บทที่ 675 หุบเขาสมุนไพรลับ เกาะอิทธิฤทธิ์เทพ 

สำนักเสินหนงเป็นสำนักที่เฉินโม่เคยจินตนาการถึงเสมอ

ในอดีตผู้ฝึกตนขั้นทองสามารถทำลายสำนักชิงหยาง บนยอดเขาจื่อหยุนจนราบคาบ อีกทั้งปรมาจารย์ระดับปฐมภูมิก็สามารถไล่ล่าผู้ฝึกตนจากแดนจงโจวมาถึงที่นี่

พวกเขาทำลายสำนักชิงหยางและยึดครองดินแดนลับนั้นไป กลายเป็นสถานที่ฝึกฝนสำหรับศิษย์ของพวกเขา

สิบกว่าปีก่อนตอนนั้นเฉินโม่ยังไม่ถึงขั้นทอง เขายังคิดว่าดินแดนลับเสินหนงเป็นหนึ่งในดินแดนลับที่หายากสุดยอด หากใครได้ครอบครองจะสามารถทะยานฟ้าเป็นเซียนได้ทันที

เพราะเหตุนี้ สำนักเสินหนงถึงได้ยกกำลังทำลายล้างสำนักชิงหยางโดยไม่ลังเล

แต่เมื่อเวลาผ่านไป ระดับของเฉินโม่สูงขึ้น เขาได้สัมผัสเรื่องราวต่างๆมากขึ้น จึงได้ตระหนักว่าดินแดนลับเสินหนงเป็นเพียงหนึ่งในดินแดนลับมากมาย มันอาจหายากแต่ก็ไม่ได้หายากถึงขั้นที่เป็นไปไม่ได้ที่จะพบ

ตั้งแต่นั้นมาสำนักเสินหนงก็ยิ่งกลายเป็นสิ่งที่ลึกลับมากขึ้น

ปัจจุบัน เมื่อเฉินโม่เดินทางมายังแผ่นดินจงโจว สิ่งที่เขาต้องการเห็นมากที่สุดคือสำนักเซียนที่ถูกขนานนามว่าเป็นผู้ควบคุมครึ่งหนึ่งของแคว้นอู๋ฉือ

ในเมืองหลวงของแคว้นอู๋ฉือสามารถเห็นป้ายไม้โบราณและประตูทางเข้าอันลึกซึ้งได้ทุกหนทุกแห่ง

แม้กระทั่งพลังที่แผ่ออกมาก็ให้ความรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด

ในขณะนี้เฉินโม่ได้ก้าวเข้าไปยังสำนักเสินหนงแล้ว

ที่นี่แตกต่างจากร้านค้าใดๆ ที่เฉินโม่เคยเห็นไม่มีเสียงจอแจ ไม่มีการเรียกขายสินค้าและไม่มีโต๊ะหน้าร้านแม้แต่โต๊ะเดียว

เมื่อเขามองขึ้นไปเขาพบว่าตัวเองอยู่บนเกาะโดดเดี่ยว

รอบๆตัวมีทะเลกว้างใหญ่ยอดเขาปกคลุมไปด้วยหิมะขาวฝนวิญญาณตกปรอยๆคลุมทั้งเกาะ

ภาพที่เห็นดูไม่ค่อยสมจริงนัก

เฉินโม่ถอยกลับออกมา กลับมายังถนนที่ครึกครื้นไปด้วยผู้คนมากมาย เหล่าผู้ฝึกตนที่ถือหินวิญญาณเดินไปมามุ่งหน้าสู่จุดหมายของพวกเขา

เฉินโม่รู้สึกสับสน

แต่แล้วเขาก็กลับเข้าไปอีกครั้งมันยังคงเป็นเกาะลึกลับเก่าแก่และในที่สุดเขาก็เข้าใจ

ที่นี่คือดินแดนลับ!

