ทุกคนเปลี่ยนอาชีพ : แต่นักฝึกมังกรกากสุดงั้นเหรอ? ตอนที่ 39 อาบน้ำเสียก่อน

“ไปเลยเหรอครับ?”

ลู่ฟานมองหานเค่อและพูดด้วยความปวดใจ

“ทำไมน้าไม่พักผ่อนก่อนล่ะ? น้าดูไม่ค่อยดีเลยนะ เดี๋ยวผมจะไปจ่ายตลาดมาทำอาหารเอง”

“พอรู้สึกดีขึ้นแล้วค่อยมาลองสกิลอาชีพกับข้าวที่หุงก็ได้”

เมื่อเห็นลู่ฟานเห็นห่วงเธอมาก หานเค่อรู้สึกอบอุ่นหัวใจอีกครั้ง

เธอยิ้มเบา ๆ และรวบผม เธอพูดด้วยความโมโหเล็กน้อย

“น้ารู้สึกไม่ดี ไม่ใช่เพราะเป็นห่วงว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคนที่เข้าป่าไปคนเดียวหรอกเหรอ?”

ลู่ฟานทำหน้ารู้สึกผิด แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรหานเค่อก็แตะหน้าเขาและพูดอย่างอ่อนโยน

“หลานไม่ต้องพูดขอโทษหรอก หลานไม่ได้ทำอะไรผิดเลย”

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่มันดีแล้วที่หลานกลับมาได้ แต่จากนี้ไปไม่ว่าจะไปที่ไหน อย่าลืมมาบอกน้าด้วยล่ะ เข้าใจไหม?”

“ไม่ต้องห่วงครับน้า ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”

ลู่ฟานให้สัญญาอย่างตั้งใจ

หานเค่อยิ้มอีกครั้ง ใบหน้าของเธอน่ารักเหนือคำบรรยาย

“โอเค เห็นหลานกลับมาน้าก็รู้สึกดีขึ้นเยอะแล้ว”

“แล้วคัมภีร์เปลี่ยนอาชีพก็เหมือนจะเพิ่มค่าสถานะมานิดหน่อยด้วย น้าไม่รู้สึกอ่อนแออีกแล้ว”

เมื่อพูด หานเค่อย่นจมูกและพูดด้วยความโมโห

“หลานนี่ดูแลตัวเองข้างนอกไม่ได้เลยจริง ๆ”

“ขึ้นไปอาบน้ำข้างบนได้แล้ว ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าพักผ่อน น้าทำกับข้าวเสร็จแล้วจะไปเรียก”

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของหานเค่อมีสีสันอมชมพูมากขึ้นกว่าแต่แรกและอารมณ์ดีขึ้น ลู่ฟานก็รู้สึกสบายใจและปล่อยให้หานเค่อไปจ่ายของทำอาหาร

หลังจากหานเค่อไปแล้ว ลู่ฟานถึงได้รู้ว่าในตอนที่เขาคุยกับน้า เสี่ยวเย่ก็ได้ทำลายของในชั้นหนึ่งไปหลายอย่างแล้ว

ลู่ฟานหน้าดำคร่ำเครียด เขาเรียกเสี่ยวเย่

“อั๊ง!”

เสี่ยวเย่ที่มีเข่งนึ่งบนหัว โผล่หัวออกมาดูไร้พิษภัย

“เจ้าเด็กซนนี่ พอละสายตาได้แปปเดียวก็พังข้าวของในร้านน้าชั้นแล้วเรอะ?!”

ลู่ฟานเดินเข้ามาคว้าตัวเสี่ยวเย่และหยิบเข่งนึงออก

เสี่ยวเย่ส่งเสียง ‘อั๊ง’ อีกครั้ง มันบ่นว่าลู่ฟานไม่ยอมสนใจมันและมันต้องกัดของหลายอย่างเพราะเบื่อ

ลู่ฟานพูดไม่ออก แต่เมื่อคิดว่าเขามีเงินอยู่มากมาย ไม่จำเป็นที่น้าของเขาจะต้องอยู่ในร้านซาลาเปานี้อีกต่อไปแล้ว

ของอย่างเข่งนึ่งในร้านจะพังไปสักหน่อยก็ได้

“รอบนี้ชั้นจะปล่อยแกไป แต่ต่อจากนี้ต้องทำตัวดี ๆ ในตอนที่อยู่บ้านและอย่าพังบ้าน เข้าใจไหม!”

