บทที่ 298 รสชาติที่คิดถึง
ช่วงนี้แทบทุกคนไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ เพราะหลังย้ายมาที่ห้างฯ ที่นี่ก็เปิด 24 ชั่วโมง ทุกคนต้องผลัดกันงีบที่จุดขายของตัวเอง เมื่อเฉินอวี่มาถึง พอดีเห็นชูหงนอนขดตัวหลับอยู่บนเก้าอี้เล็กๆ ข้างๆ กันหยางชูก็ดูเหนื่อยล้า แม้แต่การเคลื่อนไหวก็ดูเหมือนหุ่นยนต์ พอเห็นเฉินอวี่เดินมา หยางชูตกใจ รีบเขย่าเก้...
