไม่ได้เจอกันหลายปี เธอกล้ามากขึ้นนะ ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของเธอจะพัฒนาขึ้นบ้างในช่วงเวลานี้"

โลลิน้อยเฉินซี กำหมัดแน่นและบีบมัน แสดงท่าทางที่รุนแรงมาก

"เธอ เธอจะทำอะไร พวกเราทุกคนเป็นเทพปีศาจพืช พวกเราอ่อนโยน ถ้าไม่สู้ก็อย่าใช้กำลัง

ต้นไม้โลก อย่าทำเรื่องวุ่นวาย ถ้าเธอกล้า พวกเรามานอนแข่งกันดีกว่า"

โลลิต้นไม้ดารารู้สึกผิดทันที

เธอนึกถึงเงาในใจจากการถูกทุบตีอย่างรุนแรงเมื่อครั้งที่เธอปล้นต้นไม้โลก หลังจากผ่านไปหลายปี

เธอก็ยอมจำนนต่อการคุกคามจากความรุนแรงของต้นไม้โลก

แต่ถ้านอนแข่งกัน เธอมั่นใจว่าเธอนอนได้นานกว่าใคร และเธอก็จะไม่ยอมตื่นถ้าเธอนอนหลับ

"ฮิฮิ ฉันจะให้เธอนอนตลอดไป และไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีก"

โลลิน้อยเฉินซีพุ่งเข้าใส่ด้วยฝีก้าวเดียว

…………

ไม่กี่นาทีต่อมา ก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น และโลลิต้นไม้ดาราก็ถูกเฉินซี ต้นไม้โลก ซ้อมอย่างหนัก

เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของต้นไม้โลกที่ใช้กำลังรุนแรงเลย มันเป็นการต่อสู้ข้างเดียว

โลลิต้นไม้ดาราก็ถูกต่อยจนตาเขียวช้ำ เธอทรุดตัวลงกับพื้นทันที กอดขาโลลิต้นไม้โลก

"หัวหน้า ฉันผิดไปแล้ว ฉันมันหน้ามืดไปชั่วขณะ จริงๆ แล้วฉันไม่ได้อยากเป็นหัวหน้าเลย"

"จริงเหรอ ฉันได้ยินเธอพูดว่ายุคสมัยนี้มันเปลี่ยนไป เธออยากจะแทนที่เทพเจ้ารุ่นเก่าด้วยคนรุ่นใหม่

ไม่นึกเลยว่าเธอจะมีความทะเยอทะยานขนาดนี้"

โลลิน้อยเฉินซี กำหมัดแน่น ราวกับว่าเธอยังอยากจะทุบตีโลลิต้นไม้ดาราไม่เช่นนั้นเธอคงไม่หายโกรธ

พวกเธอเป็นถึงอัครมหาเสนาบดี แต่กลับมีความทะเยอทะยาน ไม่อยากแย่งชิงบัลลังก์

ไม่อยากเป็นจักรพรรดิ แล้วพวกเธอต้องการอะไรกันแน่

"ไม่ใช่อย่างนั้นนะ เป็นเพราะพวกตัวร้ายนี่ต่างหากที่ยุยงฉัน พวกมันบอกว่าไม่มีหัว งูก็เลื้อยไม่ได้

ไม่มีปีก นกก็บินไม่ได้ และพวกมันบอกว่าบอสอย่างเธอหายไปนานแล้ว

พวกมันต้องยุยงให้ฉันเป็นบอสแน่ๆ ในใจฉันปฏิเสธ และอยากจะตามหาบอส

แต่คนหมู่มาก ย่อมมีคนไม่ดีปะปนอยู่บ้าง"

โลลิต้นไม้ดาราร้องไห้น้ำตาไหลพราก บอกว่าในฝูงชนย่อมมีคนไม่ดีปะปนอยู่บ้าง

หากไม่ใช่เพราะการยุยงของพวกมัน แม้ว่าเธอจะมีความกล้า แต่เธอก็ไม่กล้าทำเรื่องแบบนี้

"เธอคิดว่าฉันจะเชื่อเรื่องไร้สาระของเธอเหรอ"

โลลิน้อยเฉินซีกัดฟัน เธอไม่โง่ขนาดนั้น

ตูม!!

ในเวลานี้ รังต้นไม้โลกทั้งหลังก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ราวกับว่าเกิดแผ่นดินไหวขนาดใหญ่สั่นสะเทือนไปทั่ว

บรรยากาศสั่นสะเทือน และรอยร้าวจำนวนนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นบนพื้นดินในทันที