ดินแดนลับที่เปิดทางเข้าอยู่ในเขตเมือง

ขณะที่เฉินโม่มองดูสิ่งรอบตัว เรือใบเล็กๆลอยมาจากระยะไกล มีสิ่งมีชีวิตรูปร่างเหมือนมนุษย์ทำจากพืชวิญญาณกระโดดลงมาจากเรือ มันมีลำตัวที่ประกอบด้วยชั้นๆ คล้ายมนุษย์แต่ก็ไม่เหมือนมีแมลงวิญญาณบินวนอยู่รอบหัวที่ปกคลุมไปด้วยใบไม้เขียว

เฉินโม่รู้สึกประหลาดใจ

ข้างกายมีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้

เขาสวมเสื้อผ้าเรียบง่าย ใบหน้ารูปสี่เหลี่ยมมีหนวด บนขากางเกงสีเหลืองมัวหมองมีคราบดินดำเกาะอยู่

ชายคนนั้นมองเฉินโม่เพียงแวบเดียว ก่อนจะกระโดดขึ้นเรือไปพร้อมกับสิ่งมีชีวิตจากพืชวิญญาณและล่องไปยังเกาะอิทธิฤทธิ์เทพ

ฉากนี้ทำให้รู้สึกแปลกประหลาด

ในขณะที่เฉินโม่กำลังมองไปรอบๆเรือใบเล็กอีกลำก็ลอยมาจากเกาะ

ยังคงเป็นสิ่งมีชีวิตจากพืชวิญญาณตัวเดิม และยังคงต้อนรับด้วยความกระตือรือร้น

“หุบเขาสมุนไพรลับอยู่ข้างในหรือ?”

เฉินโม่ถามด้วยความสงสัย

แต่สิ่งมีชีวิตรูปร่างคล้ายดอกบัวเล็กๆ กลับส่งเสียง "อี้อี้" ตอบว่า

“ข้ามแม่น้ำหนึ่งก้อนหินวิญญาณ”

เพียงเพื่อขึ้นเกาะก็ต้องจ่ายหนึ่งก้อนหินวิญญาณ ซึ่งราคานี้ค่อนข้างสูง

เฉินโม่ถามต่อว่า “ข้าข้ามไปเองได้ไหม?”

แต่สิ่งมีชีวิตจากพืชวิญญาณไม่เข้าใจและยังคงพูดซ้ำว่า “ข้ามแม่น้ำหนึ่งก้อนหินวิญญาณ”

เฉินโม่ลองก้าวออกไปในอากาศ แต่ทันทีที่ก้าวพลังมหาศาลก็ฉุดเขาลง

ขณะที่ปลายเท้าของเขาสัมผัสน้ำทะเลข้อมูลที่ยุ่งเหยิงและไม่อาจบรรยายได้ก็ทะลักเข้ามาในสมองทำให้จิตใจของเขาสับสน

เคราะห์ดีที่เขาลองเพียงแค่นั้นในขณะที่กำลังจะหมดสติเขาก็ดึงเท้าออกจากน้ำได้ทันเวลา

ข้อมูลในหัวหายไป

เฉินโม่ค่อยๆ ฟื้นสติกลับมา

หัวใจของเขาเต้นรัวและยังคงรู้สึกหวาดกลัว

ต้องรู้ว่าเขาอยู่ในระดับปรมาจารย์ปฐมภูมิแต่กลับไม่มีแรงต้านทานที่นี่เลยแม้แต่น้อย!

“ยังมีคนไม่รู้จักเกาะอิทธิฤทธิ์เทพของหุบเขาสมุนไพรลับอีกหรือ?”

เสียงหัวเราะเบาๆดังขึ้นจากด้านหลัง

เฉินโม่หันไปมองเขากำลังจะถามแต่ชายคนนั้นจ่ายค่าหินวิญญาณและขึ้นเรือไปแล้ว

“เกาะอิทธิฤทธิ์เทพ?”

