บทที่ 497 ตั๊กแตนขวางรถม้า
บทที่ 497 ตั๊กแตนขวางรถม้า โลกสุสานเซียน ผู้เฝ้าสุสานเงยหน้าขึ้น มองโลกที่เดิมทีพังทลาย และมีรอยแยกขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นอีกครั้ง เขาก็ถอนหายใจ “พังก็พังไปเถอะ พังแล้วข้าก็จะไม่ต้องเฝ้าสุสานแห่งนี้อีกแล้ว” พูดจบ ร่างของผู้เฝ้าสุสานก็แวบหายไป และบินออกจากโลกสุสานเซียน ยืนอยู่เหนือรอยแยกมิติ ซึ่งเฉินเต้าเส...
