บทที่ 139 แผ่นดินไหว (2)
เป็นเวลาค่ำแล้ว... เสิ่นเยว่กัดริมฝีปากล่างของตนเอง สิ่งที่เขากล่าวว่าให้ก้อนหินพยุงกันนั้นถูกต้อง อยู่บนที่สูงถูกต้อง ก่อกองไฟเพื่อดับความหนาวนั้นยิ่งถูกต้อง เสิ่นเยว่ไม่ส่งเสียงอะไร หลังจากนั้นไม่นานจึงเอ่ยถามเสียงเบา “พวกเราจะออกไปได้หรือไม่？” จัวหย่วนตอบ “อาจจะต้องรอให้มีคนมาตามหาพวกเรา...” เจตน...
