บทที่ 147 จิตวิญญาณนักสู้พลุ่งพล่าน แม้ในความฝัน!
นี่เป็นโลกที่แปลกประหลาดอยู่สักหน่อย มันดูเหมือนเมือง แต่ไม่มีตึกสูงระฟ้า มีแต่อาคารโดมสองถึงสามชั้น ไม่มีการจราจร ถนนหนทางว่างเปล่าและสะอาดสะอ้าน ไม่มีผู้คน ไม่มีแม้แต่สิ่งมีชีวิต เขาดูเหมือนจะเป็นคนเดียวระหว่างสวรรค์กับพื้นพิภพ เขาได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจของตัวเอง เงียบจนน่าขนลุก ในตอนนั้นเอง ...
