บทที่ 140 พูดคุยใต้แสงจันทร์ยามค่ำคืน（1）
อาจเป็นเพราะเพิ่งรอดชีวิตจากภัยพิบัติ หรืออาจเป็นเพราะค่ำคืนมืดมิดอันเงียบสงบ รอบกายมีเพียงเขา เถาเถา และเสี่ยวลิ่วในอ้อมกอด สิ่งที่เคยเลือนหายไปกลับหมุนวนฉายชัดอยู่ในความคิด "เริ่มตั้งแต่ที่ข้าตกน้ำ หมอบอกว่าไม่สามารถช่วยชีวิตข้าได้ ท่านแม่บอกว่านางอุ้มข้าไว้ตลอดเวลา จนกระทั่งข้าฟื้นขึ้นมา แม้ว่าข้...