บทที่ 847 สังหารนักฆ่า
บทที่ 847 สังหารนักฆ่า ในห้องที่มืดสลัว หวังปิ้งเบิกตากว้าง จ้องมองเพดานที่ว่างเปล่า สายตาไม่มีความยโสโอหังเหมือนแต่ก่อน แต่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ จู่ๆ ประตูก็ถูกผลักเปิด เสียงฝีเท้าดังขึ้น หวังปิ้งบิดศีรษะอย่างยากลำบาก เห็นใบหน้าชราที่คุ้นเคย "......" หลายวันที่ไม่ได้เอ่...