ลู่ฟานขมวดคิ้วและต่อว่าเสี่ยวเย่

เสี่ยวเย่ส่งเสียง ‘ฮืม’ บ่งบอกว่าเข้าใจ

ต่อมาก็ถึงเวลาที่ลู่ฟานจะได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่เสี่ยวเย่ก็เอาแต่ตามลู่ฟานไม่คิดจะไปไหน

ลู่ฟานหมดทางแก้ เขาพาเสี่ยวเย่เข้าไปตอนที่เขาอาบน้ำไม่ได้ จริงไหม?

แต่ถ้าหากคิดให้ดี มันก็ดูจะไม่มีอะไรแปลก

แม้เสี่ยวเย่จะเป็นมังกรตัวเมีย เขากับเสี่ยวเย่ก็เป็นคนละเผ่าพันธุ์กัน อาบน้ำด้วยกันไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

เมื่อเห็นเสี่ยวเย่คิดจะอาบน้ำกับเขา เสี่ยวฟานก็หยุดคิดมากและพาเสี่ยวเย่ไปอาบน้ำให้สบายตัวกับเขาด้วย

ในขณะเดียวกัน

ที่ห้องหนังสือในหมู่บ้านแห่งหนึ่งของเมืองเจียงไห่

ฉินฉิวสวมผ้าคลุมแสงศักดิ์สิทธิ์พลบค่ำและนั่งอยู่บนโซฟา

ตรงข้ามเธอคือชายวัยกลางคนหน้าตาหล่อเหลา

เขาดูคล้ายกับฉินฉิวและเขาเป็นบิดาของฉินฉิว ฉินชางไห่ เทศมนตรีเมืองเจียงไห่

ฉินชางไห่ ถือถ้วยชาร้อนในมือและฟังอย่างเงียบเชียบกับทุกสิ่งที่ฉินฉิวพูด

หลังจากฟังอยู่นาน เขาจิบชาและพูดพลางครุ่นคิด

“ลูกหมายความว่าเด็กที่ชื่อลู่ฟานไม่ได้แค่เปลี่ยนอาชีพเป็นนักฝึกมังกร แต่ยังมีมังกรเป็นสัตว์เลี้ยงซึ่งจะทำให้ใช้ความสามารถของอาชีพได้เต็มที่ ใช่ไหม?”

ฉินฉิวพยักหน้าพูดอย่างจริงจัง

“ใช่ค่ะพ่อ ลู่ฟานแข็งแกร่งเกินไปจริง ๆ เทียบกับเขาแล้ว ความแตกต่างระหว่างหนูกับเขามันเหมือนหิ่งห้อยกับพระจันทร์เลย”

“ตั้งแต่เริ่มเข้าแดนลับ เขาไม่แม้แต่อัญเชิญมังกรออกมา แต่พลังที่เขาแสดงให้ดูก็เหนือกว่าลุงเก้อแล้ว เราทุกคนคิดว่าเขาน่าจะเป็นอาชีพนักรบที่เป็นอาชีพลับ”

ในตอนนี้ ฉินฉิวยิ้มอย่างขมขื่น

“ใครจะไปคิดล่ะว่าพลังที่แท้จริงของอาชีพนั้นไม่ใช่ตัวเขา แต่เป็นมังกรของเขา”

“หนูไม่รู้ว่าเขาครอบครองมังกรอะไร แต่หนูแน่ใจว่ามันคือมังกรแน่นอน”

“มีแค่มังกรเท่านั้นที่จะแข็งแกร่งขนาดนั้นได้ มันแค่เลเวล 9 แต่ก็ฆ่าบอสเลเวล 25 ระดับฝันร้ายได้ง่าย ๆ เลย”

ฉินชางไห่หายใจเข้าลึก

“เลเวล 9 แต่ยังมีพลังต่อสู้ที่มากมายขนาดนั้น ยืนยันได้แล้วว่านั่นคือมังกรที่มีพลังสายโลหิตของจริง”

“เด็กที่หนูพูดถึงคนนั้นน่าตกใจจริง ๆ พ่อไม่คิดเลยว่านักฝึกมังกรที่มีมังกรจะแข็งแกร่งได้ขนาดนั้น”

“ไม่ใช่แค่สัตว์เลี้ยงมังกรที่แข็งแกร่งไม่มีผู้ใดเทียบ แต่แม้แต่ตัวนักฝึกมังกรเองก็ได้รับพลังจากมังกรมาด้วย และเป็นพลังที่เหนือกว่าอาชีพนักรบลับทั่ว ๆ ไปอีก”

“นักฝึกมังกรคือหนึ่งในสามอาชีพลับที่แข็งแกร่งที่สุดของจริง…”