เพียงไม่กี่คำก็ยืนยันข้อสันนิษฐานของเขา

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นนี้กลับทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ

ร้านค้าเพียงแห่งเดียวกลับเป็นดินแดนลับและเพียงแค่ข้ามน้ำก็ต้องจ่ายหนึ่งก้อนหินวิญญาณ

สุดท้ายเฉินโม่จึงต้องตัดสินใจจ่ายค่าธรรมเนียมและขึ้นเรือเล็กที่มาถึง

เมื่ออยู่บนเรือเฉินโม่สังเกตเห็นว่าความเร็วในการเดินทางช่างช้ากว่าที่เห็นจากฝั่ง

สิ่งมีชีวิตจากพืชวิญญาณใช้เสียง "อี้อี้" ขณะพายเรือไปยังเกาะอย่างช้าๆ

ไม้ไผ่ยาวๆ บางครั้งก็ดึงเอาสิ่งที่คล้ายพืชวิญญาณสีขาวยาวๆ ขึ้นมาแต่เฉินโม่ไม่สามารถระบุได้ว่ามันคืออะไร

สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ถูกบันทึกไว้ในสารานุกรมพืชวิญญาณ

เฉินโม่ก้มลงมองน้ำเบื้องล่างพบเห็นสาหร่ายและปลาวิญญาณแปลกๆว่ายไปมา

มีปลาที่มีเพียงศีรษะใหญ่แต่ไม่มีตัวหรือบางตัวที่ยาวเป็นร้อยเมตร

มันดูเหมือนปลาแต่ก็คล้ายกับสัตว์อสูร

ในขณะที่เฉินโม่มองดูอยู่พืชวิญญาณน้ำสีเขียวอ่อนที่มีหนามก็งอกขึ้นอย่างรวดเร็วพวกมันพันปลาหัวใหญ่แล้วดึงกลับไปยังราก

ไม่รู้ว่าพืชวิญญาณน้ำเหล่านี้หลั่งสารอะไรออกมาแต่ปลาวิญญาณกลับขยับไม่ได้ และในที่สุดก็กลายเป็นอาหารของพืชวิญญาณน้ำ

เฉินโม่รู้สึกทึ่งกับสิ่งที่เห็น

นี่เป็นครั้งที่สามที่เฉินโม่ได้เห็นน้ำและครั้งนี้กลับเปลี่ยนมุมมองของเขาไปอย่างสิ้นเชิง

ครั้งหนึ่งเขาเคยเลี้ยงปลาวิญญาณในสระวิญญาณฉางเกอแต่เมื่อเวลาผ่านไป ความสามารถในการปลูกพืชวิญญาณและควบคุมสัตว์ของเขาก็แสดงศักยภาพออกมา

พรสวรรค์ของชาวประมงวิญญาณกลับเริ่มเสื่อมถอย

แต่วันนี้สิ่งที่เห็นทำให้เฉินโม่เปิดหูเปิดตาและทำให้เขาตระหนักว่าวิถีแห่งชาวประมงวิญญาณอาจไม่ธรรมดาเช่นกัน!

ท้ายที่สุดแล้วมันเป็นหนึ่งในพรสวรรค์สามประการร่วมกับการปลูกพืชวิญญาณและการควบคุมสัตว์

หากสามารถสร้างเม็ดยาขึ้นมาได้จะเป็นไปได้อย่างไรที่มันไม่มีประโยชน์เลย?

“สิ่งเหล่านี้เป็นพืชวิญญาณที่เติบโตในน้ำ หรือเป็นเพียงสิ่งที่อยู่ร่วมกับปลาวิญญาณ?” เฉินโม่มีลางสังหรณ์ว่าคำตอบนี้อาจมีความสำคัญ!

ในขณะที่เขาคิดเรือเล็กของสิ่งมีชีวิตจากพืชวิญญาณก็มาถึงเกาะโดดเดี่ยว

เฉินโม่เงยหน้าขึ้นและมองอย่างใกล้ชิดเขาเพิ่งสังเกตว่าดินแดนลับนี้ใหญ่ไม่แพ้ยอดเขาจื่อหยุน

กลิ่นหอมของสมุนไพรวิญญาณที่เย้ายวนใจลอยขึ้นมาจากเกาะ กลิ่นนี้แม้จะผสมปนเปกันแต่กลับรู้สึกกลมกลืนและเสริมกัน

ราวกับว่ามันถูกสร้างขึ้นมาให้สมบูรณ์แบบโดยธรรมชาติ!

(จบบท)

วันนี้อาจจะลงแค่นี้นะครับ พรุ่งนี้ต้องไป ร.พ. ขออภัยทุกท่าน